Παιδιών που δεν έχουν μπει ακόμη στον στίβο της ζωής, που δεν έχουν ακόμη δοκιμάσει και αντικρίσει τη σκληρότητα της ζωής.

Σε μια τρυφερή ηλικία που είναι γεμάτη ζωή, ανεμελιά και δίψα για ζωή, παιχνίδι και δημιουργία. Το βλέμμα του καθενός είναι καρφωμένο στο άψυχο κορμί του Αγγελου, που μέχρι πριν απο λίγες μόνο ώρες τους έδινε πάσες, μιλούσε μαζί τους, αστειευόταν και έκαναν μαζί όνειρα για το μέλλον. Ολοι είναι αποσβολωμένοι και το βέβαιο είναι (όπως συμβαίνει παντού και πάνατα) πως δεν έχουν εντιληφθεί και δεν μπορούν να αντιληφθούν, δεν έχουν ακόμη συνειδητοποιήσει τι έχει συμβεί. Λίγες μόνο ώρες πριν φύγει από τη ζωή ο συμπαίκτης τους, μιλούσαν μαζί του στο τηλέφωνο.

Και λίγες ώρες μετά βαστούσαν το φέρετρο με τη σορό του και τον μετέφεραν στο νεκροταφείο. Το βλέμμα τους προδίδει απέραντη θλίψη, πόνο, απόγνωση και το γνωστό ερώτημα που αναφώνησαν όλοι. Γιατί, Θεέ μου; Είναι στιγμές που η ζωή μας γονατίζει όλους. Ανθρωπο κάθε ηλικίας που βλέπει ένα 16χρονο παλικάρι να φεύγει έτσι ξαφνικά από τη ζωή. Η εικόνα και το βλέμμα των παιδιών προδίδουν επίσης αγάπη, σεβασμό και εκτίμηση των παιδιών-συμπαικτών προς τον Αγγελο.

Συγκλονιστική και η παρουσία των αθλητών του ΠΑΟΚ. Σε τέτοιες στιγμές δεν έχουν θέση ποτέ ο ανταγωνισμός, η αντιπαλότητα και αντιπαράθεση. Θέση έχει η ανθρωπιά. Οπως συμβαίνει σε κάθε τέτοια θλιβερή στιγμή, οι δήθεν επιδίδονται σε δυο διαφορετικές παραστάσεις. Οι μισοί καταγγέλλουν, ευαισθητοποιούνται ξαφνικά και καταδικάζουν και αφορίζουν (του στυλ δεν κάνουν εξετάσεις στα παιδιά, δεν τα προσέχουν κ.λπ.) και οι άλλοι μισοί αρχίζουν τα ευχολόγια του στυλ «ας ελπίσουμε ότι θα είναι ο τελευταίος και πως από δω και στο εξής οι ομάδες θα κάνουν πιο σοβαρούς ελέγχους κ.λπ.

Είπαμε, αυτό συμβαίνει πάντα με τους δήθεν. Εκείνο που επίσης παρέλυσε όσους ήταν στη νεκρώσιμο ακολουθία ήταν η ευχή και η προσευχή των συνομηλίκων του αθλητών που ζητούσαν από τον Θεό να αναπαύσει την ψυχή του Αγγελου.

Πηγή: Goal

Άρης Ποδόσφαιρο Superleague SPORTS