Για ορισμένους η ευρωπαϊκή καταξίωση του Ολυμπιακού χαρακτηρίζεται από την παρουσία του στους "16" του Τσάμπιονς Λιγκ. Για άλλους από την είσοδό του στα κλαμπ των μεγάλων και η αναγνώρισή του ως "δόκιμο" μέλος που βαδίζει στο σωστό δρόμο, με αποκορύφωμα άλλωστε την καλοκαιρινή του δοκιμασία στην Αμερική σε ένα τουρνουά που μοιάζει και θυμίζει κάτι σαν (μικρό) Τσάμπιονς Λιγκ.
Θεωρώ ότι είναι (και) αυτά, αλλά δεν είναι τα μόνα. Ο Ολυμπιακός έχει μεγαλώσει γιατί έξω από τα σύνορα λειτουργεί ως ένα μεγάλο τέτοιο κλαμπ. Και αυτό φαίνεται από τα πάρε-δώσε που πλέον έχει με τους αντίστοιχους συλλόγους. Μόλις πριν από λίγες ημέρες οι "ερυθρόλευκοι" πήραν από την Φούλαμ 15 εκατ. ευρώ για να της δώσουν το "χρυσό" παιδί τους, τον Κώστα Μήτρογλου.
Η συμφωνία ήταν τέτοια που ξεφεύγει από τη δική μας ελληνική λογική. Ερωτήματα όπως "το ποιος θα παίξει με την Μάντσεστερ", "το ποιος θα έρθει τώρα στη θέση του" και άλλα τέτοια λίγη σημασία είχαν. Η ουσία είναι ότι όταν έρχεται κάποιος με τόσα χρήματα, μέσα μάλιστα στην... τούρλα του Ιανουαρίου, δεν του λες όχι. Ο Ολυμπιακός έπρεπε να δώσει τώρα τον Μήτρογλου και καλά έκανε και τον έδωσε.
Το ποιο σωστό ερώτημα που θα έπρεπε την επόμενη μέρα στη διοίκηση και τον Βαγγέλη Μαρινάκη από τους οπαδούς, που μάλιστα πολλοί διαφωνούσαν με τη φυγή του "πιστολέρο", ήταν τι θα έκανε με αυτά τα χρήματα, όχι τώρα, αλλά εν όψει καλοκαιριού.
Η απάντηση ήρθε λίγες μέτα. Ο Ολυμπιακός έδωσε 6 εκατ. ευρώ στην Ατλέτικο Μαδρίτης και κρατά δεμένο στο λιμάνι τον άνθρωπο που τον πήγε στους "16" του Τσάμπιονς Λιγκ: τον Ρομπέρτο. Αυτή είναι η πιο σωστή κίνηση και απάντηση που μπορούσε να δώσει ο Ολυμπιακός για το που θα πάνε τα χρήματα του Μήτρογλου. Οποιαδήποτε άλλη, ακόμα και ο Μπερμπάτοφ να ερχόταν τώρα για κλείσει τις πληγές από την μόνιμη γκρίνια των οπαδών για την παραχώρηση του Μήτρογλου, θα ήταν άσκοπη.
Οι "ερυθρόλευκοι" έχρισαν από χθες τον Ρομπέρτο τον πιο ακριβοπληρωμένο τερματοφύλακα που πέρασε ποτέ από την Ελλάδα. Ισως όχι άδικα, αφού ο Ισπανός σε αυτούς τους πρώτους έξι μήνες παρουσίας του αποδείχτηκε λίρα... εκατό. Ο ίδιος είχε δύο λύσεις. Την επιστορφή του στη Μαδρίτη και την Ατλέτικο που όμως πλέον φαινόταν από δύσκολη έως αδύνατη, αφού ο Κουρτουά μάλλον δεν θα φύγει καθώς δηλώσει ικανοποιημένος εκεί και δεν θέλει να πάει στο μουντό Λονδίνο για την Τσέλσι, ή την παραμονή του στον Ολυμπιακό.
Για το δεύτερο θα έπρεπε οι "ερυθρόλευκοι" να βάλουν το χέρι στην τσέπη. Από την στιγμή που τα ταμεία δέχτηκαν τα χρήματα από την πώληση του Μήτρογλου, η πιο σωστή επένδυση δεν θα ήταν να έρθει ένας επιθετικός που θα κόστιζε ο ουρανός με τα άστρα απλά και μόνο για δύο παιχνίδια με τη Γιουνάιτεντ, αλλά να μείνει για πολύ καιρό ακόμα αυτός που δικαιωματικά πήρε τον τίτλο του MVP στη φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Ρομπέρτο που αποτελεί (πλέον) για τον Ολυμπιακό ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο, αφού η παραμονή του λύνει από πολύ νωρίς μάλιστα το πιο δύσκολο σταυρόλεξο του καλοκαιριού.
Γίνεται επίσης ο πρώτος ξένος γκολκίπερ που "στεριώνει" στο λιμάνι, το οποίο θαρρείς και είχε ρίξει κατάρα σε όποιον ερχόταν εκτός συνόρων για να υπερασπιστεί την "ερυθρόλευκη" εστία. Με εξαίρεση τους Στρακόσια, Μέγερι και Πάρντο, ονόματα όπως των Καζιμιέρσκι, Κοστάντζο, Λέμενς, Μπούτινα και πιο παλιά του Πολέτι, προκαλούν ακόμα και... γέλιο σε όσους θυμούνται το πέρασμά τους από τον Ολυμπιακό.
Ο Ρομπέρτο σε αυτό το μικρό διάστημα που είναι στο λιμάνι μπορεί να λέει ότι το δικό του όνομα δικαιούται να ακολουθεί την "αγία τετράδα" των Θεοδωρίδη, Κελεσίδη, Σαργκάνη και Νικοπολίδη, αυτών δηλαδή που ήταν ό,τι καλύτερο έχει βρεθεί κάτω από τα "ερυθρόλευκα" δοκάρια.
Σίγουρα το αν θα μπει κάποια στιγμή μαζί τους στο βάθρο της ιστορίας θα κριθεί από το βάθος της παρουσίας του. Πλέον όμως έχει όλο το χρόνο για να το πράξει. Μέχρι το 2018...
Πηγή: Goal