Με το μαχαίρι στο στόμα

Θα με συγχωρέσει ο συμπαθής κατά τα άλλα προπονητής του Πανιωνίου αλλά τι περίμενε; Ο Αρης έπαιζε σε ένα ματς την 100τόχρονη ιστορία του. Την ύπαρξή του. Ηταν απολύτως λογικό ότι θα διερχόταν όλα τα μέσα για να πετύχει την πολυπόθητη νίκη. Ψυχή, τσαμπουκά, υπέρμετρο πάθος, δύναμη, καθυστερήσεις όταν χρειάστηκε, νεύρα, ψυχολογική πίεση στον αντίπαλο. Εστω και δια πυρός & σιδήρου έγινε αυτό που έπρεπε να γίνει. Να έρθουν οι βαθμοί που κρατούν τον Αρη ακόμη ζωντανό στη μάχη της παραμονής και βελτιώνουν την ψυχολογία εν όψει Βέροιας. Ο Αρης έχει μια ακόμη ευκαιρία. Φυσικά και δεν έχει σωθεί ακόμη. Την επόμενη αγωνιστική κερδίζοντας την Βέροια, μπορεί να βάλει την πρώτη ομάδα από κάτω.

 

Ποδόσφαιρο αξιώσεων δεν είδαμε και εδώ που τα λέμε δεν περιμέναμε κιόλας να δούμε. Ο Αρης επιστράτευσε τη δύναμη για να δείξει στον αντίπαλό του ότι θα πάλευε με νύχια και με δόντια για το ένα γκολ που θα του έδινε τη νίκη. Το άγχος και η πίεση σε συνδυασμό με την έλλειψη ποιότητας, που έχει διαπιστωθεί πολλάκις στον φετινό Αρη, ανάγκασαν τους κίτρινους να κάνουν το ματς... ροντέο, παρασυρόμενοι και από την κερκίδα που μύριζε μπαρούτι και ήταν έτοιμη να ξεσπάσει σε κάθε ανάποδο σφύριγμα του Τοπούζη ή σε ένα μορφασμό του Αραβίδη. Με μπροστάρη τον Βαγγέλη, οι κίτρινοι έκαναν μια κατάθεση ψυχής, πάλεψαν σκυλίσια να κρατήσουν το μηδέν στην άμυνα και όταν πέτυχαν το χρυσό γκολ το κράτησαν ως κόρη οφθαλμού.

 

Το τρίποντο αποφορτίζει λίγο το κλίμα, θα βοηθήσει όλη την εβδομάδα στην καθημερινότητα μέχρι το παιχνίδι με την Βέροια και ίσως βοηθήσει να παίξει ο Αρης και λίγο καλύτερα αφού σε ένα ακόμη παιχνίδι τα προβλήματα στην ανάπτυξη ήταν μεγάλα. Και ποιος ξέρει, η εικόνα μιας ομάδας που δείχνει διατεθειμένη να παλέψει μέχρι τελευταία ρανίδας για την παραμονή της, παίζοντας κάθε παιχνίδι με το μαχαίρι στο στόμα, θα φέρει την Κυριακή κόντρα στην Βέροια στο γήπεδο και αυτούς που συνεχίζουν να γυρίζουν την πλάτη...

Πηγή: SportDay