Γιαζίτσι για Ολυμπιακό: "Ένιωσα ότι πάω σπίτι μου" - Ατάκα για τραυματισμό

Γιουσούφ Γιαζίτσι: Συνέντευξη στο Foot Mercato έδωσε ο Τούρκος ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού, ο οποίος μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στον σοβαρό τραυματισμό του, τους στόχους του, αλλά και στα συναισθήματά του για τους Ερυθρόλευκους.

“Βγαίνεις από μια σχεδόν κενή σεζόν μετά από έναν σοβαρό τραυματισμό, πώς νιώθεις;

Νιώθω καλύτερα. Φυσικά, ήταν πολύ δύσκολο. Δεν έπαιξα για πολύ καιρό. Ήμουν άτυχος. Αλλά ξέρεις, αυτό είναι μέρος του ποδοσφαίρου και επίσης μέρος της ζωής. Έπαιξα το Σάββατο, τα πρώτα 35 λεπτά, και ήταν καλά. Σιγά-σιγά, βήμα-βήμα, όλα θα γίνουν καλύτερα.

Πόσο δύσκολο είναι να περάσεις ένα χρόνο χωρίς να παίζεις;

Μερικοί παίκτες αγαπούν το ποδόσφαιρο, άλλοι όχι. Εγώ γεννήθηκα με την μπάλα, με το ποδόσφαιρο στο μυαλό μου. Και αγαπώ πραγματικά αυτό το άθλημα. Όλοι στην οικογένειά μου είμαστε έτσι. Και θέλω να παίζω κάθε μέρα. Ακόμα και αν δεν έχω προπονηθεί, θέλω να αγγίξω την μπάλα. Όταν έχεις έναν σοβαρό τραυματισμό, ακόμα και αν είναι ο δεύτερος, είναι πολύ δύσκολο. Κάθε μέρα, κάνεις τις ίδιες προπονήσεις. Πρώτα, κάνεις την εγχείρηση. Μετά την εγχείρηση, έχεις πολύ πόνο, ράμματα, πρησμένα μάτια. Είναι πραγματικά δύσκολο. Πρέπει να έχεις μια τρελή νοοτροπία. Αν δεν μπορείς να το κάνεις, αρχίζεις να χάνεις το μυαλό σου. Και δεν είναι εύκολο να το χωνέψεις. Είναι ακόμη πιο δύσκολο. Είμαι πολύ δυνατός ψυχολογικά. Όταν αρχίζεις πάλι την προπόνηση και περπατάς λίγο, μπορείς να αναπνεύσεις… Τότε, σε κάθε αγώνα, πηγαίνεις στο γήπεδο και απλά παρακολουθείς σαν οπαδός, κάτι που είναι επίσης λίγο δύσκολο. Επειδή θέλεις να είσαι στον αγωνιστικό χώρο, αλλά δεν μπορείς. Για να ξανασηκωθείς, πρέπει να το αποδεχτείς.

Δεν νιώθουμε πολύ μόνοι;

Ναι, φυσικά. Είναι δύσκολο. Το παράδειγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι πραγματικά στο γυμναστήριο. Ξέρεις, αρχίζεις να παίζεις στο γυμναστήριο με τους συμπαίκτες σου και μετά αυτοί πηγαίνουν στο γήπεδο. Εσύ μένεις μόνος στο γυμναστήριο. Είναι δύσκολο για τους παίκτες, γιατί και εσύ θέλεις να παίξεις, να προπονηθείς με την ομάδα.

Μετά από ένα χρόνο απουσίας, επέστρεψες. Ποιοι είναι οι στόχοι σου;

Ξέρεις, έχω πολλά όνειρα να πραγματοποιήσω. Πάντα γράφω τα όνειρά μου για να τα κάνω πραγματικότητα. Έχω πάρα πολλές φιλοδοξίες, γιατί γνωρίζω τα ταλέντα μου. Πιστεύω στον εαυτό μου, στη ψυχική μου δύναμη. Ναι, παρόλο που είμαι 28 ετών και είχα έναν πολύ σοβαρό τραυματισμό. Αλλά ακόμα και με αυτό, είμαι πραγματικά δυνατός. Όπως είπα, πιστεύω στον εαυτό μου. Έχω πολλά όνειρα να πραγματοποιήσω. Για παράδειγμα, αυτή τη σεζόν, θα παίξουμε στο Champions League. Και φυσικά, θέλω να κάνω το ίδιο νταμπλ: την περασμένη σεζόν, κέρδισα το πρωτάθλημα και μετά κέρδισα το κύπελλο, και θέλω να κάνω το ίδιο, και επίσης να φτάσω σε ένα καλό επίπεδο στο Champions League.

Πριν από τον Ολυμπιακό, πέρασες 5 χρόνια στη Λιλ. Πώς ήταν;

Η περίοδος μου στη Λιλ ήταν τέλεια για μένα, γιατί είχα μεγάλη επιτυχία εκεί. Όταν κερδίσαμε το πρωτάθλημα, είχα συμμετοχή σε 20 γκολ, με 14 γκολ και 6 ασίστ. Βοήθησα την ομάδα και ήμουν επιτυχημένος. Αλλά, ξέρεις, μετά υπήρξαν προβλήματα για τα οποία δεν μπορώ να μιλήσω τώρα. Ίσως μετά την καριέρα μου, θα πρέπει να το πω. Είχα προβλήματα, κάτι που κανείς δεν ξέρει. Θα μπορούσα να είχα κάνει ακόμα καλύτερα, γιατί κάποιες μέρες δεν ένιωθα ότι ήμουν πραγματικά σημαντικός. Όχι λόγω του προπονητή, ούτε των παικτών, αλλά λόγω κάτι άλλου. Μετά την καριέρα μου, ίσως να μιλήσω γι’ αυτό. Αλλά δεν μπορώ να μιλήσω στους δημοσιογράφους γι’ αυτό τώρα. Αλλά για μένα, ακόμα και με αυτά τα προβλήματα, ήμουν επιτυχημένος. Και έκανα πολλά πράγματα, νομίζω ότι σε κάποιο σημείο έγινα ο κορυφαίος σκόρερ του συλλόγου στην ιστορία του Κυπέλλου Ευρώπης.

Ναι, τώρα είναι ο Τζόναθαν Ντέιβιντ…

Ναι, είναι αλήθεια. Πήρα αυτό το ρεκόρ όταν ήμουν εκεί (γέλια). Κέρδισα επίσης το Champions Trophy μετά. Για να είμαι ειλικρινής, ήμουν πολύ χαρούμενος εκεί με τους οπαδούς. Όταν με έβλεπαν, συχνά με φώναζαν και γελούσαν μαζί μου. Γελούσα πραγματικά. Ήμουν επίσης πολύ ευτυχισμένος. Το ίδιο και με την πόλη, το προπονητικό κέντρο, τους ανθρώπους που εργάζονται εκεί, όπως τα παιδιά. Σκέφτομαι τους φυσιοθεραπευτές κ.λπ. Τους αγαπώ πολύ και δεν θα τους ξεχάσω ποτέ. Και νομίζω ότι ούτε εκείνοι θα με ξεχάσουν ποτέ. Για μένα, ήταν πραγματικά φανταστικό. Αλλά, όπως είπα και πριν, θα μπορούσε να ήταν καλύτερο. Θα μπορούσα να είχα τα πάει καλύτερα χωρίς ορισμένα προβλήματα. Αν δεν ήταν αυτά, θα μπορούσα να είχα τα πάει καλύτερα.

Αυτά τα προβλήματα είναι εκτός γηπέδου;

Ναι, ακριβώς. Δεν μπορώ να πω, αλλά σίγουρα θα το μοιραστώ στο τέλος της καριέρας μου…

Πέρασες 5 χρόνια στη Ligue 1, πώς κρίνεις το επίπεδο;

Το επίπεδο της Ligue 1 είναι πραγματικά φανταστικό, γιατί κάθε Σαββατοκύριακο παίζεις έναν τελικό. Δεν έχει σημασία ποιο ματς παίζεις, ποια ομάδα αντιμετωπίζεις… Οι αντίπαλοι είναι δυνατοί, οι νέοι παίκτες επίσης ανεβαίνουν στην ανώτερη κατηγορία. Είναι ήδη έτοιμοι να παίξουν 95 λεπτά. Υπάρχουν φρέσκοι παίκτες, δυνατοί παίκτες, και τακτικά επίσης. Μερικές φορές ξέρεις σχεδόν ότι δεν θα μπορέσεις να κερδίσεις τα ματς, ότι θα είναι πραγματικά πολύ δύσκολο. Γι’ αυτό αγαπώ το γαλλικό πρωτάθλημα. Μερικές φορές μου λείπει, γιατί ξέρεις ότι θα είναι ένας δύσκολος αγώνας. Πρέπει να διαχειριστείς το παιχνίδι. Πρέπει να δημιουργήσεις κάτι γιατί, ναι, όλοι είναι κοντά σε επίπεδο, όλοι τρέχουν, πρέπει να σκοράρεις και αν χάσεις, πρέπει να σκοράρεις ξανά. Μου άρεσε πολύ η Ligue 1. Νομίζω ότι είναι το πιο αξιόλογο πρωτάθλημα στον κόσμο.

Ποιο είναι το πιο δύσκολο πράγμα στη Ligue 1;

Νομίζω ότι είναι ένα μείγμα από όλα. Έχω ακούσει ότι στη γαλλική λίγκα δεν υπάρχει πολλή τεχνική. Όχι, φίλε, δεν το δέχομαι αυτό. Φυσικά, στη γαλλική λίγκα υπάρχει πραγματικά πολλή σωματική δύναμη, αυτό είναι αλήθεια, αλλά υπάρχουν και πολλοί τεχνικά ταλαντούχοι παίκτες. Μπορούν να προσαρμοστούν, φαντάσου ένα σωματικό παιχνίδι και ταλέντο, όταν τα συνδυάζεις, το αποτέλεσμα είναι το γαλλικό πρωτάθλημα. Βλέπεις, πολλοί παίκτες εξάγονται πολύ καλά εκτός Γαλλίας. Είναι ήδη ολοκληρωμένοι όταν φεύγουν από τη Γαλλία. Γι’ αυτό, για μένα, είναι σαν ένας τέλειος συνδυασμός.

Την περασμένη σεζόν, έφυγες από τη LOSC με ελεύθερη μεταγραφή. Και φαίνεται ότι η Μαρσέιγ σε σκέφτηκε…

Ναι, είναι αλήθεια. Και είχα μεγάλο ενδιαφέρον από πολλούς συλλόγους. Αλλά ξέρεις, εκείνη την εποχή, δεν ήθελα να παίξω πια στη Γαλλία γιατί ήθελα να παραμείνω συνδεδεμένος με τη Λιλ. Δεν ήθελα να μοιραστώ το όνομά μου με άλλο γαλλικό σύλλογο, γιατί σέβομαι πραγματικά τον σύλλογο, καθώς και τους οπαδούς. Εγώ, είμαι ένα μωρό στο γήπεδο. Οι άνθρωποι νομίζουν ότι δεν είμαι συναισθηματικός, ότι είμαι ψυχρός. Ο τύπος στο γήπεδο, ναι, είναι αλήθεια. Αλλά όταν μου αρέσει κάποιος, μου αρέσει πραγματικά. Για παράδειγμα, μου αρέσει η Λιλ, η πόλη και επίσης οι άνθρωποι. Μετά από πέντε χρόνια εκεί, δεν ξέρω, δεν ήθελα να παίξω με διαφορετική φανέλα στη Γαλλία. Γι’ αυτό ήθελα μια αλλαγή. Εννοώ, το να φύγω από τη χώρα ήταν αυτό που ένιωθα εκείνη την εποχή. Υπήρχε η Μασσαλία, αλλά όχι μόνο αυτή. Ακόμα και στην Ιταλία.

Γιατί επέλεξες να επικεντρωθείς στον Ολυμπιακό;

Ναι, μίλησα με πολλούς συλλόγους. Και όταν με κάλεσε ο Ολυμπιακός, ένιωσα ότι θα πήγαινα εκεί μετά τη Λιλ. Γιατί στη LOSC ένιωθα σαν στο σπίτι μου. Και όταν μίλησα με τον Ολυμπιακό, ένιωσα ότι θα πήγαινα σε ένα άλλο σπίτι. Το ένιωσα αμέσως. Οι άνθρωποι είναι φιλόξενοι και είχα την αίσθηση ότι πηγαίνοντας εκεί, θα ήμουν σημαντικός. Ακόμα κι αν ήμουν τραυματίας όλη τη σεζόν. Αποφάσισα, δεν το σκέφτηκα πολύ, ένιωσα ότι έπρεπε να πάω εκεί.

Μετά την επιστροφή σου στον σύλλογο, υπάρχει και η Τουρκία. Με στόχους για το επόμενο έτος…

Πέρυσι, νομίζω ότι κάναμε ένα καλό Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει περισσότερα. Αλλά δεν το κάναμε. Τελικά, νομίζω ότι πετύχαμε, αλλά όπως είπα, θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει περισσότερα στον διαγωνισμό. Φέτος, έχουμε προκριματικά για το Παγκόσμιο Κύπελλο και νομίζω ότι ο στόχος μας φέτος είναι να πάμε στο Παγκόσμιο Κύπελλο.

Αφού έπαιξες στην Τουρκία, που είναι γνωστή για την υπέροχη ατμόσφαιρά της, τώρα γνωρίζεις και το κοινό του Ολυμπιακού…

Είναι ζεστοί άνθρωποι, οι Έλληνες είναι γενικά ζεστοί. Όταν έφτασα, ένιωσα ήδη σαν στο σπίτι μου. Και οι άνθρωποι μου φέρονται όπως ήλπιζα, παρόλο που δεν έχω παίξει ούτε ένα παιχνίδι εκεί. Ακόμα και μετά τον τραυματισμό, όταν πήγαινα σε ένα εστιατόριο, οι άνθρωποι μου έλεγαν: «Γεια σου, τι κάνεις; Σε αγαπάμε. Πιστεύουμε σε σένα. Θα επιστρέψεις. Θα γίνεις μέρος της ιστορίας εδώ». Ξέρεις, ακόμα και αν δεν έχεις κάνει τίποτα, νιώθεις ήδη ότι έχεις κάνει κάτι, γιατί σε αντιμετωπίζουν σαν βασιλιά. Γι’ αυτό πιστεύω ότι αυτό είναι πολύ σημαντικό για μένα, γιατί λέω στους ανθρώπους να μην ανησυχούν. Θα κάνω το καλύτερο που μπορώ και θα σας κάνω ευτυχισμένους, γιατί σας το χρωστάω. Το χρωστάω σε αυτόν τον σύλλογο. Και ξέρετε τι εννοώ, το χρωστάω στον εαυτό μου όταν λέω ότι το χρωστάω σε αυτόν τον σύλλογο, γιατί μου φέρονται πολύ καλά.”, είπε ο Γιουσούφ Γιασίτζι.