Η άδικη και άνιση μεταχείριση προς τη «Γηραιά Ήπειρο»

 Η λέξη «μόνο», βρίσκεται επίτηδες σε εισαγωγικά για να δώσουμε έμφαση στο γεγονός ότι, σε μία διοργάνωση extra large, με 48 πλέον εθνικές ομάδες είναι άδικο η Γηραιά Ήπειρος να εκπροσωπείται «μόνο» από το 33%, δηλαδή το 7% λιγότερο απ’ όταν οι φιναλίστ, το ’22 στο Κατάρ ήταν 32.

 Ξεκαθαρίζοντας ότι είναι απόλυτα σωστές, τόσο η πολιτική, όσο η φιλοσοφία της Fifa ως προς το άνοιγμα και την ευκαιρία συμμετοχής και σε «τριτοκοσμικές» χώρες (Ιορδανία, Ουζμπεκιστάν ή Κάπο Βέρντε), θα πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι η μεταχείριση προς την Ευρώπη και η αντίστοιχη- εξαίρεση προς τη Λατινική Αμερική ξεπερνά τα όρια του «no sense», του άδικου, αλλά και του άνισου.

 Γιατί οι Νότιο Αμερικανοί έχουν το δικαίωμα να στείλουν στο Μουντιάλ 6 από τις 10 ομάδες τους, συν μία 7η εάν προκριθεί μέσω των μπαράζ; Γιατί να εκπροσωπείται κατά το 70% που σημαίνει ότι ο κίνδυνος της αποτυχίας είναι πολύ μικρότερος από την επιτυχία;

 Και γιατί η Ευρώπη, με συντελεστή δυσκολίας πολύ μεγαλύτερο κι όπου μ’ ένα λάθος είσαι εκτός ή άντε στα μπαράζ «μόνο» 16; Τι ακριβώς κάνει η Uefa και γιατί δεν χτυπάει την πόρτα της Ζυρίχης διεκδικώντας, αν μη τι άλλο περισσότερο χώρο, αλλά και σεβασμό;

 Στο κάτω, κάτω από το μακρινό ’74, στη Γερμανία και την εποχή του αποκαλούμενου «μοντέρνου ποδοσφαίρου» έως το Κατάρ ’22, εν ολίγοις στα 13 τελευταία Μουντιάλ οι 39 από τις 52 ημιφιναλίστ ήταν Ευρωπαίες. Οι 11 από τη Λατινική Αμερική, η μία από την Αφρική και η μία, το 2002 από την Ασία (Νότιος Κορέα) «τηλεκατευθυνόμενη» μάλιστα από την πλέον διεφθαρμένη Fifa όλων των εποχών.

  Όπως «no sense», χωρίς νόημα ήταν και η πρωτοφανής απόφαση να επιτρέψουν απευθείας πρόκριση στο Μουντιάλ και στις τρεις διοργανώτριες, τις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Καναδά και το Μεξικό θεωρητικά στερώντας, από κάποιες άλλες ομάδες, πιθανότατα ισχυρότερες μία ευκαιρία για να βρεθούν κι εκείνες στο ύψιστο ραντεβού με την παγκόσμια μπάλα.

 Για το 2026 πάει, τελείωσε. Η κατάσταση δεν αλλάζει. Για το 2030 όμως, Fifa και Uefa θα πρέπει να βρουν έναν πλέον δίκαιο τρόπο κατανομής των διαθέσιμων θέσεων, γιατί διαφορετικά θα δούμε πάλι 6 με 7 ομάδες από τη Λατινική Αμερική, 8 με 9 από την Ασία, 9 με 10 από την Αφρική.

 Εις βάρος, φυσικά της «Γηραιάς Ηπείρου» που έχει κατακτήσει 12 τρόπαια (4 με Ιταλία και Γερμανία, 2 με τη Γαλλία, από 1 με Αγγλία και Ισπανία), έναντι των 10 (5 η Βραζιλία, 3 η Αργεντινή, 2 η Ουρουγουάη) της Λατινικής Αμερικής.