Ο Κώστας Καίσαρης γράφει για την ευθύνη του Στέφενς και τονίζει ότι δεν μπορεί ο καθένας να κάνει ό,τι γουστάρει. Ακόμα, σχολιάζει την ατέλειωτη κόντρα Μαρινάκη-Μελισσανίδη.
ΣΤΗ σέντρα ο Μπαλτάκος. Στην πρώτη σελίδα με τίτλο «αμάρτησε για τον γιο του». Οτι ο γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου και στενός φίλος του πρωθυπουργού έκανε ματσακονιά για να διορίσει τον γιο του στο Λιμενικό. Αυτό ακριβώς που λέγαμε τις προάλλες: Ο Βαγγέλης δεν πάει πάσο με τίποτα.
Οι δικοί του σε ό,τι έχει να κάνει με τον Μελισσανίδη δουλεύουνε διπλοβάρδιες. Κι ότι αυτός ο πόλεμος θα κρατήσει περισσότερο από τον Τρωικό. Δεν τελειώνει ούτε σε τριάντα χρόνια. Δεν ήταν τυχαία η επίθεση στον Μπαλτάκο. Ο Μπαλτάκος θεωρείται φίλος του Μελισσανίδη. Και κατά συνέπεια εχθρός του Μαρινάκη. Αρα όπου και αν τον βρούμε μπόσικο τον κοπανάμε. Και στέλνουμε το μήνυμα: Οποιος είναι φίλος του Μελισσανίδη, είναι εχθρός μας. ετσι πάει.
Δεν γνωρίζω αν πράγματι ο Μπαλτάκος είναι κολλητός του Μελισσανίδη. Κι αν είναι, σε ποιο βαθμό. Αν τον βοηθάει, δηλαδή, με τις δυνατότητες παρέμβασης που έχει εκ της θέσης του στον κρατικό μηχανισμό. Σε τέτοιου είδους θέματα ο Μαρινάκης είναι εύπιστος. Δεν διασταυρώνει. Ακούει και πιστεύει ό,τι του λένε. Αυτό που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης είναι το μήνυμα που στέλνει: Οποιος είναι με τον Μελισσανίδη τον ψάχνω από όλες τις μπάντες και τον στήνω στα εννιά μέτρα. Στο εκτελεστικό απόσπασμα. Οσοι, λοιπόν, μπλεκόσαστε ανάμεσά μας, κανονίστε την πορεία σας. Θα υποστείτε τις συνέπειες.
Και μιας και το έφερε η κουβέντα στα εννιά μέτρα, απ' αυτήν ακριβώς την απόσταση εκτελείται στο ποδόσφαιρο η εσχάτη των ποινών. Το πέναλτι. Το «είναι πέναλτι» που άρχισε να φωνάζει ο Τσώχος προχθές στο ΠΑΟΚ-Μακάμπι. Ακόμα δεν έχει μάθει ότι πέναλτι είναι μόνο όταν το δίνει ο διαιτητής. Οχι όταν το λέει ο δημοσιογράφος. Οταν δεν το δίνει ο διαιτητής, δεν είναι τίποτα. Και στην προκειμένη περίπτωση δεν ήταν πέναλτι και σωστά δεν το έδωσε ο διαιτητής.
Ο Αθανασιάδης έκανε αυτό που κάνουν οι εννιά στους δέκα Ελληνες ποδοσφαιριστές, μόλις καταλαβαίνουν ότι ο γκολκίπερ θα έρθει σε επαφή μαζί τους. Αρχίζουν να πέφτουν πριν τους ακουμπήσει. Οι διαιτητές όμως δεν είναι μαλάκες. Ειδικά οι ξένοι. Το βλέπουνε. Βλέπουνε ότι πάει να τους δουλέψει ο επιθετικός και δεν δίνουνε τέτοια πέναλτι με τίποτα. Ο διαιτητής, βέβαια, έδωσε στη συνέχεια δύο πέναλτι που τα χτύπησε ο Στοχ.
Μ' αυτά που γίνανε με τον Σλοβάκο να γίνονται μόνο στα τοπικά πρωταθλήματα. Οταν παίζει το ένα χωριό εναντίον του άλλου: Η Αγία Τριάδα με τα Καλά Νερά. Που όποιος γουστάρει παίρνει την μπάλα και βαράει το πέναλτι. Στη Γάμα Εθνική που παίζει η ΑΕΚ υπάρχει σοβαρότητα. Αυτά είναι ξεκαθαρισμένα από τους προπονητές. Καταρχήν, κακώς χτύπησε ο Στοχ και το πρώτο πέναλτι. Δεν βάζεις δηλαδή τον «τρελό» να χτυπήσει πέναλτι. Δεν έχει ψυχραιμία ο «τρελός».
Πέναλτι χτυπάει ο ήρεμος ποδοσφαιριστής. Ο ψύχραιμος. Ο αναίσθητος. Ακόμα κι ο βλάκας που έχει άγνοια κινδύνου. Και δεν φτάνει που χτύπησε το πρώτο ο Στοχ, πάει και χτυπάει και το δεύτερο. Δεύτερη φορά διώχνει την μπάλα ο γκολκίπερ, δυο φορές κουκιά με λάδι. Σχετικά με τον Στέφενς, υπάρχει η δικαιολογία ότι δεν ήταν στον πάγκο.
Λόγω τιμωρίας κοουτσάριζε από την εξέδρα. Τι σημαίνει όμως αυτό; Οτι όταν δεν είναι ο προπονητής στον πάγκο, η ομάδα γίνεται πουτσαρά μπουλούκι κι ο καθένας κάνει ό,τι γουστάρει; Ακόμα και στην εξέδρα που ήτανε ο Στέφενς, έχει ευθύνη. Την ευθύνη δηλαδή να κάνει τα κουμάντα του και να δώσει εντολές για το τι έπρεπε να γίνει. Το να παίρνει την μπάλα και να χτυπάει το πέναλτι όποιος γουστάρει, γίνεται όταν παίζουνε πέντε επί πέντε. Στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο ποτέ. Αυτά.
Αν οι Ρομά κλέβουνε και πουλάνε παιδιά, κάποιοι άλλοι κλέψανε και πουλήσανε ολόκληρη τη χώρα.
-Observer
Με τη σακούλα να ελέγχεται, κανείς δεν θα μπορούσε να αμφισβητήσει το αδιάβλητο
ΑΠΟΡΙΑ: Αφού εκεί στη Νέα Δημόσια Τηλεόραση όσοι δουλεύουνε είναι από τους παλιούς της ΕΡΤ, για ποιο λόγο όλο αυτό το νταβαντούρι; Αν έπρεπε σώνει και καλά να απολυθούνε κάποιοι και να βγαίνει η δουλειά με λιγότερους, υπήρχανε τρόποι. Χωρίς να κλείσει το μαγαζί και χωρίς να κάνουνε αυτό το καραγκιοζιλίκι με τις αιτήσεις και τις νέες προσλήψεις.
Οταν η προϋπηρεσία στην ΕΡΤ έδινε περισσότερα μόρια κι απ' το διδακτορικό του Χάρβαρντ. Θα μπορούσανε να κάνουνε κλήρωση. Οπως γίνεται κάθε εβδομάδα στα παιχνίδια του ΟΠΑΠ. Πιο τίμιο θα ήτανε. Χωρίς παρεμβάσεις και ρουσφέτια. Με τη σακούλα να ελέγχεται, κανείς δεν θα μπορούσε να αμφισβητήσει το αδιάβλητο. Οι πρώην εργαζόμενοι της πρώην ΕΡΤ, ωστόσο, δεν το βάζουν κάτω. Συνεχίζουν να κάνουν εκπομπές. Και ζητάνε τη βοήθεια του κόσμου.
Με το κρολ στο κάτω μέρος της οθόνης να λέει «Ρίχνουν πάλι μαύρο. Σταθείτε στο πλευρό μας». Κι εδώ είναι που προκύπτει και πάλι η ίδια απορία: Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ είχαν σταθεί ποτέ στο πλευρό αυτών που είχαν προβλήματα; Αυτών που έχαναν τις δουλειές τους; Είχε βρεθεί όλα αυτά τα χρόνια έστω κι ένας εργαζόμενος της ΕΡΤ που να πει «όχι» στην κυβερνητική προπαγάνδα; Εστω ένας.
Το θέαμα τα τελευταία χρόνια έχει να κάνει με τα δικαστήρια
ΣΤΑ γήπεδα η Ελλάδα αναστενάζει έλεγε ο Διονύσης Σαββόπουλος τη δεκαετία του '60, όταν παρίστανε τον επαναστάτη. Σήμερα, μισόν αιώνα μετά, τα γήπεδα είναι άδεια. Τα θεάματα που συμπληρώνουν τον ελλειπή άρτο είναι άλλα. Δεν υπάρχει πλέον αγωνία στο ποδόσφαιρο. Ολοι ξέρουνε ευθύς εξαρχής ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα.
Το θέαμα τα τελευταία χρόνια έχει να κάνει με τα δικαστήρια. Κανονικό σόου κάθε φορά που σκάει μια μεγάλη υπόθεση. Υπερπαραγωγή. Με τους οπλισμένους μασκοφόρους να συνοδεύουν τους κρατούμενους, τα μαύρα τζιπ με τα φιμέ τζάμια και τις μοτοσικλέτες της αστυνομίας μπρος και πίσω. Και για αξεσουάρ τα αλεξίσφαιρα γιλέκα στους συλληφθέντες. Το να βλέπεις λάιβ με χειροπέδες τον Μιχαλολιάκο είναι ένα θέαμα. Και ταυτόχρονα διαπόμπευση. Που σε κάποιες περιπτώσεις φτάνει μάλιστα την υπερβολή. Οπως με τον Παπαγεωργόπουλο και τη μεταγωγή του τώρα στο Εφετείο. Κατεβαίνει από την κλούβα μ' ένα ντοσιέ στο χέρι, καμουφλάζ για τις χειροπέδες.
Κι από δεξιά κι αριστερά τον κρατάνε δύο πολιτσμάνοι. Για ποιο λόγο; Επειδή τον λένε «φτερωτό γιατρό» μην τυχόν το βάλει στα πόδια και τους φύγει; Στην ηλικία που είναι και με χειροπέδες; Δεν γίνεται. Οπως δεν γίνεται να χάσει το στυλ του ο δήμαρχος. Κουστουμιά, άσπρο πουκάμισο, γραβάτα, όλα στην τρίχα. Φρεσκοξυρισμένος και τα μαλλιά φτιαγμένα με πιστολάκι. Και βλέποντας τους φωτορεπόρτερ απέναντι χαμογελάει (φωτό). Οπως οφείλει να κάνει ο πολιτικός σ' όποια κατάσταση ή θέση βρίσκεται. Να δείχνει χαρούμενος και αισιόδοξος. Ακόμα κι όταν έχει στην πλάτη του ισόβια.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Το κενό του Παναγόπουλου στον Παναθηναϊκό ποιος θα το καλύψει;
Πηγή: Goal
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις