Το άγχος του Αναστασίου

Φυσικά μετράνε κι οι επιλογές του προπονητή: καμιά φορά, στα καλά και στα άσχημα, και οι εμμονές του.

Ο Γιάννης Αναστασίου είχε μια δύσκολη αποστολή φέτος, αφού έπρεπε να φτιάξει από την αρχή έναν Παναθηναϊκό που δεν είχε και πολλά χρήματα να ξοδέψει. Από την άλλη, είχε τη δυνατότητα να δουλέψει χωρίς την πίεση του πρωταθλητισμού, που είχαν οι προκάτοχοί του στον ΠΑΟ. Μόνο που φοβάμαι πως τελευταία λίγο άγχος στον εαυτό του το προκαλεί ο ίδιος.

Υλικό
Ακούω όλο τον χρόνο ότι ο φετινός Παναθηναϊκός δεν έχει -λέει- υλικό. Η αλήθεια είναι ότι από τη στιγμή που όλο τον χρόνο οι υποχρεώσεις του περιορίζονταν στο να δίνει ένα ματς την εβδομάδα, το υλικό του δεν ήταν τόσο κακό, αρκεί να υπάρχει πίστη σε όλους τους παίκτες. Αυτό πρέπει να το πιστώσουμε στον κόουτς: όλοι παίρνουν τις ευκαιρίες τους. Με τον Πανιώνιο ο ΠΑΟ το περασμένο Σάββατο έπαιξε για ένα ημίχρονο μια χαρά ποδόσφαιρο έχοντας εκτός αποστολής τον Λαγό και τον Ζέκα, αλλά και τον Σίλντενφελντ και τον Τριανταφυλλόπουλο, δηλαδή τέσσερις παίκτες που όλοι στην αρχή της σεζόν ήταν βασικοί και αναντικατάστατοι. Πλην του Ολυμπιακού και του ΠΑΟΚ, αυτή την πολυτέλεια στη Super League δεν την έχουν πολλές ομάδες. Αν ο ΠΑΟ βρίσκει λύσεις, είναι γιατί ο προπονητής του δεν φοβήθηκε να δώσει ευκαιρίες σε νέα παιδιά. Αυτό είναι το καλό, αλλά υπάρχουν κι άσχημα.

Κακό
Ο ΠΑΟ έπαιξε ένα άσχημο ματς στο Αγρίνιο κι ένα κακό δεύτερο ημίχρονο με τον Πανιώνιο. Το κακό είναι ότι και στις δυο περιπτώσεις αυτό συνέβη γιατί στο διάστημα που του ασκήθηκε πίεση, ο προπονητής του δεν έδειξε τα αντανακλαστικά να αλλάξει κάτι. Και στα δυο ματς ήταν φανερό ότι ο ΠΑΟ χρειαζόταν να σκληρύνει στο κέντρο, παίζοντας με ένα χαφ παραπάνω. Δεν το λέω εγώ αυτό: το λένε τα αποτελέσματα. Τα περισσότερα από τα καλά ματς του ΠΑΟ στον πρώτο γύρο (με Εργοτέλη, Αρη, Λεβαδειακό, Αστέρα Τρίπολης, αλλά και Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ που η ομάδα έχασε) έγιναν με την ταυτόχρονη παρουσία στα χαφ και του Μέντες και του Λαγού. Ακόμα κι αν το σχήμα προέβλεπε έναν κόφτη (τυπικά τον Μέντες) και δυο εσωτερικούς μέσους, όπως είναι ο Ζέκα κι ο Λαγός (πίσω από τον Πράνιτς ή τον Αμπέντ), η ταυτόχρονη παρουσία του Λαγού και του Μέντες εγγυόταν καλύψεις που στα τελευταία ματς λείπουν πολύ: τα χαρακτηριστικά των παικτών είναι πάντα σημαντικότερα από τα σχήματα. Στα ματς που ο ένας από τους δύο έλειπε, τα μπλεξίματα στα χαφ ήταν στην ημερήσια διάταξη: η μεσαία γραμμή του ΠΑΟ γίνεται light. Ο Ζέκα τρέχει και δεν φτάνει.

Ιστορία
Ο Αναστασίου μοιάζει να έχει υπερτιμήσει το ματς με την Καλλονή όπου ο ΠΑΟ κέρδισε παίζοντας πολύ θεαματικά. Το υπερτιμάει γιατί ξεχνάει ότι αυτό έγινε κόντρα σε μια ομάδα που συχνά δεν ξέρει τι θα πει άμυνα. Το ματς αυτό είναι πολύ ιδιαίτερο: ο Αναστασίου μοιάζει να το νοσταλγεί. Και μάλιστα όσο δεν το ξαναβλέπει τόσο αγχώνεται.

Κατάργηση
Η κατάργηση του ενός από τους δύο κόφτες δεν πρόσθεσε ποιότητα: πρόσθεσε προβλήματα. Δεν είναι τυχαίο ότι παίζοντας χωρίς δυο κόφτες στην ενδεκάδα, ο ΠΑΟ δεν μπορεί να σκοράρει περισσότερο από ένα γκολ στο παιχνίδι: ο αντίπαλος, μόλις τα χαφ του Αναστασίου κουραστούν, βρίσκει χώρους για αντεπιθέσεις, ο ΠΑΟ επιμηκύνεται, οι αμυντικοί βλέπουν αντιπάλους να τους έρχονται κατά κύματα. Το σχήμα δεν είναι ποτέ η λύση, αν όσοι καλούνται να το υπηρετήσουν δεν έχουν τα χαρακτηριστικά που η περίσταση απαιτεί. Για να παίξεις πιεστικό ποδόσφαιρο, χρειάζεσαι παίκτες που να μπορούν να πιέσουν: ας μην το ξεχνάμε.

Προβλέψιμο
Ο ΠΑΟ πάει στη Βέροια να δώσει ένα ματς στο οποίο πέρυσι διαλύθηκε η ομάδα του Ρότσα. Ο Ρότσα είχε βοηθήσει τον ΠΑΟ να βρει ηρεμία μετά τις θύελλες που είχε σπείρει ο Φερέιρα, αλλά επέμεινε να παίζει κι αυτός με έναν κόφτη και το πλήρωσε. Αν η Βέροια αντέξει το πρέσινγκ του πρώτου μισάωρου, έτσι κι ο ΠΑΟ είναι πάλι light στη μεσαία γραμμή, θα πάθει ζημιά. Και το κακό είναι ότι αυτό, αν επαναληφθεί, μοιάζει να γίνεται προβλέψιμο στα παιχνίδια του.

Πηγή: sday.gr