Αφήστε μας για έναν χρόνο ακόμη τη χαρά του παιχνιδιού

Πόσες αφορμές έχει πλέον ένας υγιής φίλαθλος του ποδοσφαίρου να ξοδεύει κάθε Κυριακή καμιά δεκαριά ευρώ σε βενζίνη και άλλα είκοσι για να πάρει θέση στην εξέδρα ενός γηπέδου της Super League; Γράφει ο Αλέξανδρος Σόμογλου.

Δεν ξέρω ειλικρινά αν έχει πολλές, γνωρίζω όμως τη μία: ονομάζεται Αριέλ Ιμπαγάσα! Ή, για να είμαι ειλικρινής, αυτά που πρεσβεύει με την παρουσία του στα ελληνικά γήπεδα ο τεράστιος Αργεντινός τα σχεδόν τέσσερα χρόνια που μας τιμάει (και η λέξη δεν είναι καθόλου υπερβολική) με την παρουσία του.

Γιατί ο 38χρονος πλέον μπαλαδόρος δεν πρεσβεύει μόνο την ποιότητα που δεδομένα απουσιάζει από το πρωτάθλημά μας, ούτε την ποδοσφαιρική τέχνη που επίσης συναντά κανείς με το σταγονόμετρο στον εγχώριό μας μαραθώνιο. Ο Αριέλ Ιμπαγάσα πρεσβεύει την ίδια τη χαρά του ποδοσφαίρου. Τι κι αν γνωρίζει ότι το πλήρωμα του χρόνου είναι αδίστακτο; Τι κι αν ξέρει βαθιά μέσα του ότι η μέρα που θα κληθεί να κρεμάσει τα παπούτσια του κοντοζυγώνει; Του αρκούν ακόμη και είκοσι λεπτά για να κάνει αυτό που έμαθε από μικρό παιδί: να απολαμβάνει το παιχνίδι και να προσφέρει απλόχερα χαρά στον κόσμο που έχει πληρώσει κάποιο αντίτιμο για να τον παρακολουθήσει

Ο Ιμπαγάσα δεν είναι απλώς ένας ακόμη ξένος ποδοσφαιριστής που ήρθε να μας γνωρίσει στη δύση της καριέρας του, κουβαλώντας ένα σπουδαίο βιογραφικό. Είναι ένας δάσκαλος σωστής νοοτροπίας και συμπεριφοράς σε όλα τα ελληνόπουλα που έχουν σχεδόν τα μισά του χρόνια και φιλοδοξούν να χαράξουν τα δικά τους αθλητικά επαγγελματικά βήματα. Αποτελεί έναν ποδοσφαιριστή–πρότυπο για κάθε νέο παιδί, ανεξαρτήτως συλλογικής ταυτότητας.

Αν λοιπόν όλοι εμείς οι αγνοί –θέλω να πιστεύω– φίλοι του ποδοσφαίρου έχουμε έναν λόγο στα εσωτερικά μιας μεγάλης ομάδας, όπως είναι ο Ολυμπιακός, μακάρι ο Βαγγέλης Μαρινάκης και ο Μίτσελ να εισακούσουν την επιθυμία του Αργεντινού και να του ανανεώσουν για έναν ακόμη χρόνο το συμβόλαιό του. Δεν ζητάμε πολλά. Ούτε ο ίδιος τα ζητά, άλλωστε…

Μας αρκούν αραιά και που ημίωρα ποδοσφαιρικής απόλαυσης και διαπαιδαγώγησης σαν αυτό που μας προσέφερε και χθες στο παιχνίδι με τον Πλατανιά. Κι αν η απόλαυση δεν φαντάζει τόσο σημαντική ως έννοια, η διαπαιδαγώγηση είναι απαραίτητη στον μίζερο κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου…

Πηγή: Goal

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις