Ακόμα πιο κοντά στο να πάρει το καλό εισιτήριο βρέθηκε ο Παναθηναϊκός με τη νίκη που πέτυχε επί του Αστέρα Τρίπολης. Είναι δεδομένο πως μετά τον τελικό του Κυπέλλου ο Παναθηναϊκός μοιάζει σαν να έχει αδειάσει από δυνάμεις.

Το πόσο έχει μεγαλώσει ο Παναθηναϊκός τη φετινή χρονιά αποδεικνύεται από το γεγονός ότι καταφέρνει αυτή η νεανική ομάδα και κερδίζει παίζοντας σε χαμηλούς ρυθμούς. Απέναντι στον Αστέρα κράτησε κάποιες σταθερές, όπως καλή αμυντική λειτουργία, κλεψίματα το διάστημα που μπορεί να υπάρξει πρέσινγκ ψηλά, κίνηση στον χώρο που δίνει η παρουσία του Κλωναρίδη και ο Μάρκους Μπεργκ.

Για να είμαστε ειλικρινείς ο Μπεργκ είναι και ο κύριος λόγος που ο Παναθηναϊκός κατάφερε να κερδίσει σε παιχνίδι που δεν είχε να βγάλει ένταση. Για τον Σουηδό όσο και να σκεφτεί κανείς δεν μπορεί να γράψει κάτι καινούργιο. Τον τελευταίο καιρό έχει γίνει μόδα η σύγκριση με τον Σισέ. Για μένα αυτή η συζήτηση αδικεί και τους δύο. Ο καθένας για την εποχή και με βάση τα δεδομένα που αγοράστηκε προσέφερε στον σύλλογο.

Ο Τζιμπρίλ ήρθε σε μία εύρωστη εποχή για τον σύλλογο. Η πολυμετοχικότητα είχε αποτύχει στις επιλογές της την πρώτη χρονιά και έψαχνε μία σίγουρη λύση για την επίθεση. Ο Σισέ αποδείχτηκε εξαιρετική επιλογή. Από την ημέρα που προσαρμόστηκε, πέτυχε τα γκολ που χρειαζόταν για να έρθει το πολυπόθητο πρωτάθλημα και επίσης έπαιξε με τα media και αποδείχτηκε σταρ. Για τον πλούσιο Παναθηναϊκό εκείνης της εποχής που ήθελε την πλήρη κυριαρχία ήταν σημαντικό να έχει έναν ποδοσφαιριστή που θα δημιουργεί ντόρο με κάθε εμφάνισή του.

Οταν όμως τα οικονομικά δεδομένα άλλαξαν, ο Σισέ δεν μπορούσε να προσφέρει. Πολύ απλά γιατί ήταν ένα καλός εκτελεστής, φορ που ήθελε την μπάλα στην πλάτη της αντίπαλης άμυνας για να εκτελέσει. Οταν έβρισκε ροή, γινόταν κατά συρροή δολοφόνος. Να παίξει όμως για τους συμπαίκτες του δεν μπορούσε και ούτε είχε τη δυνατότητα να βγει μπροστά όταν δεν τράβαγαν οι συμπαίκτες του. Βλέποντας το παιχνίδι με την Τρίπολη καταλαβαίνεις πόσο προτιμότερος είναι ο Μάρκους Μπεργκ για αυτήν τη νέα ομάδα. Ο Σουηδός είναι ο ιδανικός συμπαίκτης.

Οξυδερκής, βγαίνει αρκετά πίσω για να πάρει την μπάλα και προσπαθεί να δημιουργήσει αυτός για τους συμπαίκτες του. Ο τρόπος που αγωνίζεται πρακτικά καμουφλάρει την έλλειψη δημιουργού που υπάρχει από το φετινό ρόστερ του Παναθηναϊκού. Παρότι καταφέρνει και είναι πολύ παραγωγικός κατά τη διάρκεια των αγώνων τον βλέπουμε να αναλώνεται προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί τις κινήσεις στον χώρο που κάνουν οι συμπαίκτες του. Τις περισσότερες φορές βέβαια αυτός είναι που καθαρίζει τη δουλειά. Απέναντι στην Τρίπολη χρειάστηκε να λειτουργήσει σαν τανκ και να περάσει πάνω από τον Ζησόπουλο για να προσφέρει ακόμα μία σημαντική νίκη για τον Παναθηναϊκό.

Πηγή: Sentragoal.gr