Ραφαέλ Μπενίτεθ: Η καριέρα του Ράφα Μπενίτεθ στον ποδοσφαιρικό κόσμο, μόνο αμελητέα δεν μπορεί να είναι. 2 πρωταθλήματα Ισπανίας, με τη Βαλένθια, ένα Champions League, 2 Europa League, 1 FA Cup, 1 Coppa Italia, 1 Super Cup Ισπανίας, 1 Super Cup Ιταλίας, 1 Super Cup Ευρώπης, 1 Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων και 1 Championship, μας φέρνουν 13 επίσημα τρόπαια από την στιγμή που κάθισε στους πάγκους. Παράλληλα καριέρα σε 9 χώρες και 12 συλλόγους, με ποσοστό νικών στο 54% και πάνω από 1050 επίσημα παιχνίδια.

Βέβαια τα όσα έχει πετύχει ο Ισπανός μπορούν να γίνουν… βιβλίο μιας και η παρουσία του στη Λίβερπουλ, όσο και στην Ρεάλ Μαδρίτης, μας δείχνει τους δύο διαφορετικούς κόσμους που βίωσε όσα χρόνια βρίσκεται σε ομάδες. Κοινός παρονομαστής η φιλοσοφία του που στηρίζεται σε πειθαρχία, ανάλυση και έλεγχο, αλλά τα αποτελέσματα τελείως διαφορετικά. Το ίδιο και η… κληρονομιά που άφησε σε Άνφιλντ και Μπερναμπέου, η οποία ακόμα και σήμερα συνεχίζει να διχάζει, δημιουργώντας φίλους και εχθρούς.
Διαβάστε επίσης...
Η Λίβερπουλ πριν και μετά τον Ράφα
Όταν ο Μπενίτεθ ανέλαβε τη Λίβερπουλ το καλοκαίρι του 2004, η ομάδα προερχόταν από σεζόν με μόλις 16 νίκες σε 38 αγώνες πρωταθλήματος, με την ομάδα να ψάχνει νέα ταυτότητα και τον κόσμο να αναζητά τον άνθρωπο που θα τους δώσει… πίστη. Ο Ισπανός φτάνει στο Άνφιλντ έχοντας κατακτήσει δύο πρωταθλήματα και ένα κύπελλο UEFA με την Βαλένθια και φέρνει τη δική του… μηχανική στην ομάδα. Παράλληλα αποφασίζει να φέρει παίκτες που αντιλαμβάνονται τη λογική και τη νοοτροπία του. Τσάμπι Αλόνσο και Λουίς Γκαρθία, γίνονται τα… μάτια και τα αυτιά στο γήπεδο.
Η πρώτη χρονιά θα καταφέρει να ανεβάσει το ποσοστό των νικών της Λίβερπουλ και η ομάδα θα δεχθεί 9 γκολ λιγότερα από την προηγούμενη, όμως θα τερματίσει στην πέμπτη θέση. Αυτό όμως που άλλαξε ήταν η δομή των Κόκκινων. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο τους μετέτρεψε από μια ομάδα… χαλαρή, σε σύνολο με δομή και στόχο. Μπορεί το ποδόσφαιρο που έπαιζε να μην… τρέλαινε τον κόσμο, όμως κατάφερε να φέρει νέα νοοτροπία και λίγο καιρό μετά να δικαιωθεί.
Η Κωνσταντινούπολη του 2005: η λογική που έγινε θαύμα
25 Μαΐου 2005: Η Λίβερπουλ βρίσκεται με 0-3 πίσω από την Μίλαν στο ημίχρονο του τελικού του Champions League. O Μπενίτεθ αντί για φωνές και μια ομιλία που θα έκανε τα πράγματα δυσκολότερα, παίρνει την απόφαση να αλλάξει το σύστημα των Κόκκινων από 4-4-2 σε 3-5-2, βάζοντας τον Χάμαν στην θέση του Φίναν. Κάπου εκεί το… κουμπί γυρνάει και φτάνουμε στο αδιανόητο.
Η Λίβερπουλ μέσα σε 6 λεπτά θα πετύχει 3 γκολ και θα ισοφαρίσει το παιχνίδι. Οι Κόκκινοι στο δεύτερο μέρος θα έχουν κατοχή 60%, 7 σουτ εντός εστίας, έναντι 2 της Μίλαν και 85% στις επιτυχημένες πάσες, δείχνοντας τελικά ότι η επικράτηση και η κατάκτηση του Champions League στα πέναλτι μόνο… αδιανόητο δεν ήταν. Αντίθετα ήταν η πρώτη απόδειξη ότι ο Ράφα Μπενίτεθ ήταν από τους καλύτερους τακτικά προπονητές του πλανήτη, με τον Ισπανό να μπαίνει στο πάνθεον της ιστορίας της Λίβερπουλ.
Η άνοδος και η φθορά
Το 2008–09 η Λίβερπουλ έφτασε πιο κοντά από ποτέ στο πρωτάθλημα. Με 86 βαθμούς και 25 νίκες, είχε την καλύτερη συγκομιδή της εποχής Premier League χωρίς να κατακτήσει τον τίτλο. Οι Κόκκινοι είχαν την κορυφαία επίθεση (77 γκολ), την καλύτερη άμυνα (27 παθητικό) και 11 νίκες με διαφορά 3+ γκολ, όμως η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ θα τερματίσει πρώτη, 4 βαθμούς μπροστά.
Όσο τα χρόνια περνούν και ανεβαίνει ο πήχης τόσο υπάρχει μεγαλύτερη ένταση στο εσωτερικό της ομάδας. Οι διαμάχες με την ιδιοκτησία θα είναι πολλές, με μεγαλύτερη την έλευση του Ρόμπι Κιν και όχι του Μπάρι, ενώ η πώληση του Τσάμπι Αλόνσο το καλοκαίρι του 2009 θα ανάψει το… φυτίλι. Μερικούς μήνες μετά και συγκεκριμένα το καλοκαίρι του 2010 ο Μπενίτεθ θα αποχωρήσει από το Άνφιλντ μετά από 6 χρόνια και 4 κερδισμένα τρόπαια. Το όνομά του όμως θα ψιθυρίζεται πάντα από τον κόσμο της ομάδας με τεράστιο σεβασμό.
Κεφάλαιο Ρεάλ Μαδρίτης: το όνειρο που έγινε… εφιάλτης
Το καλοκαίρι του 2015 ο Ράφα αποχωρεί από τη Νάπολι και επιστρέφει… σπίτι του. Ο Ισπανός, γεννημένος λίγα χιλιόμετρα μακριά από το Μπερναμπέου, διαδέχεται τον Κάρλο Αντσελότι στον πάγκο της Ρεάλ Μαδρίτης και φοράει και πάλι τα… Λευκά, μιας και είχε υπάρξει παίκτης των ακαδημιών της Βασίλισσας, ενώ εκεί έκανε και τα πρώτα προπονητικά βήματα, όντας βοηθός αλλά και προπονητής της Β’ ομάδας το μακρινό 1993.
Ο Φλορεντίνο Πέρεθ τον παρουσιάζει ως "τον άνθρωπο που μπορεί να συνδυάσει το αποτέλεσμα με τη δομή", όμως η Ρεάλ Μαδρίτης δεν είναι Λίβερπουλ και η… υπομονή δεν μετριέται σε αλλαγές λεπτομερειών, αλλά σε τίτλους. Ο Μπενίτεθ προσπάθησε να επιβάλει σύστημα, να δώσει δομή σε μια ομάδα αστεριών, κάτι όμως που δεν αρέσει. Η αλλαγή ρόλου του Γκάρεθ Μπέιλ σε “δεκάρι” και η επιμονή σε πειθαρχημένη αμυντική τακτική ενόχλησαν τους σούπερ σταρ της Βασίλισσας, με τα αποδυτήρια να… βράζουν.
Ο Κριστιάνο Ρονάλντο δεν έκρυψε τη δυσαρέσκειά του. "Κάθε εβδομάδα αλλάζουμε ρόλους", φέρεται να είπε μετά το 0–4 από τη Μπαρτσελόνα στο Clasico του Νοεμβρίου. Το συγκεκριμένο παιχνίδι θα… σημαδέψει την πορεία του στη Ρεάλ. Σε 25 παιχνίδια με τον Μπενίτεθ στον πάγκο η Βασίλισσα θα έχει 17 νίκες, 5 ισοπαλίες και 3 ήττες, με 68 γκολ υπέρ και μόλις 20 κατά, με ποσοστό επιτυχίας 68%. Μάλιστα το συγκεκριμένο ήταν μεγαλύτερο τόσο από αυτό του Αντσελότι, όσο και από αυτό του Μουρίνιο, στους πρώτους μήνες παρουσίας τους στη Ρεάλ, όμως αυτό δεν έφτανε και στις 4 Ιανουαρίου του 2016 απολύεται.
Δύο ομάδες, δύο κόσμοι, μια φιλοσοφία
Αν κοιτάξουμε την παρουσία του Ράφα Μπενίτεθ στις δύο ομάδες καταλαβαίνουμε ότι από την Λίβερπουλ μέχρι την Ρεάλ υπάρχει ένα… χάσμα κόσμων. Στους Κόκκινους ο Ισπανός είχε την ευκαιρία να φτιάξει κάτι δικό του, την ίδια στιγμή που στη Βασίλισσα έπρεπε να διαχειριστεί τους ακριβοπληρωμένους σούπερ σταρ. Στην Αγγλία δημιούργησε έναν… στρατό που ακολουθούσε το πλάνο, ενώ στην Ισπανία είδε παίκτες με τεράστιο ταλέντο να του γυρίζουν την πλάτη. Κοινός παρονομαστής βέβαια είναι η συνέπεια και η οργάνωση. Τόσο στη Λίβερπουλ όσο και στην Ρεάλ στόχος του παιχνιδιού ήταν ο έλεγχος. Από το Άνφιλντ στο Μπερναμπέου, ο Ράφα Μπενίτεθ απέδειξε ότι η επιτυχία και η αποτυχία δεν είναι αντίθετα. Είναι τα δύο άκρα μιας ίδιας φιλοσοφίας. Εκείνης που λέει πως η λεπτομέρεια, όσο μικρή κι αν είναι, μπορεί να αλλάξει τα πάντα.