Εδώ που τα λέμε, πάντως, ήρθε κι έδεσε με όλα τα προηγούμενα που έχουν συμβεί, η γιούχα στον Κατίδη. Αρχικά ήταν η κόντρα που είχε ο παίκτης με τον Λίνεν. Η σχέση προπονητή – ποδοσφαιριστή έχει περάσει από διάφορα στάδια.

Μετά ήταν ότι ο Κατίδης όσες φορές έπαιζε, συνήθως σαν αλλαγή, δεν ήταν καλός. Σα να είχε χάσει τα πατήματά του και την αυτοπεποίθηση του. Λίγα πράγματα απ΄ αυτά που προσπαθούσε να κάνει, έπιαναν μέσα στο γήπεδο. Κι έτσι το ηθικό του έπεφτε ακόμα πιο πολύ.

Και, βέβαια, το αποκορύφωμα ήταν στο ματς με τον Παναθηναϊκό. Ο Κατίδης ξεκίνησε βασικός. Είχε μια καλή ευκαιρία στο α΄ μέρος, είχε γενικά συμμετοχή στο παιχνίδι της ΑΕΚ, όμως στο β μέρος η απόδοσή του έπεσε κατακόρυφα.

Και σα να μην έφτανε αυτό έχασε την ευκαιρία του αγώνα μετά το λάθος του Πίντο. Γκολ που δεν χάνεται. Ούτε ο ίδιος το πίστευε όπως φάνηκε στο πρόσωπό του από την αντίδρασή του.

Κι έτσι μόλις έγινε αλλαγή άκουσε και το δυνατό γιουχάισμα από την κερκίδα. Αυτό κι αν ήταν χτύπημα για το ηθικό του.

Ο Κατίδης φαίνεται ότι είναι έξω από τα νερά του και -ειδικά τώρα- χρειάζεται στήριξη από την ομάδα για να μπορέσει να συνέλθει και να βοηθήσει την ΑΕΚ.