"Ομάδες φαντάσματα και ποδοσφαιριστές που παρακαλούν για τα λεφτά τους"

Η Super League 2 η πάλαι ποτέ Β' Εθνική είναι μια κατηγορία πολύπαθη που ακολουθεί τη μοίρα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Πάσχει δηλαδή από έλλειψη οργάνωσης και κεφαλαίων που θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν την ομαλή λειτουργία και την εξέλιξη του. Είδαμε για παράδειμα φέτος την Παναχαϊκή να αποβάλλεται από το πρωτάθλημα λόγω χρεών, δύο ημέρες πριν την ολοκλήρωση της σεζόν. Συν τοις άλλοι το εγχείρημα της εισόδου των Β' ομάδων από Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ δεν βοήθησαν να βελτιωθεί, ενώ ο υποβιβασμών των συγκεκριμένων συνόλων (πλην του ΠΑΟΚ) προκαλεί προβληματισμό και δημιουργεί ερωτήματα.

Για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί μιλάει στο Sportdog.gr ο Ηλίας Μάτσας! Ο υπεύθυνος Επικοινωνίας της Παναχαϊκής, ο οποίος υπήρξε πολλά χρόνια ρεπόρτερ της ομάδας και έχει διαμορφώσει εικόνα και άποψη για το ελληνικό ποδόσφαιρο σε αυτές τις κατηγορίες στάθηκε στο ζήτημα της διάρθρωσης του πρωταθλήματος και του αριθμού των ομάδων. Ισχυρίζεται, ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν μπορεί να αντέξει πάνω από 24 επαγγελματικές ομάδες και περιγράφει γιατί απέτυχαν οι β' ομάδες των Big 4 στη Super League.

Τί έφταιξε στην Παναχαϊκή φέτος;

«Η πιο απλή ανάγνωση ήταν ο λάθος σχεδιασμός. Έγινε λάθος σχεδιασμός την ώρα που στο παρελθόν είχε πλήγει από βαριά ανοίγματα. Η διοίκηση, η οποία αποπλήρωσε -μπορεί και το 100%- των παλιών χρεών δεν κινήθηκε βάσει αυτής της εμπειρίας και των δυνατοτήτων, δημιουργώντας νέα δυσβάσταχτα χρέη, ένα μικρό μέρος των οποίων τη διέλυσαν ως ομάδα. Αυτή είναι η απλή ανάγνωση. Μετά υπάρχουν πολυεπίπεδες αναγνώσεις. Είναι κρίμα να απασχολούνται τόσοι άνθρωποι, από υπάλληλοι και ποδοσφαιριστές και η ιστορία να λήγει τόσο άδοξα».

Μπορείς να μας αποκαλύψεις μερικές λεπτομέρειες;

«Στα λόγια είχαν ένα μπάτζετ διπλάσιο από το περσινό. Αλλά στα χέρια τους δεν είχαν τίποτα, μόνο την προοπτική. Το αγωνιστικό το έστησαν με στόχο να πάρουμε το πρωτάθλημα, το οικονομικό όμως ήταν στον αέρα από τους μετόχους. Υπήρχαν 4-5 οικονομικές στιγμές στη χρονιά που δεν ξέραμε αν θα υπήρχε αύριο. Στην πέμπτη δεν τα καταφέραμε. Είναι κρίμα γιατί συνέβη δύο μέρες πριν το τέλος της σεζόν. Μας απέβαλλαν από το πρωτάθλημα λόγω αυτού».

Υπήρχε ελπίδα να σωθεί η κατάσταση;

«Η Παναχαϊκή είναι τόσο μεγάλος οργανισμός που όπως και πέρσι έτσι και φέτος θα την έσωζε αγωνιστικά τη χρονιά. Πέρσι αγκαλιάστηκε η προσπάθεια χωρίς να υπάρχει ελπίδα, ότι θα σωθεί ή να βλέπουν κάτι αξιόλογο στον αγωνιστικό χώρο. Μαζεύτηκε ο κόσμος –έφτασε να μαζεύει μέχρι και 5.000– και έσωσε την ομάδα. Φέτος και πάλι, όταν φαινόταν ότι ερχόταν το κύκνειο άσμα, ο κόσμος κατέκλεισε τα γραφεία για να δώσει από το υστέρημα του και να βοηθήσει, παρότι γνώριζε ότι με αυτά δεν θα σωζόταν η ομάδα. Ήλπιζε όμως, ότι αυτή η συσπείρωση θα έφερνε άλλα σημαντικά κεφάλαια που θα έσωζαν την ομάδα. Ελπίδα υπήρχε. Αλλά δεν εξαρτιόταν ούτε από τα στελέχη, ούτε από το αγωνιστικό αποτέλεσμα».

Ποιές είναι οι παθογένειες της Super League 2;

«Είναι ένα πρωτάθλημα που διεξάγεται ερασιτεχνικά, αλλά απαιτεί από τους συλλόγους να είναι επαγγελματικοί. Τα τελευταία χρόνια γίνεται κάποια προσπάθεια. Για παράδειγμα στο παρελθόν δεν ξέραμε πότε θα αρχίσει το πρωτάθλημα. Πλέον υπάρχει οργάνωση και γίνονται προσπάθειες, αλλά είναι μια λίγκα που φτιάχτηκε με πρωτοβουλία του υφυπουργείου αθλητισμού και της ΕΠΟ και από εκεί που είχε 12 ομάδες βρέθηκε να έχει 40 (για να φτάσουμε στις σημερινές 20, καθώς χρόνο με τον χρόνο μειώνονταν) με μηδενικά έσοδα από τα τηλεοπτικά, τις χορηγίες και το στοίχημα. Πως παίρνεις μια λίγκα 12 ομάδων και την κάνεις 40άρα, χωρίς εχέγγυα; Άρα την αναγκάζεις, είτε να έχει ομάδες φαντάσματα είτε ιστορικές -ή μη ομάδες- να χρεωκοπούν σε ερασιτεχνικές κατηγορίες, είτε σε άλλες ιστορίες όπως το στοίχημα. Θυμίζουμε, ότι για αρκετά χρόνια, προ διετίας και πίσω, ήταν η πρώτη κατηγορία πανευρωπαϊκώς και όχι μόνο, σε ύποπτα παιχνίδια.

Αυτό όμως είναι προϊόν των παραπάνω χειρισμών. Στις 12 ομάδες τα έσοδα ανά σύλλογο από τηλεοπτικά και στοίχημα (που δεν υπήρχε τότε) έφταναν το μισό εκατομμύριο και τα τελευταία τρία χρόνια ήταν 0, 35 και 60-65 χιλιάδες. Είναι ανήκουστο για να διατηρηθεί μια ομάδα. Κυρίως την πληρώνουν υπάλληλοι και ποδοσφαιριστές. Μέσα σε όλα αυτά, έγινε και ένα πολύ ορθό μέτρο που λέει, ότι κάθε ομάδα πρέπει να έχει 350.000€ μετοχικό κεφάλαιο και 150.000€ εγγυητική. Ήταν πολύ σωστό, αλλά για ποιό πρωτάθλημα; Υποστήριξαν για ένα παρατεταμμένο διάστημα, ότι μπορεί η Ελλάδα εκτός των 14 επαγγελματικών ομάδων της Super League 1 να έχει άλλες 40 (!!) επαγγελματικές ομάδες, το οποίο είναι άτοπο για την εποχή. Αυτό οδήγησε το πρωτάθλημα σε πλήρη ανυποληψία, σε έλλειψη εμπιστοσύνης και άρα σε παρακινδυνευμένες ή ύποπτες επενδύσεις. Είναι ξεκάθαρα το χειρότερο λειτουργικά επαγγελματικό πρωτάθλημα της Ευρώπης».

Πέρσι είχε δημιουργηθεί ένα ντοκιμαντέρ από τον ΠΣΑΠ, το ΧΑΟΣ. Βοήθησε καθόλου στην ευαισθητοποίηση;

«Δεν συγκίνησε κανέναν. Φέτος την Παναχαϊκή την άφησαν και την ώθησαν να δημιουργήσει τέτοια χρέη. Πλέον οι μισές ομάδες και πάνω δεν είχαν αδειοδότηση. Και τι λέει ο νόμος πια; Αν δεν έχεις αδειοδότηση μπορείς να παίζεις, αλλά χωρίς κοινοτικούς πάνω από 25 ετών ή πάνω από τρεις παίκτες πάνω από 25. Άρα αναγκάζεις το 70% των Ελλήνων επαγγελματιών ποδοσφαιριστών είτε να γίνουν ερασιτέχνες (και να πάνε στη Γ’ Εθνική) είτε να γίνουν άνεργοι. Όσους μένουν στη Super League 2 τους αναγκάζουν να παρακαλούν για τα λεφτά τους. Μιλάμε για λίγκα που πρέπει να βάλει λουκέτο ή να αλλάξει άρδην τον τρόπο που διεξάγεται. Γιατί θα παράγει συνεχώς ανέργους και χρεωμένους».

Αυτό που καταλαβαίνουμε, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση, είναι, ότι μεταξύ Super League 1 και τοπικών πρωταθλημάτων, δεν υπάρχει σοβαρή ενδιάμεση κατάσταση στις επαγγελματικές ή ημιεπαγγελματικές κατηγορίες. Ποιά θα ήταν η καλύτερη διαμόρφωση που θα βοηθούσε το ποδόσφαιρο;

«Αυτό που κυριαρχούσε πριν τη σημερινή κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο. 12 επαγγελματικές ομάδες στη Super League 1, 12 επαγγελματικές στη Super League 2 και δύο όμιλοι ημιεπαγγελαμτικής κατηγορίας (τότε την έλεγαν Football League) που θα έδινε την ευκαιρία αν υποβιβαστείς να μην πέσεις απευθείας Γ' Εθνική και να υπάρχει ένα ενδιάμεσο εθνικό πρωτάθλημα. Δηλαδή έδινε τη δυνατότητα να κάνεις μια χρονιά προετοιμασάις ως ΠΑΕ πριν φτάσεις στη Super League 2. Όλο αυτό δημιουργούσε μια πολύ μεγαλύτερη ασφάλεια. Δεν μπορεί να θρέψει η Ελλάδα πάνω από 24 επαγγελματικά σωματεία».

Πριν χρόνια θεωρούσαμε ότι ο θεσμός των Β' ομάδων των Big 4 θα ανέβαζε το επίπεδο στη Super League 2. Εν τέλει διαφαίνεται πως δεν ανέβηκε ποτέ, πώς το εξηγείς;

«Τον πραγματικό λόγο που αναπτύχθηκε ο θεσμός των β ομάδων τον ξέρουν οι μεγάλοι. Ο ουσιαστικός λόγος είχε μια μεγάλη δόση ισονομίας. Δηλαδή οι ποδοσφαιριστές που δεν μπορούν να συμμετέχουν από τα πρωταθλήματα Κ-19 και πάνω (ηλικιακά) και δεν μπορούσαν να γίνουν επαγγελματίες στις ομάδες τους θα έβρισκαν μια στέγη. Συν ότι με αυτό θα σταματούσαν οι δανεικοί δεξιά και αριστερά, άρα και η ανάπτυξη παραμάγαζων. Το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο, ό,τι καλό και να σχεδιαζόταν με ό,τι περιγράψαμε, δεν ήταν έτοιμο για αυτό το πλάνο. Και δεν ξέρουμε αν θα είναι και ποτέ έτοιμο».

Αναφέρεσαι στην αποτυχία των β’ ομάδων των Big 4, οι οποίες με εξαίρεση τον ΠΑΟΚ, υποβιβάστηκαν και διαλύθηκαν;

«Ναι ήταν δεδομένο, ότι το εγχείρημα όπως εκτελέστηκε θα ήταν διαφορετικό. Και αφού δεν το στήριξαν και οι ίδιες οι ομάδες, ειδικά από τη χρονιά που μπορούσαν να υποβιβαστούν (γιατί τα πρώτα χρόνια δεν υποβιβάζονταν) ήταν καταδικασμένο να αποτύχει. Δημιούργησε σε πολλές πλευρές παραπάνω θέματα απ' όσα έλυσε. Όπως φέτος για παράδειγμα, με την αστεία απόφαση, να υποβιβάζονται οι ομάδες, αλλά όχι οι θέσεις των β' ομάδων. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα, ότι στον Νότιο Όμιλο σώθηκε μόλις μια ομάδα, τα Χανιά εκτός των πέντε των πλέι οφ. Υποβιβάστηκαν στην πραγματικότητα δύο και η ΑΕΚ Β'. Έτσι αντί να βοηθήσουν το ελληνικό ποδόσφαιρο, το δυσκόλεψαν πάρα πολύ και στη διεξαγωγή του (βλέπε Super League 2) όσο και στη διατήρηση της ισονομίας του. Διότι θα μπορούσαμε να δούμε τη μία αγωνιστική να παίζει ο Ελ Αραμπί ή ο Αραούχο ή ο Ζέκα και την άλλη αγωνιστική να λείπουν και δέκα παιδιά που έπαιζαν στο πανευρωπαϊκό με τον Ολυμπιακό. Οπότε δεν υπήρχε ισονομία στο πρωτάθλημα.

Άρα ούτε τις ομάδες βοήθησαν. Η ΑΕΚ έκανε 5-6 μεταγραφές τα Χριστούγεννα έμπειρων ποδοσφαιριστών στην κατηγορία που σημαίνει, ότι ούτε τους επαγγελματίες παίκτες της, ούτε τους μικρούς της χρησιμοποίησε και πήγε με οποιοδήποτε σκοπό να σώσει την κατηγορία. Το ίδιο έκανε και ο ΠΑΟΚ. Άρα ούτε τις ομάδες τους βοήθησαν, ούτε τις Ακαδημίες, ούτε τα παραμάγαζα σταμάτησαν, ούτε οι δανεικοί σταμάτησαν, ούτε οτιδήποτε προσέφεραν στο ελληνικό ποδόσφαιρο!

Μάλιστα για να δικαιολογήσουμε και λίγο την κατάληξη, αλλά και το… τρελό του εγχειρήματος, σε όποια άλλη χώρα εφαρμόζεται, υπάρχουν τρεις και τέσσερις επαγγελματικές κατηγορίες. Στην Ελλάδα υπάρχουν μόλις 2 επαγγελματικές που στην μία μόνο μπορούν να υπάρξουν. Άρα τί μοντέλο είναι αυτό;».

Ποιάς χώρας το μοντέλο ταιριάζει στα ελληνικά δεδομένα;

«Στα ελληνικά δεδομένα δεν χωρά κανένα μοντέλο. Σε επίπεδο παικτών το εφαρμόζει πιο σωστά η Αγγλία, γιατί έχει παιδιά πάνω από 19 ετών που δεν έγιναν επαγγελματίες. Σε επίπεδο κατηγοριών το έχει κάνει καλύτερα η Ισπανία γιατί έχει ευελιξία κίνησης μεταξύ τέταρτης και δεύτερης κατηγορίας. Βλέπουμε ομάδες και παίκτες να κινούνται συνεχώς και με μεγάλη επιτυχία ανάμεσα στις κατηγορίες. Ο Μπεϊτία και ο Νίλι που έπαιξαν φέτος Παναχαϊκή (ο δεύτερος κατέληξε στην Καλαμάτα) είχαν παίξει σε β' ομάδες. Είδαμε με τα δικά μας μάτια την αξιοποίηση τέτοιων ποδοσφαιριστών. Στην Ελλάδα είχαμε τέτοιους παίκτες, όπως ο Χαβίτο και ο Τόνι Κάλβο στον Άρη. Επίσης ο Φερνάντες της ΑΕΚ ήταν αρχηγός στη β' ομάδα της Μάντσεστερ Σίτι. Τα παιδιά, μας περιέγραψαν την εμπειρία τους και είδαμε από κοντά την επιτυχία του εγχειρήματος. Στα πραγματικά ανεπτυγμένα ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα, η επιτυχία αυτών των ομάδων ορίζεται ανάλογα με τη φουρνιά τους ανά χρονιά, όχι από την επένδυση και την προσοχή. Έχεις καλή χρονιά; Μπορείς να παίξεις μέχρι και στη Β' Εθνική. Οι δικές μας ομάδες δεν μπορούν ούτε να πέσουν γιατί διαλύονται, ούτε να ανέβουν γιατί απαγορεύεται. Οπότε ξαναλέω, το εγχείρημα των ομάδων β' δεν μπορούσε να πετύχει και από σχεδιασμό. Μπορούσε όμως να αφήσει κάποια παρακαταθήκη, την οποία όπως φάνηκε δεν άφησε. Θα μπορούσαν να αφήσουν κάτι. Ούτε αυτό το πέτυχαν. Κάποιες μετάγραφες έκαναν οι β' ομάδες (όπως ο Μιτάι και ο Λάτσι στην ΑΕΚ που έπαιζαν και στην Α' ομάδα), αλλά τα παραδείγματα είναι ελάχιστα».

Τί έγινε με τη φετινή προκήρυξη;

«Ακόμα και στο κομμάτι της προκήρυξης (του κανονισμού των β' ομάδων) τα κάναμε… σαλάτα. Ξεκινήσαμε να μην πέφτουν, μετά θα έπεφταν. Καταλήξαμε να πέφτουν, αλλά να μην πέφτουν οι θέσεις. Μετά είπαμε ότι όποια ομάδα πέφτει θα πρέπει να κατέβει στα ερασιτεχνικά για να ξανανέβει, αλλά απ' ότι μαθαίνουμε ο Ολυμπιακός Β' θα ξαναμπεί μετά από μια χρονιά απουσίας. Μετά είδαμε ότι προτεραιότητα έχει το πρωτάθλημα Κ-19. Μετά είχε τελικά προτεραιότητα όποιος δήλωνε. Και τέλος κοίταγαν όσο υπήρχαν δύο όμιλοι να βολέψουν τις β' ομάδες ανάλογα το πως θα διαμορφώνονταν οι όμιλοι. Άρα ούτε σε αυτό μπορούσε να είχε επιτυχία το πλάνο, καθότι δεν είχαμε ενιαίο σχέδιο, προκήρυξη ή κανονισμό για β' ομάδες. Πώς θα πετύχαινε λοιπόν; Κάπως έτσι έγινε το φετινό μπάχαλο με τον έναν όμιλο να έχει δύο β' ομάδες απ' τις οποίες υποβιβάστηκε η μία και τον άλλο όμιλο να έχει μία β' ομάδα, με αποτέλεσμα να σωθούν δύο και να υποβιβαστούν δύο».