«Αν φοβάσαι, μείνε σπίτι σου» που λένε και στο χωριό μου, το Μπιλόξι του Μισισίπι.
Χιλιάδες φοβήθηκαν να ταξιδέψουν στο κέντρο της Αφρικής ή δυτικά από τα Κανάριας, δεκάδες το τόλμησαν και κανένας δεν τους ξανάδε, αλλά για να γίνεις Κολόμβος ή Στάνλεϊ πρέπει να το τολμήσεις. Και για να πάρεις νίκες που θα θυμάσαι στο ποδόσφαιρο, πρέπει να διακινδυνεύσεις τις ήττες και τις συντριβές. Το γράφω για τον Παναθηναϊκό, που τερματίζει πρώτος στα πλέι οφ και θα μπορούσε να βολευτεί μια χαρά στη δεύτερη θέση, μπαίνοντας κατευθείαν στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ. Οταν μια ομάδα θέλει να λέγεται μεγάλη, θα το πάρει το ρίσκο. Και θα το ξαναπάρει και ξαναπάρει μέχρι να βρει τον δρόμο της.
Αντίθετα έχω αμφιβολίες για τη χρησιμότητα της μεταγραφής του Εσιέν. Οχι από άποψη επιπέδου αφού έχει παίξει στη Λιόν, την Τσέλσι, τη Ρεάλ και τη Μίλαν, ούτε από την ηλικία αφού στα 33 μπορεί να έχει 2-3 καλά ακόμα χρόνια. Εχω αμφιβολίες αν ο Παναθηναϊκός χρειάζεται να κάνει την πιο ακριβή μεταγραφή του στη θέση του αμυντικού χαφ, αν ο Εσιέν έχει το drive για την μπάλα, αφού ψαχνόταν για το καλύτερο συμβόλαιο και ας ήταν και από τα Εμιράτα και αν ένα τέτοιο συμβόλαιο ταιριάζει σε μια ομάδα με σφιχτό μπάτζετ. Ο Εσιέν θα παίρνει τα δεκαπλάσια από τον Λαγό, που πιθανότατα θα παίζει δίπλα του. Και η απόδοσή του θα πρέπει να είναι ανάλογη του συμβολαίου του.
Από την άλλη, πρέπει να πω ότι η κίνηση του Αλαφούζου με τον Εσιέν είναι σαν σύνθημα ότι ο Παναθηναϊκός ξαναμπαίνει στα μεγάλα καρέ. Κάτι σαν την Ελλάδα αν και όταν θα μπει στις αγορές, που δεν είναι τα λεφτά που θα πάρει αλλά ότι ο ιδιωτικός τομέας θα τη θεωρεί αξιόπιστη. Είναι ζαριά, σε περίπτωση που δεν περάσει από τα πρώτα προκριματικά του Τσου Λου θα τον έχει βάλει μέσα, αλλά το είπαμε και στην αρχή. Αν φοβάσαι, μένεις σπίτι σου.
Πηγή: Sportday