Kοίταζε να δει πού θα πάει η μπάλα κάθε φορά που οι επιθετικοί αστοχούσαν. Γράφει ο Μιχάλης Λεάνης.
Πετούσε στον τερματοφύλακα αυτή που κρατούσε στα χέρια του με γρήγορες κινήσεις, ώστε το παιχνίδι να μην καθυστερεί, και μετά με το βλέμμα του προσπαθούσε να ανακαλύψει την κρυψώνα της μπάλας που κατέληγε κάπου μακριά από τα γκολπόστ.
Η χαρά και συγχρόνως το προνόμιο ενός ball-boy είναι ότι αισθάνεται τη μυρωδιά του χόρτου, τη μυρωδιά του γηπέδου και της δράσης. Νιώθει ότι τον τυλίγει και με ένα τρόπο μεταφυσικό, που δύσκολα ερμηνεύεται, αυτόματα αναγορεύεται σε κομμάτι της ομάδας που αγωνίζεται στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου.
Κανένας άλλος από τους κοινούς θνητούς δεν ζει από τόσο κοντά τους ποδοσφαιριστές. Τα νεύρα τους, την ηρεμία τους, τους μονολόγους τους, τις εκρήξεις τους. Κανέναν άλλον δεν πλημμυρίζουν το πάθος τους οι εκφράσεις τους, ο ιδρώτας τους η αδρεναλίνη τους.
Κανένας άλλος επίσης δεν βρίσκεται τόσο κοντά με τους πρωταγωνιστές και συγχρόνως τόσο μακριά. Τόσο κοντά ώστε να τους βλέπεις θεόρατους, σχεδόν σαν υπερφυσικούς γίγαντες, και τόσο μακριά ώστε να πιστεύεις την ώρα που τους χαζεύεις με το στόμα ανοιχτό και τις κόρες των ματιών σε πλήρη διαστολή ότι αύριο -το πολύ σε μια εβδομάδα ή σε ένα μήνα- θα τους ντριμπλάρεις και θα βάζεις γκολ!
Είναι οι στιγμές που το πραγματικό μπερδεύεται με τη φαντασία, που το νερό του ποταμού συναντά αυτό της θάλασσας σχηματίζοντας δίνες και ένα ήχο που μοιάζει υπόκωφος.
Είναι οι στιγμές που έζησε ένα παιδί πίσω από τα γκολπόστ και δεν ξέρει ή, καλύτερα, αδυνατεί να ξεχωρίζει πόσες απ' αυτές ήταν αληθινές και ποιες φαντάστηκε.
Οπως αυτή με τη φωτογραφία που τώρα φιγουράρει σε όλα τα site με τον Καραγκούνη 4 χρόνια πίσω και τον πιτσιρικά Μαυρία να γιορτάζει μαζί του, κρατώντας τον στη διαφημιστική πινακίδα μη χάσει την ισορροπία του και πέσει.
Αυτό το αύριο που περιέγραφα και που τόσο γρήγορα γίνεται σήμερα μετατρέπεται σε τώρα. Τώρα που ο Μαυρίας πανηγυρίζει και δίπλα του διόλου απίθανο να λάμπει από χαρά ο… Μαυρίας του αύριο.
Ο Χάρης θα γίνει παικταράς, ξεφτίλισε τον Χολέμπας, είναι ο διάδοχος του Σαραβάκου, μιλάμε για τον δεύτερο Νίνη και πόσα άλλα!
Υπερβολές; Το δίχως άλλο! Οπως συνηθίζουμε σε ανάλογες περιπτώσεις. Κανένας δεν ξέφυγε από το υπερβολικό φούσκωμα του μπαλονιού με κίνδυνο να σκάσει στα μούτρα του.
Για την ώρα ο Μαυρίας είναι… Μαυρίας και τίποτα περισσότερο. Και καλά θα κάνει να το χαρεί, γιατί έχει πολύ δρόμο, ανηφορικό, μπροστά του.
Είναι ταλέντο, κανείς δεν το αμφισβητεί πλέον αλλά η απόσταση ταλέντου – ολοκληρωμένου ποδοσφαιριστή καριέρας είναι ανάλογη με αυτή της Γης από τη Σελήνη που ενώ τη βλέπεις, και μερικά βράδια ορκίζεσαι ότι αν απλώσεις το χέρι σου θα την αγγίξεις, για να την προσεγγίσεις όμως επιστήμονες και αστροναύτες χρειάζεται να δουλέψουν χρόνια για το ταξίδι αυτό!
Αν υπάρχει κάτι στον Μαυρία που τον κάνει να ξεχωρίζει από τα ταλέντα της ηλικίας του είναι η πιστή εφαρμογή του συστήματος της ομάδας. Δεν παίζει μόνο για την πάρτη του, αυτοσχεδιάζει όταν και όπου χρειάζεται. Ακολουθεί σχεδόν τυφλά σαν τον οδηγό στα ράλι τον χάρτη της ειδικής διαδρομής.
Οταν λοιπόν φτάσει στο σημείο που τα προσόντα του θα θεωρούνται δεδομένα και το ελληνικό πρωτάθλημα δεν θα έχει περισσότερα να του δώσει, ούτε θα είναι σε θέση να ολοκληρώσει τις ποδοσφαιρικές του ικανότητες και δεξιοτεχνίες, η δυνατότητά του να ανταποκρίνεται στο σύστημα και να το υλοποιεί κατά γράμμα θα μετατραπεί σε διαβατήριο που θα του επιτρέψει να ταξιδέψει σε πρωταθλήματα πιο ανταγωνιστικά!
Πηγή: Sportday
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις