Ντιέγκο Μαραντόνα: «Θέλω να γίνω το είδωλο των φτωχών παιδιών της Νάπολη, επειδή αυτοί είναι όπως ήμουν εγώ στο Μπουένος Άιρες», είχε δηλώσει ο Ντιέγκο Μαραντόνα στην επίσημη παρουσίασή του στην ιταλική ομάδα το 1984. Και τα κατάφερε, αφού αποτέλεσε ο «Μεσσίας» της Νάπολι, η οποία με τον Αργεντινό ως ηγέτη κατέκτησε 2 πρωταθλήματα Ιταλίας (1987, 1990), 1 Κύπελλο (1987) και ένα Super Cup Ιταλίας (1990) και το Κύπελλο (UEFA).

Γι'αυτό η είδηση του θανάτου του Ντιέγκο τράνταξε το ίδιο εκκωφαντικά με την Αργεντινή την κοινωνία της Νάπολι, η οποία από το βράδυ της Τετάρτης 25 Νοεμβρίου 2020 θρηνεί την απώλεια του μεγάλου ποδοσφαιρικού ειδώλου, η τελευταία κατοικία του οποίου είναι στο νεκροταφείο του Μπέγια Βίστα, στο Μπουένος Άιρες, δίπλα στους τάφους των γονέων του. Οι κάτοικοι της πόλης του ιταλικού Νότου βγήκαν στους δρόμους και έβαλαν φωτιά με πυροτεχνήματα και καπνογόνα.

 

Χιλιάδες παιδιά στη Νάπολι φέρουν το όνομά του, ενώ η ομάδα σύμφωνα με δηλώσεις του προέδρου του συλλόγου, Αουρέλιο ΝτεΛαουρέντις αναμένεται να μετονομάσει το Σαν Πάολο σε Ντιέγκο Μαραντόνα, ο οποίος κατέφερε να χτίσει εστίες λατρείας γύρω από το πρόσωπό του σε όλον τον πλανήτη.

Την αγάπη που τρέφουν οι Ναπολιτάνοι στο πρόσωπο του Ντιέγκο μεταφέρει με μήνυμά του στο Sportdog ένας Ναπολιτάνος. Ο λόγος για τον Κώστα Μίχο, ο οποίος ζει και εργάζεται ως δικηγόρος στη Νάπολι. «Ένωσε μια ολόκληρη πόλη σε ένα όνειρο, που εξακολουθεί να γίνεται αντιληπτό, να ζει, στα σοκάκια της πόλης της Παρθενόπη», αναφέρει μεταξύ άλλων στη συγκινητική επιστολή που συνέταξε ο οπαδός των «Παρτενοπέι».

Διαβάστε την:

Ο MARADONA της Παρθενόπης Νάπολης

Είναι γνωστό από όλους ως “Bronx”, αλλά δεν βρίσκεται σε έναν από τους δήμους της Νέας Υόρκης, αλλά στην περιοχή του προαστίου της Νάπολης του San Giovanni a Teduccio, σε έναν από τους πολλούς οικισμούς των προαστίων, όπου η ανωνυμία εξαπλώνεται και περιβάλλει τα πάντα. Αλλά από τότε που ο καλλιτέχνης Jorit Agoch αποφάσισε να ζωγραφίσει το πρόσωπο του Diego Armando Maradona στην πρόσοψη ενός από τα κτίρια της γειτονιάς, η φήμη αυτής της τοιχοποιίας έγινε παγκοσμίως διάσημη.

Υπερήφανο και σοβαρό βλέμμα, πρόσωπο που χαρακτηρίζεται από κόκκινες γραμμές, που “φοριούνται” με υπερηφάνεια, που αναπολούν το παρελθόν ενός πολεμιστή στο γήπεδο, ενός από τους πιο ιδιότροπους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών και οι οποίες γραμμές είναι ταυτόχρονα και η υπογραφή του συγγραφέα που υπάρχει σε όλα τα πορτρέτα του. Ένα φυσικό ταλέντο μετατράπηκε σε μύθο, σημείο αναφοράς, σύμβολο λύτρωσης για τους πολλούς νέους που εξακολουθούν να βλέπουν σήμερα στον ήρωα ποδοσφαίρου της δεκαετίας του '80 έναν “Θεό”, ικανό όχι μόνο να παρασύρει, με τις τεράστιες ποδοσφαιρικά τεχνικές ικανότητές του, την ομάδα της Νάπολης στην κατάκτηση του Scudetto, αλλά να ενώσει μια ολόκληρη πόλη σε ένα όνειρο, που εξακολουθεί να γίνεται αντιληπτό, να ζει, στα σοκάκια της πόλης της Παρθενόπης.

Άνθρωποι στο δρόμο, κεριά, παιχνίδια του που μεταδίδονται σε αυτοσχέδιες οθόνες: η κραυγή της Νάπολης για το θάνατο του Μαραντόνα ακούγεται ακόμη πιο δυνατά από τις ισπανικές συνοικίες, τα διάσημα Quartieri Spagnoli, στην καρδιά της πόλης.

Τα σοκάκια, γεμάτα με ανθρώπους που, ανάμεσα στα δάκρυα και τις αναμνήσεις, αποτίνουν φόρο τιμής στον Αργεντινό ποδοσφαιριστή που έγινε το σύμβολο της πόλης.

«Ο Μαραντόνα ήταν τα πάντα για εμάς, ήταν ένας από μας, “ERA UNO DI NOI”!!!

Και ξανά και πάλι: «ο Μαραντόνα δεν θα πεθάνει ποτέ, είναι ζωντανός, τα συναισθήματα δεν μπορούν να πεθάνουν, ας άφησε το σώμα του».

Ένας Έλληνας Ναπολιτάνος

Κώστας Μίχος

Ντιέγκο Μαραντόνα Νάπολι Serie A