Κανείς ποτέ δεν προκρίθηκε ούτε αποκλείστηκε από μία κλήρωση. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Γιατί από μόνη της η μέρα κάθε κλήρωσης δεν έχει αυθύπαρκτη σημασία. Μόνο δυνατότητα έχει να γίνει αξιομνημόνευτη, αν η ομάδα που θεωρητικά πήρε αντίπαλο στα μέτρα της καταφέρει να μετενσαρκώσει τις όποιες (θεωρητικά) ελπίδες έχει σε πρόκριση. Αλλά και εκείνη που δεν είχε καλή κλήρωση, με την ευρεία έννοια του όρου αφού της έλαχε μία πραγματικά καλή ομάδα, οφείλει να εξαντλήσει τις πιθανότητές της.
Κάποτε, πριν από μία δεκαετία σχεδόν, το ελληνικό ποδόσφαιρο μπήκε με τρεις ομάδες στην κλήρωση του Μονακό για το Τσάμπιονς Λιγκ, κάτι που συνέβαινε για πρώτη κι όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια για μοναδική φορά. Το γεγονός πως την ίδια μέρα η Γερμανία έπαιρνε μέρος με δύο μόλις ομάδες στην κλήρωση, δεν σήμαινε κάτι. Φυσικά και η Γερμανία δεν ήταν χειρότερή μας ποδοσφαιρικά, γι' αυτό και σύντομα η τάξη αποκαταστάθηκε και έφτασε να έχει πια τέσσερις ομάδες στον κορυφαίο θεσμό υποσκελίζοντας την Ιταλία!
Η Ελλάδα αρχίζοντας το 1995 την αναρρίχηση στην ειδική βαθμολογία της ΟΥΕΦΑ μάζεψε πόντους κι από τις μεγάλες πορείες που έγιναν κατά καιρούς, αλλά και διότι ιδιαίτερα την πενταετία 1997-2002 δεν πετάγαμε τζάμπα βαθμούς και στους πρώτους γύρους του ΟΥΕΦΑ ή του Κυπελλούχων που υπήρχε έως το 1999. Κι αυτό μας έδωσε γερό μαξιλάρι για να ανέβουμε. Αυτό που το ελληνικό ποδόσφαιρο έμαθε τότε (και δεν το διατήρησε, δυστυχώς, μετά) είναι να μην εγκαταλείπει το παραμικρό παιχνίδι στην τύχη του, εξαντλώντας τα περιθώριά του. Μία από τις ομάδες που το ήξερε αυτό πάρα πολύ καλά ήταν ο Παναθηναϊκός. Η ικανότητά του να παίζει μαζεμένα και με κοντρόλ ρυθμό εκτός έδρας και να συγκεντρώνει πόντους ήταν παροιμιώδης. Μία εικόνα που με τα χρόνια την έχασε και επιτέλους για τους φίλους του έπειτα από τρία άκαρπα χρόνια η εικόνα του με τη Μάδεργουελ έφερε χαμόγελα. Ανεξαρτήτως δυναμικότητας του αντιπάλου, έδειξε ξανά μία κανονική ευρωπαϊκή εικόνα ενός συλλόγου που με εξαίρεση την πρόκριση με τη Ρόμα, από τη σεζόν 2008-2009 και ύστερα μόνο πίκρες σέρβιρε στον κόσμο του.
Η Μάλαγα (που παρεμπιπτόντως είναι η πόλη του Πικάσο) δεν είναι μεγαθήριο και τα πάμπολλα οικονομικά της προβλήματα -αφού ο πάμπλουτος ιδιοκτήτης της, ο Αλ Τάνι από το Κατάρ, την έβγαλε στο σφυρί- την έφεραν στο χείλος του γκρεμού. Δεν σημαίνει αυτό φυσικά πως στην Ανδαλουσία, ακούγοντας την κλήρωση έβαλαν πλερέζες! Και εκεί λογικά θα θεωρούν καλή την κλήρωση! Πιστεύω πως όπως αυτοί έτσι και ο ΠΑΟ μπορεί να βλέπει στο βάθος τους ομίλους και ένα καλό αποτέλεσμα στο πρώτο ματς θα αφήσει ορθάνοιχτη την πόρτα. Μία μοιρασμένη κόντρα, 50%-50%, που θα κριθεί στις λεπτομέρειες. Η ατυχής παρουσία του Φερέιρα για μερικές εβδομάδες μόλις στον πάγκο της ομάδας από την Κόστα Ντελ Σολ το 2009 θα μετρήσει μόνο στις ωραίες ιστορίες που λατρεύουν να ανακαλύπτουν οι δημοσιογράφοι και τίποτε περισσότερο.
Ο ΠΑΟΚ στο Γιουρόπα Λιγκ βρίσκει μία αντίπαλο στα μέτρα του, τη Ραπίντ Βιέννης. Την ομάδα που πριν από 40 χρόνια -στην πρώτη του εμφάνιση στο τότε Κύπελλο Κυπελλούχων- του είχε αρπάξει με τα εκτός έδρας γκολ (0-0, 2-2) μία δική του πρόκριση μέσα στη Τούμπα. Στο πρώτο ματς οφείλει η ομάδα του Δώνη να πάρει νίκη με καθαρό σκορ και αν το κάνει, δεν νομίζω πως έχει κάτι να φοβηθεί.
Οσο για τον Ατρόμητο, η τύχη είχε τα μάτια της κλειστά! Η Νιούκαστλ είναι μία εξαιρετική ομάδα που πέρυσι ακούμπησε ακόμη και τη συμμετοχή της στο Τσάμπιονς Λιγκ. Το επιθετικό της δίδυμο, με τον Σισέ και τον Ντεμπά Μπα συν το εξαιρετικό της κέντρο θα είναι απειλές για την ομάδα του Μπάγεβιτς, που θα πρέπει να ξεπεράσει τον εαυτό της για να πάρει αποτέλεσμα. Θα είναι ενδιαφέροντα ματς και ας μην ξεχνάμε πως τον τίτλο του φαβορί τον έχει η Νιούκαστλ και αυτή υποχρεούται να τον υποστηρίξει στο γήπεδο! Πάντως, δεν θεωρώ πως είναι αποκλεισμένος από χέρι ο Ατρόμητος, όπως άκουγα κάποιους να συζητάνε μετά την κλήρωση.
Σε τελική ανάλυση, οι καλοκαιρινοί αγώνες φρόντισαν να μας στείλουν ξανά μηνύματα. Αν η Ντουντελάνζ από το Λουξεμβούργο μπορεί να πετάξει έξω τη Σάλτσμπουργκ, που έχει πίσω της τη Red Bull, και η Χάιντουκ που παρά το 0-3 στην έδρα της από την Ιντερ λίγο έλειψε να φέρει τούμπα στο Μιλάνο το ματς, ή η Α.Ε. Λεμεσού που με δέκα παίκτες άντεξε στο Βελιγράδι με την Παρτίζαν κερδίζοντας κιόλας, δεν υπάρχει κάτι στο ποδόσφαιρο που a priori δεν γίνεται. Ολα, και τα καλά και τα κακά, γίνονται. Υπενθύμιση μόνιμη της ίδιας της ζωής πως στα λόγια δεν κρίνεται τίποτα παρά μόνο στις πράξεις.
Πηγή: Sportday
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις