Τέσσερα πρόσωπα που έχουν εμπλακεί με το ποδόσφαιρο, έπαιξαν μπάλα στις τηλεοπτικές άδειες, ακολουθώντας διαφορετική πολιτική. Ο Γιάννης Βαρδινογιάννης, με δύο εταιρείες (το Star και μια κυπριακή), ο Γιάννης Αλαφούζος (ΣΚΑΙ), ο Βαγγέλης Μαρινάκης και ο Ιβάν Σαββίδης.

Έτσι όπως ήταν λογικό η «παρουσία» τους στη δημοπρασία, οι προσφορές που κατέθεσαν, έγιναν αντικείμενο σχολιασμού από τους φιλάθλους – οπαδούς των ομάδων. Κατά κύριο λόγο του Παναθηναϊκού, του Ολυμπιακού και του ΠΑΟΚ.

Άκουσα και διάβασα αρκετούς να… πανηγυρίζουν, λες και ήταν επίτευγμα της ομάδας τους. Οι Ολυμπιακοί για τον Μαρινάκη και οι Παναθηναϊκοί για τον Αλαφούζο.

Οι πρώτοι θεωρούν ότι ο πρόεδρος και μεγαλομέτοχος της πειραϊκής ΠΑΕ έκανε επίδειξη ισχύως, πληρώνοντας 73,9 εκατ. ευρώ, ενώ οι δεύτεροι θεωρούν μέγα διαπραγματευτή τον πρόεδρο και μεγαλομέτοχο της «πράσινης» ΠΑΕ αφού «κράτησε» τον ΣΚΑΙ με το μικρότερο δυνατό τίμημα (43,6 εκατ. ευρώ). Σε σχέση με τους άλλους…

Σε ότι αφορά τους ΠΑΟΚτζήδες επιχαίρονται για την τακτική του Ιβάν Σαββίδη, που έφτασε να δίνει καμιά 60αρια εκατ. ευρώ, αλλά όπως είπε και ο ίδιος περισσότερο για να βάλει τους άλλους (Μαρινάκη) να πληρώσει τον κούκο αδόνι, παρά για να πάρει την άδεια!

Τέλος υπήρχαν και αυτοί που βρήκαν την ευκαιρία να «κράξουν» την οικογένεια Βαρδινογιάννη, επειδή δεν μπήκε στον τρελό χορό των εκατομμυρίων, εκτιμώντας ότι μια τηλεοπτική άδεια δεν μπορεί να ξεπερνάει το ποσό των 18 εκατ. ευρώ!

Όποιος προτρέξει να πει, ποιος από τους τέσσερις κινήθηκε σωστά, έξυπνα και με σκέψη στο μέλλον, πιθανολογώ ότι θα πέσει έξω.

Διότι δεν ξέρουμε εάν τα κανάλια «βγαίνουν» με αυτό το κοστολόγιο; Εάν θα δωθούν άλλες άδειες, με μικρότερο κόστος; Ποια δυναμική θα αποκτήσουν και τι θα γίνει με τα κανάλια που δεν πήραν άδεια;

Επίσης δεν ξέρουμε εάν το υψηλό τίμημα, το… πληρώσουν οι εργαζόμενοι ή ακόμη και ο τηλεθεατής;

Κουβέντα να γίνεται, μέχρι να δούμε πως θα διαμορφωθεί το τοπίο.

Ωστόσο αυτό που μπορούμε να σχολιάσουμε είναι η «εύκολη» κουβέντα που γίνεται από κάποιους για την ευκολία που δόθηκαν αυτά τα λεφτά από τον Αλαφούζο και τον Μαρινάκη, κατά κύριο λόγο, γιατί αυτοί θα τα δώσουν….

Λένε λοιπόν κάποιοι, «πως είναι δυνατόν ο Αλαφούζος να δίνει 43 εκατ. ευρώ για τον ΣΚΑΙ και να μην τα δίνει για τον Παναθηναϊκό;». Μάλιστα κάποιοι το προχωράνε πιο πολύ, λέγοντας ότι είναι παράδοξο, ο Αλαφούζος που ζητάει χρήματα από τον κόσμο για το γήπεδο ή μέσα από την Παναθηναϊκή Συμμαχία, να δίνει μονοκοπανιά 43 «πακέτα» για μια τηλεοπτική άδεια.

Πρώτον εάν τα βάλουμε κάτω, σε βάθος δεκαετίας (τόση διάρκεια θα έχει η τηλεοπτική άδεια), ο Αλαφούζος είναι πιθανό να έχει βάλει περισσότερα από τα 43 εκατ. ευρώ στον Παναθηναϊκό! Αρκεί να βάζει 5 εκατ. ευρώ τον χρόνο, όση είναι η αύξηση μετοχικού κεφαλαίου που θα «τρέξει» τις επόμενες εβδομάδες.

Δεύτερον κανείς δεν μπορεί να κάνει κουμάντο στο πορτοφόλι του άλλου και που θα ξοδέψει τα λεφτά του.

Και τρίτον, όχι 43, αλλά 543 εκατ. ευρώ να βάλει κάποιος σε αυτό το Πρωτάθλημα, εάν δεν αλλάξουν τα κακώς κείμενα είναι σαν να ρίχνει τα λεφτά του σ’ ένα κουβά δίχως πάτο.

Τα ίδια και ακόμη πιο σκληρά ερωτήματα θα μπορούσαν να γίνουν στον Βαγγέλη Μαρινάκη, αφού ο ίδιος άνθρωπος που έδωσε 73 εκατ. ευρώ για μια τηλεοπτική άδεια, καθυστέρησε χαρακτηριστικά την υλοποίηση μεταγραφών στον Ολυμπιακό με αποτέλεσμα η ομάδα να έχει την εικόνα που… έχει και φυσικά ν’ αποκλειστεί από τον 3ο προκριματικό γύρο του Τσάμπιονς Λιγκ.

Όμως, όπως προαναφέραμε, κουμάντο στη τσέπη των άλλων δεν μπορεί να κάνει κανείς.

Τέλος θέλω να κάνω μια αναφορά στα κανάλια που δεν πήραν άδεια και γενικότερα στους εργαζόμενους.

Θα «κλέψω» και θα αντιγράψω τη χθεσινή δική μου αναφορά στο facebook:

Κάποτε όταν εκλεινε η Αθλητική Ηχώ (προ κρίσης), αρκετοί «συνάδελφοι» πανηγύριζαν, γιατί θα κέρδιζαν τα φυλλαράκια της ιστορικής εφημερίδας και θα έσβηνε μια ακόμη φωνή από τα μανταλάκια…
Κάποτε όταν έκλεινε η «Εξέδρα των Σπορ», αρκετοί «συνάδελφοι» πανηγύριζαν γιατί θα κέρδιζαν τα φυλλαράκια της πιο άρτιας εφημερίδας που εμφανίστηκε στον ελληνικό αθλητικό τύπο.
Κάποτε που έκλεινε το Alter, η Ελευθεροτυπία, το Sportime, o Φίλαθλος και δεκάδες άλλα μέσα κάποιοι πανηγύριζαν, μέχρι που είδαν την «σκιά» να έρχεται και στο δικό τους κατώφλι. Με απολύσεις, κλεισίματα, περικοπές…
Το ίδιο ισχύει για κάθε εργαζόμενο, σε κάθε μετερίζι που χαίρεται με τη δυστυχία του άλλου…
Διότι όλα είναι ένα ντόμινο. Όταν το καταλάβουμε όλοι μας, σε όλα τα επαγγέλματα, ενδεχομένως να βρούμε και τον τρόπο ν’ αναστρέψουμε το κλίμα…

Πηγή: sportit.gr