Κοίτα να μαθαίνεις

Δεν έχουν περάσει πάνω από 10 χρόνια από τότε που ένας παράγοντας του Αστέρα στο Jimmy’s στη Βαλαωρίτου με ρώταγε τι πρέπει να κάνει μια ομάδα για να έχει εκπροσώπηση στα κέντρα των αποφάσεων. Στη δεκαετία που μεσολάβησε ο Αστέρας ωρίμασε σε όλα τα επίπεδα. Εμαθε πότε πρέπει να φωνάζει -το κάνει σπάνια- πότε να κάνει την τρελή όταν τρώει την πιστολιά από κάποιον μεγάλο -το κάνει συχνά- και κυρίως ακολούθησε μία γραμμή που στην πορεία του βγήκε. Μία γραμμή που λέει ότι μία ομάδα για να μείνει στη μεγάλη κατηγορία περισσότερο από εκπροσώπηση χρειάζεται προπονητή και παίκτες.

Η διοίκηση του Αστέρα βρήκε έναν προπονητή που ούτε το όνομα της ομάδας να τον καταπιέζει ούτε να του πέφτει λίγο και έφτιαξε ομάδα. Τόσο καλή που αν οι ομάδες παίζανε με τις λευκές φανέλες, θα ήταν η δεύτερη καλύτερη στο πρωτάθλημα. Οταν είδε ότι είχε πιθανότητα να φτάσει στον τελικό του Κυπέλλου δεν σκοτώθηκε στο ματς με τον Αρη, συγκεντρώθηκε για το ματς με τον ΠΑΟΚ και presto. Στον τελικό. Οπου δεν θα μπορέσει να γεμίσει το ΟΑΚΑ, αλλά μπροστά στους οπαδούς που θα κατέβαζε πριν από 10 χρόνια δεν υπάρχει σύγκριση. Ας πούμε «σήμερα η Αρκαδία, αύριο η Πελοπόννησος». Αλλά εδώ φρένο πριν από το πρωτάθλημα και το Τσάμπιονς Λιγκ. Πάει γρουσουζιά και φάνηκε στην περίπτωση του ΠΑΟΚ.

Στο πρωτάθλημα με τις λευκές φανέλες, πού θα ήταν η ομάδα του ΠΑΟΚ; Τρίτη νομίζω. Ο ΠΑΟΚ συνεχίζει να βασίζεται στη φανέλα και τον κόσμο, ένα στοιχείο απόλυτα υπερεκτιμημένο. Φάνηκε και με την ΑΕΚ, που το ματς με τον Πανθρακικό όλοι νόμισαν ότι θα το πάρει ο κόσμος που τελικά τη μηδένισε. Ο Ιβάν Σαββίδης έδειξε ότι είναι σοβαρός παράγοντας, κάνοντας πρώτα αυτό που καταλαβαίνει, δηλαδή πληρώνοντας τα χρέη στο Δημόσιο. Τώρα θα πρέπει να ξαναδείξει ότι είναι σοβαρός κόβοντας τις δηλώσεις για τα πρωταθλήματα και τα Τσάμπιονς Λιγκ και κάνοντας καλή ομάδα. Πόσο καλή; Οσο ο εφετινός Αστέρας. Για την ώρα φτάνει.

Πηγή: SportDay