Η Τουρκία που θέλει να γίνει …Ελλάδα!

Λίγο αργότερα η ΙΑΑΦ καλούσε την ομοσπονδία στίβου της γειτονικής χώρας να επιληφθεί του θέματος.

Η αθλήτρια, όπως θα διαβάσετε και σε άλλο σημείο του pamesports.gr είναι η Ολυμπιονίκης των 1.500μ Ασλί Τσακίρ Αλπεκίν, μια κοπέλα 27 χρόνων που μας έκανε να συγκινηθούμε για την προσπάθειά της μέχρι το χρυσό.

Για την Αλπεκίν η χρήση απαγορευμένων ουσιών δεν ήταν άγνωστη. Το 2004 είχε τιμωρηθεί για χρήση απαγορευμένων ουσιών στο παγκόσμιο πρωτάθλημα νέων.

Όπως και στην Ελλάδα έτσι και στη Τουρκία τα κίνητρα για τις διακρίσεις των αθλητών είναι σημαντικά. Κι αν στην Ελλάδα τα κίνητρα έγιναν λάστιχο που μεγαλώνει ή μικραίνει ανάλογα με τη διάθεση των υπευθύνων και τα λεφτά που έχουν στο ταμείο του, στη Τουρκία τα κίνητρα είναι και σοβαρά και έχουν διάρκεια.

Ο Τουρκικός αθλητισμός, όπως και ο Ελληνικός παλαιότερα τόριξαν στις μεταγραφές για να ενισχύσουν τις επιδόσεις τους. Σε ένα άθλημα όπως η ξιφασκία πήραν κοπέλες από τις ανατολικές χώρες, τις έκαναν τουρκάλες, ενώ είναι γνωστή κι η ιστορία με τη δική μας Βάσω Βουγιούκα που τις έστρωσαν ένα χαλί με δολάρια για να ενισχύσει την εθνική ομάδα της γειτονικής χώρας.

Ελλάδα και Τουρκία βαδίζουν χέρι χέρι στον ίδιο αδιέξοδο δρόμο. Τις ενδιαφέρουν οι επιτυχίες κι όχι η ανάπτυξη των αθλημάτων. Θέλουν εδώ και τώρα αποτελέσματα για λόγους προβολής κι όχι σοβαρή ανάπτυξη με καλλιέργεια σε βάθος του κάθε αθλήματος. Πιάνονται από τις ευκαιριακές επιτυχίες των αθλητών και αθλητριών τους για να δείξουν ότι κάτι κάνουν.

Αποτέλεσμα στο τέλος της… ημέρας οι ήρωες του χθες να γίνονται τα… μαύρα πρόβατα του σήμερα.

Στην Ελλάδα μετά την έκρηξη στον στίβο, στην άρση βαρών και σε άλλα αθλήματα, ήρθαν τα χαστούκια του ντόπινγκ. Ακολούθησε η σιωπή και η εγκατάλειψη.

Σήμερα ένας νέος ή μια νέα εάν θέλει να ασχοληθεί με τον κλασσικό αθλητισμό δεν έχει ούτε κίνητρα, ούτε βοήθειες. Κι όχι μόνο αυτό. Οι επιτυχίες του, ακόμα κι όταν στηρίζονται στις δικές του δυνάμεις αντιμετωπίζονται με καχυποψία απ’ όλους. Έλληνες και ξένους.

Από το ένα άκρο πήγαμε στο άλλο. Από εκεί που σχεδόν πιέζαμε τους ταλαντούχους αθλητές να φθάσουν στη νίκη σήμερα τους αφήνουμε στη μοίρα τους. Δεν είναι τυχαίο ότι σε κάθε μεγάλη διοργάνωση μόλις ένας αθλητής πετύχει κάτι σημαντικό βγαίνει και λέει τον πόνο του. Πριν γίνει ήρωας στο αγώνισμά του, είναι ήρωας στη προσπάθειά του να παραμείνει αθλητής υψηλού επιπέδου!

Όπως και στην οικονομία, όπως και στην καθημερινή ζωή πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι ακολουθήσαμε όλα αυτά τα χρόνια λάθος δρόμο. Κι αν στην οικονομία η πορεία διορθώνεται με θυσίες, φόρους και πολλές φορές αδιέξοδα μέτρα, στον αθλητισμό μπορεί να διορθωθεί με κατανόηση και καλύτερη διανομή των χρημάτων που έτσι κι αλλιώς είναι λίγα.

Όραμα και φαντασία χρειάζεται. Αν το εφαρμόσουμε πρώτοι εμείς ίσως κάποια στιγμή το αντιγράψουν και οι Τούρκοι που αντέγραψαν το δικό μας λάθος μοντέλο.