Όσο και αν η FIFA …σκυλιάζει για το αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου, η μπάλα και η πολιτική πορεύονται παγκοσμίως "σφιχταγκαλιασμένες". Γράφει ο Μάριος Τριβιζάς.
Έστω και αν οι σχέσεις τους θυμίζουν… καρδιογράφημα, με αμέτρητα ups and downs, τα οποία καθορίζονται από το βαθμό κατά τον οποίο έχει ανάγκη η μία την άλλη πλευρά σε κάθε χρονική στιγμή.
Το μόνο δεδομένο είναι ότι η φάση κατά την οποία παρατηρείται οι δύο πλευρές να συγκλίνουν με την μεγαλύτερη και πιο σταθερή περιοδικότητα είναι αυτή προ των εκλογών. Γιατί πάντα η μία (του ποδοσφαίρου) έχει πολλά για να ζητήσει και η άλλη (της πολιτικής) δείχνει την καλύτερη δυνατή διάθεση στο να τα προσφέρει.
Φυσικά, το βαθιά πελατειακό κράτος της Ελλάδας δεν αποτελεί παγκόσμια εξαίρεση του κανόνα. Πιθανότατα είναι μια από τις πιο «φωτεινές» επιβεβαιώσεις. Λίγες μέρες πριν από τις εκλογές, ξαφνικά «ξεμπλοκάρουν» τα πάντα. Οι υποσχέσεις μοιράζονται απλόχερα και αφορούν κάθε λογής «διευκολύνσεις» για την κατασκευή γηπέδων, εξασφάλιση επιδοτήσεων, ακόμη και φωτογραφικές ρυθμίσεις χρεών και άλλων υποχρεώσεων.
Κατά το παρελθόν έχουν γίνει σχεδόν τα πάντα. Νόμοι έχουν περάσει μέσα σε ένα βράδυ και μνημόνια συνεργασίας έχουν υπογραφεί με κάθε επισημότητα λίγες ώρες πριν από την κάλπη. Βέβαια, σε κάποιες περιπτώσεις το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν το έναυσμα για να προχωρήσει το όποιο… deal και άλλες απλά το έθεσε επ’ αόριστον στο… αρχείο.
Ωστόσο, αν και όλα τα προηγούμενα χρόνια, πριν από την κάλπη, στηνόταν το «μεγάλο παζάρι», ποτέ το αποτέλεσμα των εκλογών δεν ήταν τόσο καθοριστικό για το σύνολο του ελληνικού ποδοσφαίρου, όσο μπορεί να αποδειχθεί αυτό της 6ης Μαϊου. Γιατί δεν είναι υπερβολικό να πει κανείς ότι θα κρίνει σε τεράστιο βαθμό τι πρωτάθλημα θα δούμε τη νέα σεζόν.
Στο παρελθόν (πρόσφατο και μη) πολλές από τις ομάδες της Superleague είχαν συσσωρεύσει (για διάφορους λόγους) χρέη προς το δημόσιο. Η επιβίωσή τους οφείλεται στις διάφορες ρυθμίσεις στις οποίες είχαν καταφύγει, προκειμένου να αποφύγουν τη χρεοκοπία. Μέσω αυτής της διαδικασίας τους δόθηκε η δυνατότητα να συνεχίσουν να λειτουργούν με ένα μίνιμουμ τουλάχιστον αξιοπρέπειας και ταυτόχρονα να ανταποκρίνονται στο μέτρο του δυνατού στις οικονομικές τους υποχρεώσεις.
Όμως, τη στιγμή που η παγκόσμια οικονομική κρίση ξεκινούσε να χτυπά την πόρτα της Ελλάδας, η Κυβέρνηση έκρινε ότι ήταν η κατάλληλη περίοδος να διπλασιάσει τη φορολογία των ΠΑΕ (ναι, αυτών που κάθε τόσο ρύθμιζε τις υποχρεώσεις που και με τη φορολογία στο μισό σε σχέση με σήμερα δεν μπορούσαν να ικανοποιήσουν).
Οι ομάδες είδαν τις υποχρεώσεις τους προς το δημόσιο να διπλασιάζονται, ενώ τα έσοδά τους σταδιακά μειώθηκαν κάτω από το μισό. Και φτάσαμε στο σήμερα, όπου η πλειοψηφία των ΠΑΕ, κάνοντας το… λογαριασμό εσόδων-εξόδων, αδυνατούν να ανταποκριθούν στις ρυθμίσεις που έχουν κάνει, ακόμη και αν βάλουν αυτό ως μοναδικό τους στόχο.
Τρανό παράδειγμα αυτό της ΑΕΚ, της οποίας οι υποχρεώσεις προς το δημόσιο έχουν διαμορφωθεί έτσι που απαιτείται να πληρώνει ετησίως για τις ρυθμίσεις παλαιότερων χρεών και των τρεχουσών υποχρεώσεων της περίπου 8 εκατ. ευρώ(!), τη στιγμή που είναι εξαιρετικά αβέβαιο αν θα φτάσει αυτό το ποσό το σύνολο του τζίρου της την επόμενη σεζόν. Δηλαδή, είναι πιθανό να αδυνατεί να φανεί συνεπής, ακόμη και αν κατέβει με ερασιτέχνες και διαθέσει για την πληρωμή της Εφορίας το σύνολο των εσόδων της.
Βέβαια, αυτό το σενάριο είναι εντελώς υποθετικό, αφού σε μια τέτοια περίπτωση η ποιότητα του θεάματος που (δεν) θα προσέφερε, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα οδηγούσε σε περαιτέρω μείωση των εσόδων της.
Η ΑΕΚ είναι ένα από τα πιο «κραχτά» παραδείγματα, αλλά δεν αποτελεί την μοναδική ομάδα που αντιμετωπίζει το εν λόγω πρόβλημα. Αντίθετα, είναι μια από τις περισσότερες (αν όχι από –τις σχεδόν- όλες). Για τον λόγο αυτό άλλωστε αρκετές ΠΑΕ (μεταξύ των οποίων και «παραδοσιακές δυνάμεις») έχουν ήδη χτυπήσει πόρτες πολιτικών γραφείων και έχουν συζητήσει την προοπτική να συμπεριληφθούν σε ένα πρόγραμμα στήριξης των προβληματικών επιχειρήσεων.
Για τις ΠΑΕ, η καλύτερη λύση θεωρείται να ακολουθηθεί ένα νέο μοντέλο του παλιού νόμου Βενιζέλου. Δηλαδή, ένα νομοθετικό πλαίσιο που θα τους εξασφαλίζει επιμήκυνση του χρονικού ορίζοντα αποπληρωμής των υποχρεώσεων τους προς το Δημόσιο (με ιδανικότερο αυτόν των 120 μηνιαίων δόσεων). Το… ρεύμα που υπάρχει στη Superleague, είναι υπέρ της ομαδικής διεκδίκησης αυτής της ρύθμισης αμέσως μετά τις εκλογές.Τα μηνύματα που έχουν πάρει οι ομάδες (προεκλογικά) από τον πολιτικό κόσμο είναι θετικά. Και θεωρούν ότι έχουν σημαντικές πιθανότητες να επιτύχουν τον στόχο τους, αφού θεωρούν ότι είναι και προς το συμφέρον του Κράτους να μην έχει ένα «απαγχονισμένο» πρωτάθλημα, αλλά ομάδες που θα κρατούν σε ένα σχετικά αξιοπρεπές επίπεδο το προϊόν που προσφέρουν και θα έχουν τη δυνατότητα να ανταποκρίνονται στις οικονομικές τους υποχρεώσεις. Ειδικά τη στιγμή που πλέον τα φορολογικά έσοδα του Κράτους από το ποδόσφαιρο είναι πλέον πολύ μεγαλύτερα.
Αν αυτή η αισιοδοξία των ΠΑΕ για τη ρύθμιση που σκοπεύουν να ζητήσουν επιβεβαιωθεί, είναι δεδομένο ότι θα πάρουν μια βαθιά ανάσα που, από εκεί και πέρα, θα είναι στο χέρι της κάθε μιας από αυτές πώς θα την αξιοποιήσει. Αν όμως δεν συμβεί αυτό, οι ενδείξεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι είναι πολύ πιθανό να δούμε τη νέα σεζόν το πιο «φτωχό» πρωτάθλημα των τελευταίων δεκαετιών…
Πηγή: theinsiders.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις