Η ακτή …χρυσού

Η καταστροφή μιας ομάδας μπορεί να σημαίνει την αναγέννηση μιας άλλης. Η δυστυχία του ενός, μπορεί να σημαίνει ευτυχία για κάποιον άλλο. Το καλοκαίρι του 2001 η Μπέβερεν ήταν στα πρόθυρα πτώχευσης και ένα βήμα πριν τη διάλυση. Η δυστυχία των οπαδών της και η διαφαινόμενη καταστροφή έγινε ευτυχία για ένα τσούρμο παιδιά από την Ακτή Ελεφαντοστού.

Όπως και για τον Γιαγιά Τουρέ. Ένα παιδί που μεγάλωσε στο Αμπιτζάν και παρακαλούσε σε κάθε γενέθλια ή γιορτή για μια μπάλα ποδοσφαίρου. Ένα παιδί που θαύμαζε τον Ρονάλντο, ονειρευόταν να παίξει ποδόσφαιρο, όμως μπορούσε να το κάνει μόνο στα διαλείμματα του σχολείου του.

Διαβάστε ολόκληρο το θέμα στο gazzetta.gr