Η προσπάθεια ανοικοδόμησης των «πράσινων» μετά τη λαίλαπα της πολυμετοχικότητας και την ανάληψη της διοίκησης από τον Γιάννη Αλαφούζο άρχισε το καλοκαίρι του 2013, με τον Γιάννη Αναστασίου ν΄ αναλαμβάνει το νέο πλάνο με κύριο στοιχείο την ελληνοποίηση του Παναθηναϊκού. Μετά το τέλος της θητείας του είναι στη διακριτική ευχέρεια του καθενός, ανάλογα με το πώς αντιλαμβάνεται τα γεγονότα, να διαπιστώσει την πρόοδο μετά από δυόμιση χρόνια. Το οξύμωρο είναι πώς ήρθε αντικαταστάτης που λατρεύει τους νεαρούς, όμως θα βρει τον πλέον ανερχόμενο Έλληνα στόπερ Ρισβάνη στον Πανιώνιο και κάποιους στα χρόνια του παρατημένους ανάμεσα σε πάγκο κι εξέδρα!

Επειδή ό,τι αρχίζει στραβά, τελειώνει και στραβά υπάρχει και αντίλογος στην πρώτη – ονειρώδη για πολύ κόσμο – χρονιά του Έλληνα προπονητή στο «τριφύλλι». Μίας μορφής… ονείρωξη, για την ακρίβεια, για το τι έγινε σωστά και τι όχι. Αν ο Παναθηναϊκός είναι κάποια συνοικιακή ομάδα που κέρδισε τη μεγάλη με 3-0 εκτός έδρας, τότε ναι ο Αναστασίου ολοκλήρωσε μία πετυχημένη σεζόν μόνο και μόνο με το 0-3 του Ολυμπιακού στο Φάληρο. Αν ο Παναθηναϊκός αποτελεί κάποιο επαρχιακό σωματείο, το οποίο έχει σημείο αναφοράς ένα Κύπελλο Ελλάδας στην ιστορία του, τότε το 4-1 επί του ΠΑΟΚ στο «ΟΑΚΑ» είναι αποτέλεσμα που μπορεί να καλύψει όλα τα υπόλοιπα.

Προσοχή: Όντως οι «πράσινοι» το καλοκαίρι του 2013 ήταν πληγωμένοι και σχεδόν διαμελισμένοι από τα όσα τραγελαφικά είχαν προηγηθεί στο κλαμπ. Αυτό δεν σημαίνει πώς ένα μέγεθος σαν τον Παναθηναϊκό αρκείται σε ημίμετρα και δύναται να χαρακτηρίζει επιτυχία το ελάχιστο. Όντως οι δύο προαναφερθείσες νίκες αποτελούν σημαντικές επιτυχίες, όχι, όμως, ικανές να καλύψουν όλα τα υπόλοιπα στραβά που έγιναν. Η τελική βαθμολογία της κανονικής περιόδου άφησε το «τριφύλλι» στο -20 από τον Ολυμπιακό και τέταρτο στην κατάταξη ισόβαθμο με τον Ατρόμητο! Σε άλλες εποχές – ό,τι κι αν είχε προηγηθεί – η Αθήνα θα είχε γίνει… φλαμπέ!

Στο περιβόητο 0-3 του «Καραϊσκάκης» η διαφορά που χώριζε τον Παναθηναϊκό από τον πρωτοπόρο και Πρωταθλητή Ολυμπιακό ήταν 27 βαθμοί! Όνειρο, ε; Στα πλέι οφ που ακολούθησαν τη regular season ο Παναθηναϊκός κατάφερε να τα βγάλει πέρα μονάχα με τον Αστέρα Τρίπολης κι εκμεταλλεύτηκε την τιμωρία του ΠΑΟΚ για τα όσα έγιναν στο Κύπελλο Ελλάδας με τον Ολυμπιακό, ώστε να βγει πρώτος. Μέχρι τις αρχές του 2014 αγωνιστικά οι «πράσινοι» ήταν ένα έκτρωμα και μισό που έφερε ισοπαλία εντός με τη Βέροια, έχασε εντός από τον Πανθρακικό, έμεινε στην ισοπαλία εκτός με τον Απόλλωνα Σμύρνης, έχασε εντός από τον Ατρόμητο, ηττήθηκε στο Αγρίνιο από τον Παναιτωλικό, έφερε ισοπαλία στη «Λεωφόρο» με τον Εργοτέλη… Κανονικός διασυρμός!

Για μεταγραφές Μπαϊράμι και Μέντες ας μην γίνει λόγος, διότι θα περάσει η καταγραφή σε hardcore αναφορές. Ο Νταμπίζας – αν είχε προσληφθεί σε τέτοια επιτελική θέση την περασμένη δεκαετία πρόσωπο τόσο συνδεδεμένο με τον Ολυμπιακό θα είχε γίνει… πυρηνικό ολοκαύτωμα – έκανε ορισμένες σωστές προσθήκες και δεν συνδέεται άμεσα με τη λαίλαπα Αναστασίου. Το πρόβλημα με τον Έλληνα τεχνικό είναι το εξής, ώστε να γραφτεί η κατακλείδα στην παναθηναϊκή του πορεία: Είχε τόσο χρόνο, τόση ανοχή, τόση ελευθερία κινήσεων, τέτοιο έλλειμμα πίεσης που δεν δικαιολογούν τα απομεινάρια που άφησε. Μία ομάδα σε πλήρη διάλυση, παρά ένα δοκάρι του Ναπολεόνι! Συνολικά δεν είναι επιτυχημένος, εκτός αν κάποιος είναι από μικρός στη «Θύρα 7». Ένας τέτοιος, ναι, θα τον ήθελε για πάντα στον Παναθηναϊκό…

Πηγή: sportit.gr

Αναστασίου Ποδόσφαιρο Παναθηναϊκός Superleague SPORTS