του Κώστα Γκόντζου
Το πρόβλημα στα άκρα και οι αλλαγές που καθυστέρησαν με ΠΑΟΚ. Ο Κώστας Γκόντζος γράφει για τους Αϊτόρ και Βέρμπιτς που έχουν αφήσει μόνο τον Παλάσιος, για τα εντός έδρας παιχνίδια που δυσκολεύουν τους Πράσινους, αλλά και για τη δύσκολη συνέχεια...
Προφανώς και το γκολ του Γιερεμέγιεφ σήμαινε πολλά για τον Παναθηναϊκό και σφαλώς τον γλίτωσε από τεράστιες περιπέτειες.
Απ' αυτή την άποψη, τα πανηγύρια την στιγμή της ισοφάρισης και μετά ήταν δικαιολογημένα, καθώς ουσιαστικά μιλάμε για ένα βαθμό κερδισμένο από το πουθενά στον νεκρό χρόνο των καθυστερήσεων.
Παρ' όλα αυτά όμως η ουσία δεν αλλάζει και ανεξάρτητα από την ισοφάριση, είναι πως σε δύο ντέρμπι ο Παναθηναϊκός στην Λεωφόρο μάζεψε μόλις ΈΝΑ βαθμό και για λίγα δευτερόλεπτα θα τα έχανε ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ μέσα στην έδρα του.
Οι πέντε λοιπόν χαμένοι βαθμοί είναι το λιγότερο, καθώς το πρωτάθλημα έχει δρόμο μπροστά του και όλα αναπληρώνονται.
Εκείνο όμως που φαίνεται να διαμορφώνεται σαν συνέχεια από πέρυσι, είναι η αδυναμία του Παναθηναϊκού να πάρει τα μεγάλα παιχνίδια, ακόμα και μέσα στο θεωρητικά "φρούριο" γήπεδό του.
Ας μην ξεχνάμε ότι το πρωτάθλημα χάθηκε πέρσι στα πλέι οφ στην Λεωφόρο όπου έφερε τρεις ισοπαλίες και πρακτικά δεν κέρδισε κανένα ανταγωνιστή του, ας μην ξεχνάμε τα ντέρμπι κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ που τα έχασε αμαχητί σχεδόν, ας μην ξεχνάμε τέλος το πιο κρίσιμο παιχνίδι, εκείνο που το μόνο που ήθελε για να πάρει το πρωτάθλημα ήταν να μην το χάσει αλλά τελικά το έχασε μαζί με το πρωτάθλημα και μιλάμε για το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη.
Κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να προβληματίσει, να αντιμετωπιστεί και να λυθεί από τον Παναθηναϊκό.
Μια πρώτη εξήγηση είναι πως ο Παναθηναϊκός των δύο τελευταίων χρόνων, στηρίζει την αγωνιστική του κυριαρχία, υπεροχή και αποτελεσματικότητα, κυρίως στο οργανωμένο καλά παιχνίδι του και στην υπεροπλία σε δύναμη και ταχύτητα και όχι τόσο στην ποιότητα ή στις ατομικές αρετές των παικτών του.
Τα ατού αυτά, εξαφανίζονται ή έστω δεν μοιάζουν να είναι αρκετά, όταν καλείται να αντιμετωπίσει ομάδες που έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά, δηλαδή είναι καλά οργανωμένες και κυρίως τρέχουν και έχουν δύναμη και αυτές μέσα στο παιχνίδι.
Εκεί τα πράγματα δυσκολεύουν για τον Παναθηναϊκό, οι παίκτες του δεν νιώθουν την υπεροχή και την υπεροπλία που συνήθως νιώθουν όταν παίζουν με ομάδες που αντικειμενικά δεν μπορούν να τους ακολουθήσουν σε ρυθμό, τρεξίματα και δυνάμεις και κάπου εκεί δείχνουν να ξεμένουν από επιλογές, ιδέες και αρκετές φορές και δυνάμεις.
Αυτό έγινε και με τον ΠΑΟΚ, καθώς σε ένα παιχνίδι που ο Παναθηναϊκός ήταν καλύτερος και έπαιξε σχετικά καλό ποδόσφαιρο, εν τούτοις και εύκολα γκολ δέχτηκε και δεν είχε ποικιλία στην δημιουργία και στα τελειωματα του.
Κι εδώ στο συγκεκριμένο παιχνίδι, εμφανίστηκε πολύ φανερά, ένα φετινό πρόβλημα για τον Παναθηναϊκό.
Ο Παναθηναϊκός λοιπόν φέτος και όσο είναι ντεφορμέ ή έστω αναποτελεσματικός στο ένας με έναν ο Παλάσιος, πρακτικά παίζει χωρίς εξτρέμ.
Αριστερά μάλλον ήταν υπερβολική η αισιοδοξία πως ο Αϊτόρ θα επέστρεφε δριμύτερος σε συνδυασμό με την ελπίδα ότι ο Βέρμπιτς θα ήταν φέτος τουλάχιστον ένα κλικ παραπανω απ' ότι πέρσι, αλλά τελικά τίποτα από τα δύο δεν έγινε.
Έτσι από τα πλάγια πρακτικά από τα δύο εξτρέμ του και ειδικά από τον Παλάσιος ο Παναθηναϊκός παίρνει μόνο... σέντρες και ποτέ μια ατομική ενέργεια πλαγιοκόπησης που θα ανατρέψει τις αριθμητικές ισορροπίες μέσα στην αντίπαλη περιοχή ή θα προκαλέσει αναστάτωση και πανικό στην αντίπαλη άμυνα.
Κι αυτό είναι ένα σοβαρό πρόβλημα, στο οποίο προς το παρόν φανερή λύση υπάρχει μόνο όταν μπαίνει και παίζει κατά συνθήκη στα πλάγια ο Μαντσίνι.
Από κει και πέρα και παλι υπήρξε πρόβλημα στα χαφ παρά το φρεσκάρισμα και παρά το ότι όντως και ειδικά στο πρώτο ημίχρονο το κέντρο του Παναθηναϊκού δούλεψε καλά.
Με την έναρξη όμως σχεδόν του δεύτερου ημιχρόνου, και ο Τζούρισιτς και ο Αράο έδειχναν να έχουν παραδώσει πνεύμα, με αποτέλεσμα οι μέσοι του ΠΑΟΚ να κάνουν περατσάδες των σαράντα και βάλε μέτρων ανενόχλητοι στην μεσαία γραμμή και από μια τέτοια περατσάδα άλλωστε ήρθε και το δοκάρι και το δεύτερο γκολ του ΠΑΟΚ.
'Ίσως εκεί οι ανάσες που ήρθαν κατά το 70 από τον πάγκο να χρειαζόντουσαν νωρίτερα, καθώς ήταν εμφανέστατο το πρόβλημα ακόμα και δια... γυμνού και... ανειδίκευτου ποδοσφαιρικά οφθαλμού.
Τέλος πάντων και για να σουμάρουμε, ο Παναθηναϊκός μάλλον δεν μπορεί να ξανακάνει το περσινό του ξεκίνημα, αλλά αυτό στην οικονομία του πρωταθλήματος δεν σημαίνει και κάτι, αρκεί να μπορέσει έγκαιρα και κυρίως αρχής γενομένης από το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη, να ξαναβρεί τα αποτελέσματα που θέλει ώστε να μείνει κοντά στο παιχνίδι και να μην κοιτάει από μακριά από νωρίς την κορυφή της βαθμολογίας.
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις