Ο Αλέξανδρος Σόμογλου γράφει για τον ήρωα του συγκλονιστικού προημιτελικού Ολλανδίας - Κόστα Ρίκα και ...δεν είναι αυτός που νομίζετε. Οι στιγμές που χαρακτηρίζουν το Mundial.
Του Αλέξανδρου Σόμογλου
Είσαι 25 χρονών, το αστέρι σου έχει μόλις αρχίσει ν' ανατέλλει στο διεθνές στερέωμα, βρίσκεσαι βασικός τερματοφύλακας της χώρας σου σε ένα Μουντιάλ και τη στιγμή της απόλυτης καταξίωσης (όταν ένας προημιτελικός οδηγείται στη διαδικασία των πέναλτι) ο προπονητής σου σε αντικαθιστά στο 119' με τον αναπληρωματικό σου. Τρελαίνεσαι ή δεν τρελαίνεσαι; Τι τρελαίνεσαι δηλαδή… Αν μου το έκανε προπονητής μου θα τον είχα… στραγγαλίσει επί τόπου!
Ε, λοιπόν, το πρόσωπο της χθεσινής συγκλονιστικής αναμέτρησης ανάμεσα στην Ολλανδία και την Κόστα Ρίκα δεν είναι ούτε ο ανίκητος Κέιλορ Νάβας, ούτε ο σπεσιαλίστας Τίμ Κρουλ, ούτε ο πυραυλοκίνητος Άριεν Ρόμπεν, ούτε ο ιδιοφυής Λουίς Φαν Χάαλ, αλλά ο Γιέσπερ Σίλεσεν. Ο τερματοφύλακας που μας θύμισε χθες τι ακριβώς είναι το άθλημα που λατρεύουμε από μικρά παιδιά. Να `ναι καλά ο σκηνοθέτης της μετάδοσης που δεν αποκλείεται να φόραγε γάντια στα νιάτα του, καθώς καθ΄ όλη τη διαδικασία της «ρωσικής σουλέτας» είχε μια κάμερα διαρκώς στραμμένη στον ξανθομάλλη πορτιέρο του Άγιαξ, για να καταγράφει τις αντιδράσεις του.
Το παλικάρι ήταν το πρώτο που πήδαγε από τον πάγκο του και πανηγύριζε για τις επεμβάσεις του Κρουλ. Ήταν ο πρώτος που έτρεξε με το τέλος της παράτασης στον συμπαίκτη του τερματοφύλακα της Νιουκάστλ για να τον αγκαλιάσει και να τον εμψυχώσει. Μια συγκλονιστική εικόνα που μας θύμισε ότι το «εγώ» στο ποδόσφαιρο, πρέπει να μπαίνει πάντα κάτω από το «εμείς». Πιστέψτε με, μόνο εύκολο δεν είναι.
Ειλικρινά, δεν ξέρω πόσες ακόμη συγκινήσεις μας επιφυλάσσει μέχρι τον τελικό της επόμενης Κυριακής αυτό το ονειρεμένο Μουντιάλ που απολαμβάνουμε. Ξέρω όμως ότι οι τέσσερις προημιτελικοί μας προσέφεραν δύο μαγικές στιγμές που μας θύμισαν ποιο είναι το αληθινό ποδόσφαιρο.
Η πρώτη ήταν η αντίδραση του Σίλεσεν στα λεπτά που ακολούθησαν την διόλου συνηθισμένη αντικατάστασή του από τον τεράστιο Λουίς Φαν Χάαλ. Η δεύτερη είχε προηγηθεί ένα εικοσιτετράωρο νωρίτερα με τη συγκονιστική χειρονομία του Νταβίντ Λουίζ να αγκαλιάσει τον Χάμε Ροντρίγκεζ μετά το τέλος του αγώνα Βραζιλίας – Κολομβίας στο κέντρο του γηπέδου, να τον δείξει με το χέρι του και να ζητήσει απ' όλους τους συμπατριώτες του φιλάθλους να τον αποθεώσουν! Αυτό είναι το ποδόσφαιρο! Αυτή είναι η μαγεία του: Η αναγνώριση στον αντίπαλο και η «αυτοθυσία» του προσωπικού μας εγωισμού για το καλό του συνόλου…
Υ.Γ. 1: Η αντίδραση του Σίλεσεν αποκτά ακόμη μεγαλύτερη αξία, καθώς δύο λεπτά πριν την αντικατάστασή του έχει αποσοβήσει βέβαιο γκολ της Κόστα Ρίκα πραγματοποιώντας σωτήρια απόκρουση με το πόδι σε φάση τετ α τετ. Βρισκόταν δηλαδή με την ψυχολογία του στα ύψη και θυμίζω ότι πρόκειται για ποδοσφαιριστή ηλικίας 25 ετών, το αίμα του οποίου βράζει…
Υ.Γ. 2: Θεωρώ δεδομένο ότι ο Φαν Χάαλ είχε προετοιμάσει ψυχολογικά τόσο τον Κρουλ όσο και τον Σίλεσεν για την ιστορική αλλαγή του 119ου λεπτού. Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που ο Ολλανδός τεχνικός πιστοποιεί με μια του κίνηση την ποδοσφαιρική του ιδιοφυία.
Υ.Γ. 3: Το απίστευτο με τον Τιμ Κρουλ δεν ήταν οι δύο αποκρούσεις του. Ήταν η ικανότητά του να πέσει στη σωστή γωνία και στις πέντε εκτελέσεις των Κοσταρικάνων.
Υ.Γ. 4: Για τον Κέιλορ Νάβας τι να πει κανείς; Πήρε μόνος του μια μέτρια ομάδα και την οδήγησε μια ανάσα από τους ημιτελικούς ενός Μουντιάλ. Πόσο σημαντικός είπαμε ότι είναι ο ρόλος του τερματοφύλακα στο σύγχρονο ποδόσφαιρο;
Πηγή: sentragoal.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις