Στον άνθρωπο ανέκαθεν άρεσε ο συναγωνισμός. Η έννοια της αθλοπαιδείας εισήχθει στην ανθρώπινη καθημερινότητα πολύ παλιά, με διαγωνισμούς σώματος αλλά και πνεύματος.
Το ένστικτο αυτό του «αγωνίζεσθαι» μάλιστα, αφού επιδέχτηκε της ανάλογης εκμετάλλευσης από τα εμπορικά μυαλά της σύγχρονης εποχής αποτελεί σήμερα τη βασική αιτία δημιουργίας αθλητικών εμπορικών προϊόντων κόστους πολλών δισεκατομμυρίων ετησίως (βλέπε ποδόσφαιρο ή μπάσκετ).
Τα παιχνίδια μυαλού, ή αλλιώς «τεχνικά» παιχνίδια, σπάνια έχουν αντίστοιχη δημοτικότητα με τα παιχνίδια «δράσης». Μολαταύτα, είναι πολλές φορές απείρως περισσότερο εθιστικά για τον ίδιο τον παίχτη, δεδομένου ότι σε αυτού του είδους τα παιχνίδια παίζει κυρίως «για τη φανέλα» και την προσωπική του ευχαρίστηση και πρόκληση. Σήμερα, εκτός από τα παιχνίδια μυαλού στα οποία ανέκαθεν συμπεριλαμβανόταν το κίνητρο του χρηματικού επάθλου – όπως το σκάκι – διεξάγονται διαγωνισμοί (ή τουρνουά) για τα περισσότερα τεχνικά παιχνίδια, όπως το scrabble ή το bridge, με πολλές φορές διόλου ευκαταφρόνητα έπαθλα. Πρόσφατα, απ’ ότι έμαθα, διεξήχθει παγκόσμιο τουρνουά ακόμη και στο League of Legends (γνωστό διαδικτυακό βιντεοπαιχνίδι για όσους δεν γνωρίζουν) με $1,000,000 έπαθλο για την πρώτη θέση!
Ανέκαθεν με ενοχλούσε το γεγονός ότι αυτή η ρημάδα η «τύχη» απέτρεπε τους «αρμόδιους» να συμπεριλάβουν το πόκερ στην κατηγορία των τεχνικών παιχνιδιών. Όσοι ασχολούνται σοβαρά με το υπέροχο αυτό παιχνίδι γνωρίζουν πολύ καλά πως η έννοια της «μακροπρόθεσμης» τύχης ουσιαστικά δεν υπάρχει, όμως όσες φορές προσπάθησαν να πείσουν οποιονδήποτε για αυτό απέτυχαν ολοκληρωτικά. Η άμεση σύνδεση του παιχνιδιού με τα χρήματα και το γεγονός πως σε κάθε ξεχωριστή παρτίδα η τελική έκβαση εξαρτάται από τον παράγοντα τύχη δεν αφήνει τους στενόμυαλους να αντιληφθούν πως το πόκερ είναι ουσιαστικά παιχνίδι στρατηγικής και πιθανοτήτων. Κανένας ποτέ δεν μπόρεσε να καταλάβει πως Ο, ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΣΥΜΒΕΙ, μετά το απαραίτητο δείγμα παρτίδων τα μαθηματικά θα επαληθευτούν – καθιστώντας το παιχνίδι αυτόματα τεχνικής φύσεως και όχι τύχης.
Σ’ αυτό βέβαια βοήθησαν και οι ίδιοι οι παίχτες πολλές φορές με τη συμπεριφορά τους ή την αδυναμία τους να διαχειριστούν σωστά τα οικονομικά τους, με αποτέλεσμα να έχουν συμβεί πάμπολλες οικονομικές τραγωδίες στα τραπέζια. Όπως όμως έχω αναφέρει σε προηγούμενο άρθρο μου, το γεγονός αυτό δεν θεωρώ πως αρκεί για να ενοχοποιήσει το παιχνίδι.
Βρισκόμαστε λοιπόν σε μια περίοδο όπου δεν μπορεί να υπάρξει μια χρυσή τομή ώστε να γίνει το πόκερ πλήρως νόμιμο και κοινωνικά αποδεκτό. Για όσους γνωρίζουν την αλήθεια γύρω από την φύση του παιχνιδιού κάτι τέτοιο οφείλει να θεωρείται απαράδεκτο, την στιγμή μάλιστα που οποιοσδήποτε μπορεί να παίξει ποδοσφαιρικό στοίχημα ή ακόμη και σκάκι με χρήματα απολύτως νόμιμα. Πως όμως θα μπορούσε να πειστεί ο εκάστοτε οργανισμός ώστε να νομιμοποιήσει και να αποκαταστήσει ηθικά το πόκερ όταν πάντοτε μπορεί να έχει το επιχείρημα ότι «αν κάτσει η κέντα στο river, ο άλλος μπορεί να χάσει τον μισθό του παρότι έπαιξε σωστά»; Προσπαθώντας να σκεφτώ ποια λύση θα μπορούσε να ικανοποιήσει και τις δύο πλευρές, κατέληξα σε μια ιδέα την οποία θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας. Γνωρίζω πως είναι σχεδόν αδύνατο να εφαρμοστεί ποτέ στην πράξη και επιπλέον δεν είμαι βέβαιος για το αν δεν περιέχει και κάποια πρακτικά, παικτικά προβλήματα. Πιστεύω όμως πως είναι καλή τροφή για σκέψη και μια εναλλακτική προσέγγιση στο παιχνίδι που εμείς ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ πως είναι παιχνίδι μυαλού αλλά κάποιοι άλλοι όχι.
Στο No Limit Hold’em, η παρουσία της βραχυπρόθεσμης τύχης φαίνεται κάθε φορά που δύο ή παραπάνω παίχτες παίζουν all-in πριν από το river. Αν εγώ και κάποιος άλλος παίξουμε ρέστα πριν το φλοπ με AK και QQ αντίστοιχα, ξέρουμε πως οι πιθανότητες χονδρικά είναι 43-57%. Αυτό σημαίνει πως αν σε όλη μου τη ζωή παίξω 1000 παρτίδες all-in έχοντας ΑΚ απέναντι σε QQ ενώ εγώ και ο αντιπαλός μου είχαμε π.χ. 1000 ευρώ πριν το φλοπ, στο τέλος θα έχω χάσει περίπου 14.000 ευρώ συν την εκάστοτη γκανιότα. Αυτό είναι το στατιστικά αναμενόμενο αποτέλεσμα. Τρίχες όμως θα πει κάποιος, αφού α) πως γνωρίζεις ότι θα παίξεις 1000 παρτίδες στη ζωή σου με το συγκεκριμένο setup και β) τι με νοιάζει εμένα τι θα γίνει μετά από 999 παρτίδες ακόμα αφού εγώ θέλω να κερδίσω το χιλιάρικο και να κοιμηθώ ήσυχος το βράδυ; Το ίδιο ισχύει και αν παίξουμε ρέστα στο flop ή στο turn αφού και σε αυτές τις περιπτώσεις πάντα θα υπάρχουν ένα ή δύο επόμενα φύλλα τα οποία μπορούν να επηρεάσουν την έκβαση της παρτίδας. Η ικανότητα στο πόκερ είναι γενικά αποδεκτό πως αφορά δυο διαφορετικούς τομείς – τα μαθηματικά του παιχνιδιού και το «διάβασμα» τον αντιπάλων.
Πως λοιπόν θα εξαλείψω εντελώς τον παράγοντα τύχη όταν ακόμα κι αν είμαι καλύτερος από εσένα και ξέρω πως παίζεις all-in στο φλοπ με flush draw, θα χάσω την παρτίδα με σχεδόν 33% πιθανότητες αφού σε κάνω call με top pair;
Μια λύση η οποία θεωρώ πως θα πετούσε εντελώς τον παράγοντα τύχη από το παιχνίδι σε αυτές τις περιπτώσεις, κρατώντας παράλληλα το στοιχείο της ικανότητας είναι η δίκαιη (βάσει πιθανοτήτων) μοιρασιά του ποτ κάθε φορά που παίζεται all-in μεταξύ δύο η παραπάνω αντιπάλων ΠΡΙΝ το river.
Στο αρχικό παράδειγμα, δηλαδή, με το που παίξουμε all-in εγώ και ο αντίπαλος μου αυτόματα να δοθεί το 43% του ποτ σε μένα και το 57% του ποτ στον αντίπαλό μου, αφού ασφαλώς κρατηθεί πρώτα η γκανιότα. Στο παράδειγμα του flush draw με το που παιχτεί το all-in στο φλοπ, αυτόματα το 33% του ποτ να δωθεί στον ένα παίχτη και το 67% στον άλλον χωρίς να μοιραστούν επιπλέον φύλλα. Η μοναδική περίπτωση στην οποία να μην γίνεται μοιρασιά του ποτ να είναι στο river, αφού σε αυτό το street ό,τι κι αν συμβεί, ο παράγοντας τύχη έχει πάψει να υφίσταται αφού οι συνδυασμοί του κάθε παίχτη είναι ολοκληρωμένοι. Αν λοιπόν εγώ στο river ποντάρω γιατί είτε πιστεύω πως έχω το καλύτερο φύλλο είτε θεωρώ πως μπορώ να σε κάνω να πετάξεις εσύ κάτι καλύτερο, είναι επιλογή που στηρίζεται στην ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ σου ως παίχτης το αν θα κάνεις call, fold ή raise απέναντι στην δράση μου.
Όσον αφορά το άλλο σκέλος σύμφωνα με το οποίο ακόμα κι αν μοιράσεις δίκαια το ποτ κάθε φορά, δεν έχεις ουσιαστικά την δυνατότητα να αποτρέψεις τον «άρρωστο» από το να χάσει όλα του τα χρήματα σε ένα βράδυ, πιστεύω πως η μοναδική λύση είναι το πόκερ να παίζεται μόνο υπό μορφή τουρνουά. Ο κίνδυνος της χρεοκοπίας κάθε εθισμένου τζογαδόρου είναι εμφανής στα cash games όπου κανείς δεν μπορεί να τον σταματήσει να βάζει το χέρι στην τσέπη κάθε φορά που τελειώνουν οι μάρκες του. Αν το παιχνίδι περιοριζόταν όμως στα τουρνουά, ο τζογαδόρος δεν θα είχε αυτή τη δυνατότητα δεδομένου ότι το πόσό που θα χάσει (αν χάσει) είναι καθορισμένο από ο μέγεθος του buy-in. Θα πει κανείς «και πως θα τον σταματήσεις από το να παίζει πάρα πολλά τουρνουά και να χάσει έτσι τα λεφτά του»; Θα απαντήσω «give me a break»... Επιπλέον με την εφαρμογή της δίκαιης μοιρασιάς του ποτ σε περίπτωση all-in, εφ’ όσον εκ των πραγμάτων κάτι τέτοιο θα έκανε τα τουρνουά να διαρκούν πολύ περισσότερες ώρες, θα μπορούσαν τα blind levels να είναι πολύ μεγαλύτερα από την αρχή ώστε να επέλθει ισορροπία.
Είμαι 100% υποστηρικτής του να μην γίνει τίποτε από αυτά και πολύ απλά να υπάρξει μια δίκαια αντιμετώπιση του πόκερ με την σημερινή του μορφή καθώς και 100% βέβαιος πως αυτά τα οποία πρότεινα ως εναλλακτικές «μπάζουν» από κάπου (π.χ. η μέθοδος μοιρασιάς του ποτ λογικά θα αποθαρρύνει τους recreational παίχτες και θα κάνει το παιχνίδι λιγότερο κερδοφόρο για τους επαγγελματίες ή θα κάνει την σημερινή στρατηγική προσέγγιση του παιχνιδιού αναποτελεσματική δεδομένου ότι ίσως προκύπτουν εναλλακτικοί τρόποι παιξίματος που να εκμεταλλεύονται το γεγονός πως δεν μπορείς να χάσεις όλες σου τις μάρκες εφ’ όσον έχεις ακόμα κάποες πιθανότητες να κερδίσεις την παρτίδα). Όταν όμως το πόκερ εξακολουθεί να μην έχει την αντιμετώπιση που θα έπρεπε και ο κίνδυνος κάτι τέτοιο να μην αλλάξει ή ακόμη και να επιδεινωθεί είναι υπαρκτός, πιστεύω πως το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να σκεφτούμε εναλλακτικές εφαρμόσιμες λύσεις. Μέχρι την ημέρα, τουλάχιστον, που ο ουρανός θα βρέξει μυαλά και θα καταφέρουν κάποιοι να δουν την πραγματικότητα όπως είναι.
ΠΗΓΗ: pokerlobbygr.com
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις