Κλείνεις την πόρτα του σπιτιού πίσω σου, έχεις φορέσει το κασκόλ σου και φεύγεις για το γήπεδο. Περίμενες αυτές τις στιγμές χρόνια, δεκαετίες ολόκληρες, ένας μαραζωμένος ΑΕΚτζής κι εσύ, όπως όλοι μας, από τότε που γκρεμίστηκε το γήπεδο. Θυμάμαι να περνώ και να σταματάω για ένα καφέ, πηγαίνοντας προς το ΟΑΚΑ και πάντα να λέμε τον καημό μας. Για πόσο ακόμα ρε Βαγγέλη σε αυτό το ρημάδι; Για πόσο ακόμα ρε Γιώργο, ούτε και εγώ το αντέχω πια.

Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ

Super League ΑΕΚ