Το απόλυτο ρεκόρ της Αϊντχόφεν: κυνηγώντας τη Μπενφίκα, ισοφάρισε τον… εαυτό της, την Ίντερ, και τον Ολυμπιακό

Οι μηχανές, λοιπόν της απίστευτης ομάδας του Πέτερ Μποσζ, με την καλύτερη επίθεση (59), αλλά και άμυνα (7), δεν σταμάτησαν ούτε αυτή τη φορά. Μ’ ένα χατ- τρικ του 33χρονου Ντε Γιόνγκ, δεύτερου σκόρερ του πρωταθλήματος με 15 γκολ, τρία λιγότερα από τον «δικό» μας Βαγγέλη Παυλίδη, η Αϊντχόφεν πέτυχε τη 17^η συνεχόμενή της νίκη, σε ισάριθμα παιχνίδια, έφτασε τους 51 βαθμούς, +13 από τη Φέγιενοορντ και την ερχόμενη Κυριακή, στην Ουτρέχτη θα κυνηγήσει τη 18^η.

Αν και ο εμφανής, πλέον στόχος είναι το ρεκόρ της Μπενφίκα, το σερί 23 νικών που είχε ξεκινήσει στις 9 Σεπτεμβρίου του ’72 μ’ ένα «τενιστικό» 6-0 με τη Λεϊσόες και ολοκληρώθηκε, ειρωνεία της τύχης την… Πρωταπριλιά του ’73 με ένα 2-2 με την «αιώνια» Πόρτο.

 

Στις 17 συνεχόμενες νίκες είχαν σταματήσει, τόσο η Ίντερ του Ρομπέρτο Μαντσίνι (από τις 25 Οκτωβρίου του 2006, έως τις 28 Φεβρουαρίου του 2007), όσο ο Ολυμπιακός του Μάρκο Σίλβα που, στις 23 Αυγούστου του ’15 ξεκίνησε μ’ ένα 3-0 με τον Πανιώνιο διακόπτοντας το σερί στις 18 Ιανουαρίου του ’16, στο εκτός έδρας 1-1 με τον Πλατανιά. Ενδιάμεσα, 16 συνεχόμενες νίκες, συν μία στο ντέρμπι της 21^ης Νοεμβρίου κερδισμένο «στα χαρτιά» 0-3. Και ο Νορβηγός Τροντ Σόλιντ, πάντως δεν τα είχε πάει άσχημα: ως προπονητής του Ολυμπιακού, την περίοδο 2005-’06 σταμάτησε στις 16 συνεχόμενες νίκες, ενώ ως προπονητής της βελγικής Μπρουζ, το 2000-’01 είχε πετύχει 14 συνεχόμενες.

 

Κάθε άλλο από απλό είναι, για μία ομάδα να πετύχει τέτοια ρεκόρ. Για παράδειγμα στις 14 συνεχόμενες νίκες είχε σταματήσει και η Παρί Σεν Ζερμέν του Τούκελ, και των ήδη πολλών αστέρων της, την περίοδο 2018-’19. Η Νάπολι του ’17, με τον Μαουρίτσιο Σάρι στον πάγκο της έφτασε στις 13. Η Τόττεναμ του ’60-’61, που είχε κατακτήσει με διαστάσεις θριάμβου, τόσο την τότε First Division, όσο το Κύπελλο είχε πετύχει «μόλις» 11.

 

Το 2013-’14, η Ρόμα του Ρούντι Γκαρσία, 10, τελικά τερματίζοντας 2^η, μάλιστα με 17 λιγότερους βαθμούς από την πρωταθλήτρια Γιουβέντους. Ενώ στις 10 είχαν σταματήσει και οι Μπάγερν Μονάχου ’15-’16 (με τον Πεπ Γκουαρντιόλα στον πάγκο της), η Σάλτσμπουργκ, μάλιστα δύο φορές, το ’18-’19 και το ’21-’22, αλλά και η Φενέρμπαχτσε ’23-’24. Και το «10», λοιπόν δεν είναι εύκολο: η Ρεάλ Μαδρίτης του ’68-’69 έφτασε μέχρι το 9. Όπως η Τσέλσι του 2005-’06 ή η Ρέιντζερς του 2010-’11.