3-5-2 vs. 4-4-2

Ιταλία και Κροατία αναδείχθηκαν ισόπαλες σε ένα χορταστικό παιχνίδι με αρκετές φάσεις στις δύο εστίες, ικανοποιητικό ρυθμό και αρκετή ατομική ποιότητα.

Η ομάδα του Μπίλιτς απέδειξε ότι διαθέτει ένα εξαιρετικό σύνολο και αντιμετώπισε ως ίσος προς ίσο τους Ιταλούς αστέρες. Η Ιταλία, ελέω προγράμματος, διατηρεί ακόμα τον πρώτο λόγο για την πρόκριση όμως η Κροατία είναι ικανή για την έκπληξη και αποτελεί την ίσως πιο ευχάριστη έκπληξη του τουρνουά μέχρι τώρα με καθαρά αγωνιστικά κριτήρια.

’Α Ημίχρονο: 3-5-2 vs 4-4-2

Το πρώτο ημίχρονο χαρακτηρίστηκε από τις ενδιαφέρουσες τακτικές μονομαχίες που δημιουργεί η αντιπαράθεση των δύο εν λόγω τακτικών σχηματισμών. Το 3-5-2 του Πραντέλι δούλεψε πολύ σωστά απέναντι στο 4-4-2 του Μπίλιτς. Τα 3 στόπερ των Ιταλών αντιμετώπισαν σχετικά εύκολα τους Γέλαβιτς/Μάντζουκιτς – ο Ντε Ρόσι δεν αντιμετώπισε προβλήματα παρόμοια με αυτά του αγώνα απέναντι στην Ισπανία, διατήρησε την θέση του και εξασφάλισε αμυντική συνοχή για τους «ατζούρι».

Στην Ιταλική ανάπτυξη ο Πίρλο ανέλαβε ρόλο μαέστρου εκμεταλλευόμενος την αριθμητική υπεροπλία που προσφέρουν οι παραπάνω τακτικοί συσχετισμοί. Τα 3 χαφ της Ιταλίας υπερίσχυσαν των δύο κεντρικών χαφ της Κροατίας παρά τις πολύτιμες προσπάθειες του Ράκιτιτς να παίξει τον ρόλο του 3 κεντρικού χαφ στο μειωμένο αγωνιστικού πλάτους 4-4-2 του Μπίλιτς. Η Ιταλία επικράτησε στα χαφ, δημιούργησε συνθήκες υπεροχής στο γήπεδο, έκανε ευκαιρίες και εξασφάλισε την αμυντική της σταθερότητα διατηρώντας αριθμητική υπεροπλία στο… κουτί.

Διαβάστε την υπολοιπη ανάλυση στο overlap.gr

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις