Για όσα έδειξε η ΑΕΚ στο πρώτο ματς με την Άντερλεχτ γράφει στο Blog του ο Σταύρος Καζαντζόγλου.
Είναι επίπονη η διαδικασία των προκριματικών για την ΑΕΚ. Το βιώνουμε από το ξεκίνημα αυτής της προσπάθειας. Βήμα – βήμα, κομμάτι – κομμάτι, κάθε φορά και μια νέα συνθήκη. Τώρα στις Βρυξέλλες, η ΑΕΚ έζησε κάτι νέο. Βρέθηκε για πρώτη φορά πίσω στο σκορ, βρέθηκε ακόμα περισσότερο πιεσμένη με την πλάτη στον τοίχο να κυνηγά αποτέλεσμα. Ανταποκρίθηκε καλά, έδειξε πως χτίζει νοοτροπία και κατάφερε να φτάσει στον στόχο της.
Είναι γεγονός, πως αν κάποιος έλεγε πριν το ματς αν θα ήταν ικανοποιημένη η ΑΕΚ φεύγοντας με ισοπαλία από την έδρα της Άντερλεχτ, πιθανότατα θα έβλεπε χαμόγελα και ενθουσιασμό. Έτσι όπως εξελίχθηκε, γέμισε αυτοπεποίθηση για την επαναφορά της ομάδας, την παρεμβατικότητα και το διάβασμα του Νίκολιτς.
Γέμισε και προβληματισμό με την αποβολή του – πιο κομβικού από κάθε άλλον – σε αυτήν τη φάση των προκριματικών, Μάνταλου. Και λείπει ήδη ο Περέιρα, θα λείψει και ο Γκατσίνοβιτς. Για την ΑΕΚ είναι σημαντικό πως παιχνίδι με το παιχνίδι δείχνει να «χτίζει» ξανά νοοτροπία. Μια ομάδα που έχανε σχεδόν από… συνήθεια στο φινάλε της περυσινής σεζόν, μπορεί να παίρνει αποτελέσματα και να μην παρατάει το παιχνίδι, ακόμα και όταν στραβώνουν τα πάντα. Είναι κρίσιμο αυτό για την ΑΕΚ. Είναι μια αρχή για να πατήσει. Και μια παρακαταθήκη που μπορεί να έχει για την συνέχεια της σεζόν, ειδικά όσο αυτή εξελίσσεται ομαλά για επίπεδο ΑΕΚ.