Δεν θα ξαναγίνει Παναθηναϊκός - Τους πήραν χαμπάρι Βιτόρια και Καλάμπρια!

Φτάσαμε λοιπόν για μια ακόμα χρονιά στο ίδιο ακριβώς σημείο.
Σ΄αυτό δηλαδή που αρχίζουν ξαφνικά όλοι να ανακαλύπτουν την Αμερική, να οργίζονται, να καταριούνται, να ρίχνουν ανάθεμα και να ζητούν την άμεση... εκτέλεση των... ενόχων, λέγοντας ακριβώς αυτά που εδώ λέμε και κουβεντιάζουμε μήνες πρίν και που τότε ακριβώς αυτοί οι ίδιοι χλεύαζαν, μιλούσαν για... στημένους που θέλουν να κάνουν κακό στον Παναθηναϊκό, για... μεροκάματα από... αντιπάλους, για πολεμο στην ομάδα και όλα τα συναφ΄λη όταν τα άκουγαν ή τα διάβαζαν.

Και για μια ακόμα χρονιά, τώρα πλέον είναι αργά.
Γιατί αν συγκρίνετε λιγάκι αυτά που ακούτε από χθες για την ομάδα, τον Βιτόρια, τους παίκτες, τον σχεδιασμό, την εικόνα του Παναθηναϊκού μέσα στο γήπεδο και τα συγκρίνετε με αυτά που ακούγατε και διαβάζατε, όχι πολύ παλαιότερα, αλλά μόλις δυο τρεις εβδομάδες πριν, θα γελάσετε αρχικά και ίσως στην συνέχεια να τα βάλετε και με τον εαυτό σας που ανέχεται εδώ και δεκαπέντε χρόνια το δούλεμα και το σανό που του σερβίρουν με πανομοιότυπο κιόλας τρόπο ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ.

Για ποια νύχτα ντροπής, για ποιο σοκ και για ποια τραγικά και φοβερά πράγματα λοιπόν μας μιλάνε όλοι από χθες βράδυ;
Πότε δηλαδή είχαμε... νύχτες υπερηφάνειας δεκαπέντε χρόνια τώρα και ξαφνικά νιώσαμε ντροπή επειδή ο Παναθηναϊκός έχασε από την Κηφισιά;
Δηλαδη δεκαπέντε χρόνια τώρα βλέπουμε και τίποτε άλλο εκτός από... νύχτες ντροπής και αποτυχίες πάνω στην αποτυχίες και βάλτα να πάνε;
Ξεχάσαμε δηλαδή τους διασυρμούς και τις απίστευτες ξεφτίλες που έχει ζήσει αυτή η ομάδα όλα αυτά τα χρόνια;

Κι επειδή έτσι σημειολογικά μου ήρθε στο νου, ήταν πάλι τέτοια μέρα πριν έντεκα χρόνια νομίζω, του Σταυρού δηλαδή που ο Παναθηναϊκός είχε χάσει από την... Καλλονή σε μια ακόμα βραδιά μεγαλείου από τις τόσες που μας έχει χαρίσει εδώ και δεκαπέντε χρόνια.

Επειδή λοιπόν όλα αυτά δεκαπέντε χρόνια τώρα, είτε τα δικαιολογούσαμε, είτε τα ωραιοποιούσαμε, είτε ακόμα χειρότερα τα βαφτίζαμε και... υπερβάσεις και κάναμε και φιέστες στην Λεωφόρο με την ομάδα τριάντα βαθμούς πίσω από την κορυφή, ξαφνικά και αφού φτάσαμε πάλι στο... απροχώρητο και... αδικαιολόγητο, ανακαλύψαμε νύχτα ντροπής;

Νύχτα ντροπής ήταν βέβαια, αλλά όχι γι αυτόν τον Παναθηναϊκό που έτσι έχει μάθει να ζει και να... αμείβεται κιόλας τόσα χρόνια.

Νύχτα ντροπής ή πιο σωστά ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΝΥΧΤΑ ΝΤΡΟΠΗΣ ΚΑΙ ΞΕΥΤΙΛΑΣ, ήταν για όλους αυτούς που δουλεύουν τον κόσμο χρόνια τώρα, για όλους αυτούς που ΚΑΙ αυτό το καλοκαίρι μιλούσαν για την... καλύτερη προετοιμασία όλων των εποχών., για την....σφραγίδα του Βιτόρια και τον ατσαλένιο αμυντικά Παναθηναϊκό που χτίζει και που μια δυο προσθηκες θα είναι αχτύπητος, για τον καλύτερο και νωρίτερα από κάθε άλλη χρονιά μεταγραφικό σχεδιασμό. για τις μεταγραφάρες που κάλυψαν με το καλημέρα τα κενά, για... για ... για για όλα αυτά που ΚΑΘΕ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ διαβάζουμε και ακούμε για τα... γούστα που ΚΑΘΕ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ λένε ότι θα βλέπουμε φέτος από την ομάδα.

Και που τώρα, σαν να μην τρέχει τίποτα, ορμάνε και ξεσκίζουν μέχρι τελικής πτώσεως αυτούς που μέχρι χθες αποθέωναν. σε μια ακόμα απελπισμένη προσπάθεια να βρουν επειγόντως ενόχους και να ξεκινήσουν πάλι τα παραμύθια για... νέα ξεκινήματα  μπας και ξεχάσει ο ,κόσμος τον ρόλο τους και τις μούφες που τον ταΐζουν συνεχώς.

Εδώ πλέον μιλάμε για κωμικοτραγικές καταστάσεις.
Για ασύλληπτα πράγματα.
Που δυστυχώς έχουν κάνει και τον κόσμο πια να λειτουργεί έτσι.

Μας κατάλαβε ο Καλάμπρια – Γιατί να τρέξει ο Ρενάτο;

Καλάμπρια περοπόρομ φώναζε όλο το γήπεδο μετά από μια στοιχειωδώς καλή προσπάθεια του Ιταλού και το ότι ήταν εντελώς ανέτοιμος κρύφτηκε πίσω από τις ιαχές και τους διθύραμβους, τις αναλύσεις και την αποθέωση για το τι παιχταρά βρήκαμε και πόσο... άλλαξε την εικόνα του Παναθηναϊκού όταν μπήκε στο γήπεδο.

Και από τότε ο έρμος αλλά εμπειρότατος Ιταλός, κατάλαβε πως εδώ που ήρθε δεν χρειάζεται ούτε να τρέξει, ούτε να παρκάρει, ούτε καν να... προπονηθεί, γιατί εδώ βρήκε... ιθαγενείς που με δύο χάντρες και ένα καθρεφτάκι είναι ευτυχισμένοι και κάνουν θυσίες και τάματα στους... Θεούς που είναι τόσο γαλαντόμοι και καλοί μαζί τους.

Γιατί να ζοριτεί ο Ρενάτο;
Αφού ο ίδιος ξέρει ότι περπατάει, αλλά διαβάζει και ακούει ότι με το που μπήκε στο γήπεδο έφερε άλλο αέρα και ποιότητα στην μεσαία γραμμή του Παναθηναϊκού και είναι και βασικούρα πλέον σε κάθε παιχνίδι.
Γιατί να ζοριστει ο Μπακασέτας και όλοι τους;
Διαβάζει και ακούει κάθε μέρα ότι ο Παναθηναϊκός θέλει πάση θυσία ένα... δεκάρι,. βλέπει να έρχονται δυο και τρεις παίκτες ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ αλλά αυτός ξεκινάει πάντα βασικός και ότι κι αν γίνεται οι δημοσιογράφοι τον έχουν πάντα στους διακριθέντες.

Μα θα μου πεις και ο Βιτόρια γιατί τους βάζει;
Για δύο λόγους.
Ή γιατί ξέρει πως αν δεν τους βάλει θα φύγει όπως έφυγαν και οι πριν απ' αυτόν, ή γιατί κατάλαβε πως εδώ δεν μετράνε τα αποτελέσματα, οι τίτλοι και οι διακρίσεις αλλά μόνο η επικοινωνία και οι εντυπωσεις και σου λέει εκεί είναι το ζουμί, άμα... προλάβω και κερδίσω τις εντυπώσεις με τους... δικους μου ή κάνω τρία τέσσερα χατηράκια και δεν έχω κόντρες από μέσα, ότι αποτέλεσμα και να έρθει θα μείνω.

Άλλωστε κάθε ένας που έρχεται σ' αυτή την ομάδα, καταλαβαίνει γρήγορα πως παίζεται στον Παναθηναϊκό το παιχνιδάκι και από ποιους, προσαρμόζεται και σου λέει, έτσι κι αλλιώς εδώ προκοπή δεν γίνεται δεν πρόκειται να πετύχω τίποτα, ας πάω με τα νερά τους μπας και μείνω λίγο παραπάνω από τους προηγούμενους.

Γι αυτό και βλέπουμε προπονητές που είχαν ρε παιδάκι μου κάποιο όνομα ,ή κάποια καριέρα πριν έρθουν στον Παναθηναϊκό να μοιάζουν σε ένα δύο μήνες από άσχετοι έως... οριακά ηλίθιοι στις επιλογές τους, γι' αυτό βλέπουμε και παίκτες που δεν λες ότι είναι και άσχετοι εντελώς και από τα αζήτητα, στον μήνα πάνω να περπατάνε γι αυτό βλέπουμε ενδεκάδες, προπονητές και παίκτες δεκαπεντε χρόνια τώρα να... παρίστανται απλά και να χορεύουν και συρτάκια κιόλας στα αποδυτήρια σε κάθε προφανή ή τυχαία επιτυχία της μιας μέρας.

Γιατί όλοι αυτοί που είναι γύρω και μέσα στην ομάδα, ακριβώς ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΉΣΟΥΝ ΤΙς ΘΕΣΕΙΣ, ΤΟΥΣ ΡΟΛΟΥΣ, ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΆ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΝΟΜΙΑ που έχουν από τον ρημαγμένο Παναθηναϊκό των τελευταίων χρόνων, βαφτίζουν κάθε φορά την αποτυχία επιτυχία, χαμηλώνουν διαρκώς τον πήχη και μιλούν για υπερβάσεις ακόμα και όταν πρόκειται για εμφανεστατες αποτυχίες ή ξεφτίλες και ταΐζουν σανό τον κόσμο κάθε φορά με τον ίδιο τρόπο, τα ίδια λόγια και η ζωή συνεχίζεται.

Ελεύθερος στην... καταστροφή και στην κατρακύλα ο Παναθηναϊκός

Αυτό είναι ο Παναθηναϊκός εδώ και χρόνια και ακριβώς γι αυτό όταν τους το λες ή το επισημαίνεις αντιμετωπίζεις τέτοια λύσσα και σπέκουλα, που από ένα σημείο και μετά ψάχνεσαι και εσύ ο ίδιος μπας... κι έχουν δίκιο και είσαι κάπου υπερβολικός.

Κι όσο για το... ρεζουμέ, δηλαδή το κλασσικό....ωραία όλα αυτά αλλά τι προτείνεις, να το ξεμπερδέψουμε κι αυτό.
Τίποτα δεν προτείνω και γιατί δεν είναι η θέση μου και ο ρόλος ,μου να προτείνω και γιατί δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα ότι κι αν προτείνω.

Καθώς η ουσία της ιστορίας είναι μία και μοναδική και ας φοβούνται όλοι να το ομολογήσουν.
Απ' όταν έγινε η... επανάσταση και... απελευθερώθηκε ο Παναθηναϊκός από τους δυνάστες τους η πραγματικότητα είναι ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ.
Ο Παναθηναϊκός δεν είναι πλέον αυτος που ήταν  και ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΓΙΝΕΙ κιόλας,  καθώς οι... απελευθερωτές και οι αβανταδόροι τους σε ΜΜΕ και εξέδρα που τον πήραν στα χέρια τους, σε ένα μόνο πράγμα τον έκαναν πραγματικά... ελεύθερο.
Στο να είναι ελεύθερος στην... καταστροφή και στην κατρακύλα δίχως φρένα και τέρμα και στο να είναι σίγουρο ότι δεν μπορεί να ξαναγίνει ο σύλλογος που ήταν με όλους αυτούς στα κλουμάντα του και ένα κόσμο που συνήθισε να τρώει σανό αδιαμαρτύρητα και κάθε χρόνο να βλέπει το ίδιο ακριβώς έργο και να νομίζει ότι αυτή την φορά θα δει... καινούργιο.