Ο Αστέρας Τρίπολης έχει ξεκάθαρο στόχο την πρώτη πεντάδα, τον Τελικό Κυπέλλου και ένα καλύτερο πλασάρισμα στα πλέι οφ. Η περσινή χρονιά ανέβασε τις απαιτήσεις και αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που τα χρονικά περιθώρια είναι πιο στενά. Ο κόσμος περιμένει από τον Τσιώλη να παρουσιάσει μια ομάδα ακόμη πιο ανταγωνιστική και πιο εντυπωσιακή από την περσινή.
Αυτά τα πράγματα, όμως, δεν γίνονται με μαγικό ραβδί, ούτε από τη μία μέρα στην άλλη. Πόσω μάλλον όταν στην ομάδα έχουν έρθει τόσοι νέοι παίκτες και έχουν αποχωρήσει βασικά κομμάτια του κορμού της περσινής πορείας.
Ο Τσιώλης καλείται να ενσωματώσει τους νέους στη φιλοσοφία που θέλει να έχει το παιχνίδι των Αρκάδων και μαζί με τους παλιούς να δημιουργήσει μια ομάδα η οποία θα είναι το λιγότερο ισάξια με την περσινή. Όσο αυτό θα αργεί, τόσο η γκρίνια θα γίνεται πιο έντονη. Δεν υιοθετώ τους ψίθυρους περί αποχώρησης του Τσιώλη. Τους θεωρώ αποτέλεσμα της ελληνικής "προπονητοφαγίας" και όχι της πραγματικότητας. Δεν πρέπει, όμως, να παραγνωρίσουμε ότι ο Αστέρας έχει πολλά περιθώρια βελτίωσης. Η εικόνα της ομάδας στα 3 πρώτα επίσημα ματς ήταν ενθαρρυντική χωρίς να σημαίνει ότι δεν είχε τρωτά σημεία.
Για παράδειγμα, η μονοδιάστατη αναζήτηση του κεφαλιού του Μπαράλες από τα ακραία μπακ και τους εξτρέμ δεν είναι αντιπροσωπευτική των πραγματικών ικανοτήτων του υλικού των κιτρινομπλέ. Στο ρόστερ του Αστέρα Τρίπολης υπάρχουν παίκτες που μπορούν να συνδράμουν σε ένα πιο δημιουργικό, πιο απρόβλεπτο και πιο αποτελεσματικό στιλ παιχνιδιού.
Είναι δεδομένο ότι ο Τσιώλης εδώ και δύο σχεδόν χρόνια που είναι στην ομάδα έδωσε τη δική του ταυτότητα. Ο Αστέρας έχει αποκτήσει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, κάτι που πριν από τον Τσιώλη το αναζητούσε για χρόνια. Πλέον ο Αστέρας υπολογίζεται από τους αντιπάλους του όσο ποτέ άλλοτε. Οι περισσότερες ομάδες που θα έρχονται στην Τρίπολη θα παίζουν κλειστά, θα περιμένουν και θα ψάχνουν την κόντρα. Κάτι που έκανε πολλάκις ο Αστέρας στο πρόσφατο παρελθόν και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία.
Το όπλο των κιτρινομπλέ, θα προσπαθήσουν να το κάνουν όχημα επιτυχίας οι μικρομεσαίοι αντίπαλοι. Ο Αστέρας πια αντιμετωπίζεται ως μεγάλη ομάδα και αυτό δημιουργεί νέα δεδομένα και απαιτεί αναπροσαρμογή πλάνων, τακτικής και σκέψης. Το ρόστερ υπάρχει, όπως επίσης και οι απαιτήσεις. Τα "γένια και τα χτένια" ανήκουν κυρίως στον προπονητή...
Υ.Γ Μετά το ματς με τον ΠΑΣ Γιάννινα πολλοί "χρέωσαν" ως λάθος του Τσιώλη την επιλογή Γεωργακόπουλου. Αυτό που εγώ έχω να καταθέσω είναι ότι αν ο Τσιώλης ήθελε να χρησιμοποιήσει τον Γεωργακόπουλο στα πρώτα ματς πρωταθλήματος έπρεπε να τον βάλει και στα ευρωπαϊκά. Η θέση κάτω από τα γκολπόστ είναι μόνο για έναν και το ροτέισον συνήθως δεν βοηθά τους γκολκίπερ. Από τη στιγμή που ο Τσιώλης επέλεξε τον Μπαντή για τους αγώνες με τη Ραπίντ Βιέννης θα έπρεπε να τον διατηρήσει στην ενδεκάδα μέχρι να κρίνει ότι ο Γεωργακόπουλος ή ο Ερνάντεζ είναι σε καλύτερη κατάσταση και πρέπει να μπουν στο βασικό σχήμα. Ποτέ ένας αγώνας δεν είναι κριτήριο για έναν παίκτη. Αν δεν δεις έναν παίκτη σε μια σειρά 6-7 αγώνων, δεν μπορείς να έχεις ξεκάθαρη εικόνα για τις δυνατότητες του.
Πηγή: arcadia-sports.gr
Η πρεμιέρα πέρασε, ο Αστέρας δεν μπόρεσε να αποφύγει την απώλεια βαθμών και πλέον η συγκέντρωση και το μυαλό είναι στα Χανιά. Η νίκη δεν μπορεί κανείς να πει ότι είναι μονόδρομος, είναι όμως απαραίτητη για την αυτοπεποίθηση, το καλό κλίμα και την ηρεμία εντός και εκτός των αποδυτηρίων. Γράφει ο Γιάννης Ντάλλας.
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις