του Κώστα Γκόντζου
Ανύπαρκτοι εντελώς οι Πέρεθ, Βιλένα, χάθηκε ο Τζούρισιτς! Ο Κώστας Γκόντζος γράφει για το λάθος πλάνο του Τριφυλλιού απέναντι στην ΑΕΚ, για τη μάχη του κέντρου που χάθηκε εύκολα και για τα εξάρια που έχουν έρθει, για να κάθονται στον πάγκο. Δεν λείπει φυσικά και ο σχολιασμός για το πανό που σηκώθηκε στη Θύρα 13…
Προφανώς και δεν είναι μια ήττα το πρόβλημα για τον Παναθηναϊκό. Ούτε και νομίζω πως υπάρχει κανείς που νομίζει ή ακόμα χειρότερα έχει την... απαίτηση να πάει αήττητος ο Παναθηναϊκός μέχρι τέλος της σεζόν.
Το πρόβλημα είναι ότι μιλάμε για μια ήττα που επί της ουσίας την... ζήτησε ο Παναθηναϊκός με τον τρόπο που αγωνίστηκε και πρακτικά υποτάχθηκε ψυχή τε και πνεύματι στην ΑΕΚ.
Ένας τρόπος τον οποίο δεν κατάφερε να αλλάξει ούτε το πολύ γρήγορο γκολ του Τζούρισιτς που του έδωσε το προβάδισμα, καθώς αμέσως μετά ο Παναθηναϊκός έδειξε τις... προθέσεις του ή έστω το... ταβάνι στο συγκεκριμένο παιχνίδι που ήταν πίσω να αντέξουμε και από την μέση και μπροστά ότι κάνει μόνος του ο Ιωαννίδης ανάμεσα σε πέντε (!) και έξι (!!!) πολλές φορές παίκτες της ΑΕΚ.
Έτσι και ακόμα χειρότερο χωρίς μεσαία γραμμή, δεν κερδίζεις κανένα παιχνίδι, πόσο μάλλον ΄ένα ντέρμπι με την ΑΕΚ.
Κι εκεί είναι που το πρόβλημα είναι ακόμα μεγαλύτερο για τον Παναθηναϊκό, καθώς αυτή την φορά, δεν ήρθε -εγκαίρως τουλάχιστον- και καμία βοήθεια από τον πάγκο του.
Κι αυτό είναι πραγματικά 'άξιο απορίας.
Καθώς όλοι όσοι έβλεπαν το παιχνίδι, είδαν φαντάζομαι ότι ο Παναθηναϊκός προσπαθούσε να αντισταθεί στην πίεση και το παιχνίδι της ΑΕΚ, ουσιαστικά και πρακτικά χωρίς κέντρο.
Ανύπαρκτοι εντελώς ο Πέρεθ με τον Βιλένα ενώ και ο Τζούρισιτς μετά το γκολ που πέτυχε έψαχνες να τον βρεις μέσα στο γήπεδο και δεν τον έβλεπες.
Και κοντά σ' αυτά, σε πολύ μέτρια μέρα ο Μαντσίνι με τον Μπερναρ, που όμως έχουν την δικαιολογία πως δεν τροφοδοτήθηκαν καθόλου από τους μέσους τους, άσε που τους βγήκε η γλώσσα να καλύπτον και τους μπακ τους, καθώς ούτε εκεί υπήρξε η παραμικρή βοήθεια από τα χαφ.
Προφανώς με μια τέτοια εικόνα, δεν θα μπορούσε να ζητήσει κάτι παραπάνω από' ότι τελικά πήρε ο Παναθηναϊκός.
Και δεν ξέρω ειλικρινά αν σε μια τέτοια μέρα συνολικά γι αυτόν, θα άλλαζε κάτι αν έκανε τις αλλαγές νωρίτερα -για να μην πω από το ημίχρονο- ο Γιοβάνοβιτς, αλλά πάντως έτσι κι αλλιώς και ανεξάρτητα από το τι θα γινόταν τελικά, η συγκεκριμένη κίνηση έπρεπε να γίνει.
Δεν έγινε, η ΑΕΚ εξακολούθησε να κάνει περατσάδα ανενόχλητη στο κέντρο, οι αμυντικοί του Παναθηναϊκού πολλές φορές έμεναν εκτεθειμένοι στον ένας με έναν και κάποιες στιγμές στο ένας με ... δύο απέναντι στους μεσοεπιθετικούς της ΑΕΚ, κι έτσι το δεύτερο γκολ για τους φιλοξενούμενους ήρθε σχετικά εύκολα και κυρίως προβλέψιμα.
Ούτε και μετά απ' αυτό όμως μπόρεσε να αντιδράσει ο Παναθηναϊκός, καθώς και πάλι η μαχη του κέντρου είχε χαθεί παρά τις αλλαγές που δεν βοήθησαν ουσιαστικά, ενώ ένα ερωτηματικό γιατί αγνοήθηκε εντελώς ο Τσέριν που πάντα δίνει λύσεις όταν μπαίνει όσο νάναι υπάρχει.
Από κει και πέρα και τελειώνοντας ο Παναθηναϊκός έχασε δίκαια από την καλύτερη, δυνατότερη και γρηγορότερη ΑΕΚ.
Το θέμα είναι μην αναλωθεί πάλι σε επικοινωνιακές βλακείες, να δει το υπαρκτό πρόβλημα που υπάρχει -ακόμα και στα νικηφόρα παιχνίδια του- στον χώρο της μεσαίας γραμμής, εκεί που ο Γιοβάνοβιτς θα πρέπει κάποια στιγμή να κατασταλάξει στα πρόσωπα που θα το απαρτίζουν και κυρίως να αποφασίσει πια αν ο Πέρεθ θα είναι και φέτος βασικός και τζάμπα πήρε κανα δυο τρία ακόμα αμυντικά χαφ ο Παναθηναϊκός, ή αν θα δει κάτι άλλο στην θέση του εξαριού.
ΥΓ. Κάτι ακόμα. Το περιβόητο "πανό" που εμφανίστηκε και απλώθηκε ανεμπόδιστα στην Λεωφόρο, δεν ήταν απλά απαράδεκτο από κάθε άποψη, αλλά αποτελεί πραγματική ΝΤΡΟΠΗ για τον Παναθηναϊκό και την ιστορία του και αυτό βαραίνει και αυτούς που το σήκωσαν και την ΠΑΕ που επέτρεψε να γίνει κάτι τέτοιο.
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις