Τι απέγινε το άλλοτε «χρυσορυχείο» της Selecao;

 Ο πρόωρος αποκλεισμός των πιτσιρικάδων από τον 1ο γύρο του Μουντιάλ Under 20, από τη μία ήχησε αναμφισβήτητα ως ιδιαίτερα επικίνδυνο καμπανάκι για τη συνέχεια, από την άλλη όμως είναι χρόνια που η ποδοσφαιρική Βραζιλία, είτε είναι η Senior, είτε η Minor είναι άρρωστη. Αρκεί να ρίξουμε μία ματιά στους αριθμούς.

 Στην ένδοξη Ιστορία τους οι διάδοχοι του Πελέ κατέκτησαν επίσης 5 παγκόσμιους τίτλους, αλλά με τελευταίο το πολύ μακρινό 2002. Για το «Hexta», το 6ο ζήτησαν τη βοήθεια του Κάρλο Αντσελόττι, ναι μεν ενός από τους καλύτερους ή πετυχημένους προπονητές στον κόσμο, αλλά κι εκείνος όμως κληρονόμησε μία κατάσταση, επιεικώς μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Ανοργάνωτη, με περισσότερες σχολές, επί πληρωμή, ποδοσφαίρου, παρά παιδάκια που κάποτε κλωτσούσαν μία μπάλα ανέμελα στον δρόμο.

 Μέχρι να κληθεί ένας Ιταλός στον πάγκο της καλύτερης εθνικής ομάδας όλων των εποχών, η Βραζιλία είχε αλλάξει 4 ομοσπονδιακούς τεχνικούς με αναπόφευκτο αντίκτυπο και στην πορεία της προκριματικής φάσης του αμερικανικού Μουντιάλ που ολοκληρώθηκε με μία 5η θέση, τη χαμηλότερη… ever, 8 νίκες, 4 ισοπαλίες και 5 ήττες.

 Και δεν «μιλάμε» για την ευρωπαϊκή ζώνη, τη δυσκολότερη όλων, αλλά για τη νοτιοαμερικανική, με ζήτημα τρεις, στις δέκα καλές ομάδες, από τις οποίες προκρίνονται απευθείας οι έξι, συν μία ακόμη (η Παραγουάη) αν κι εφόσον κερδίσει το μπαράζ είτε με μία ασιατική, είτε με την εκπρόσωπο της Ωκεανίας.

 Από τους 4 ομοσπονδιακούς που κουτσά, στραβά έβαλαν τη Βραζιλία στο αεροπλάνο για τη Βόρεια και Κεντρική Αμερική ήταν και ο Ραμόν Μενέζες που θα μείνει στην ποδοσφαιρική Ιστορία της χώρας του ως ο προπονητής που κατάφερε ν’ απολυθεί δύο φορές μέσα σε λίγους μήνες. Την πρώτη ως αντικαταστάτης του Τίτε, στην Ανδρών και τη δεύτερη τώρα, στη Χιλή όπου η Under 20 αποχαιρέτησε το Μουντιάλ, για πρώτη φορά στον 1ο γύρο ύστερα από το 1-0 από την Ισπανία.

 Παραδόξως, η συγκεκριμένη δεν ήταν η χειρότερή της εμφάνιση στο Παγκόσμιο των πιτσιρικάδων. Το ’13, το ’17 και το ’19 δεν είχε καταφέρει καν να προκριθεί στην τελική φάση, το ’15 είχε ηττηθεί από τη Σερβία στον τελικό, ενώ το ’23 αποκλείστηκε στα προημιτελικά από το Ισραήλ το οποίο δεν το «λες» και ποδοσφαιρική υπερδύναμη.

 Το χρυσορυχείο που ξεφούρνιζε συνεχώς ταλέντα, είναι δεδομένο ότι εξακολουθεί να υπάρχει, αλλά εδώ και κάποια χρόνια είναι κλειστό λόγω εργασιών. Με σαφές αντίκτυπο και στην εθνική των Μεγάλων.

 Ο Μενέζες προσπάθησε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα προτείνοντας το δάκτυλο των ευθυνών τόσο στη Ρεάλ Μαδρίτης, που δεν του παραχώρησε τον Έντρικ, όσο στη Τσέλσι που επίσης δεν ήθελε ν’ αποχωριστεί τον Εστεβάο. Δικαιολογίες, γιατί με δεδομένο ότι οι σύλλογοι δεν υποχρεούνται να «δανείσουν» τους παίκτες τους, παρόμοιο πρόβλημα αντιμετώπισαν όλες οι εθνικές ομάδες παρούσες στη Χιλή. Το πρόβλημα είναι ένα: ότι η Βραζιλία δεν βγάζει πλέον ταλέντα, τελεία.

 Στην ομάδα που, το 2011 κατέκτησε το τελευταίο της Μουντιάλ Under 20 βρίσκονταν οι Καζεμίρο, Κουτίνιο, Ντανίλο, Άλεξ Σάντρο, Όσκαρ, Χουάν Ζεσούς. Ενώ από εκείνη που έχασε τον τελικό του ’15 μόνο ο Γκάμπριελ Ζεσούς έκανε μεγάλη καριέρα (Άρσεναλ), ενώ όλοι οι υπόλοιποι κατέληξαν σε Σαουδική Αραβία, Κίνα, Ιαπωνία, Κύπρο, Πολωνία, Παραγουάη, μέχρι και στη Ταϊλάνδη, αλλά στη 2η κατηγορία.

 Κι έτσι ο Αντσελόττι, τον οποίο προσέλαβαν για να φέρει σπίτι, επίσης το «Hexta» θα πρέπει να ντυθεί μάγος για να λύσει ένα πολύ σοβαρό δίλημμα: ποιους να πάρει μαζί του στην Αμερική, εφόσον δεν πολύ εμπιστεύεται ούτε τους Βινίσιους και Έντρικ, κι ας τους προπόνησε χρόνια στη Ρεάλ Μαδρίτης, ούτε τον Ροντρίγκο, ούτε και τον Νεϊμάρ. Με ποιους, λοιπόν ευελπιστεί να κερδίσει, με τον Σαβίνιο που δεινοπαθεί να παίξει μία χούφτα λεπτών στη Μάντσεστερ Σίτι ή με τους Αντρέι Σάντος και Κέβιν που ζεσταίνουν τον πάγκο σε Τσέλσι και Φούλαμ;