Δίχως target man τύπου Πιερό στην ενδεκάδα, το φυσιολογικό είναι η ολική διαφοροποίηση της ομαδικής στόχευσης. Αντί για το φίζικαλ και τη μία μεγάλη μπαλιά απευθείας στον μεγάλο, ποδοσφαιρικά τα ξεδιπλώματα από την άμυνα προς την επίθεση γίνονται, έτσι, πιο όμορφα. Θα έλεγα, και πιο ασφαλή. Κάπου εδώ, enter Μάνταλος. Η όλη επεξεργασία, το φιλτράρισμα, του παιγνιδιού (είχε ξεκινήσει προς το φινάλε της θητείας Αλμέιδα και εξακολουθεί με τον Νίκολιτς να) περνά από τα πόδια ενός "Πίρλο της ΑΕΚ". Για να πεις ότι "δεν κάνει" να παίζει ο Μάνταλος έξι, εκεί πρέπει να έχεις τουλάχιστον ένα Ζαφείρη. Αν έχεις Γένσον, ο Μάνταλος "κάνει", τελεία.
Διαβάστε το άρθρο στο sdna.gr