Μόλις σε ηλικία 16 ετών, μπήκε για πρώτη φορά στην ζωή του σε αεροπλάνο και ταξίδεψε στην Μαδρίτη. Εφτασε τέτοια εποχή, όπου το κρύο ξυρίζει στην ισπανική πρωτεύουσα και το έκανε με σορτσάκι και κοντομάνικο, γιατί μόνο αυτά τα ρούχα είχε. Και, λογικά, ξεπάγιασε.

Περίμενε ότι θα υπήρξε κάποιος άνθρωπος της Ρεάλ να τον περιμένει στο αεροδρόμιο, αλλά δεν ήταν κανείς. Τρομαγμένος, μίλησε με έναν Αφρικανό οδοκαθαριστή που βρήκε εκεί. Αυτός για να τον ηρεμήσει του είπε ότι, αν τον περίμενε να τελειώσει την βάρδια του, θα τον πήγαινε με το αυτοκίνητό του μέχρι τα γραφεία του συλλόγου.

Παρά την πρώτη, άσχημη εμπειρία και παρότι ποτέ δεν έμελλε να στεριώσει στην Ρεάλ, ο Σαμουέλ Ετό Φιλς δεν κρατάει κακία στην πρώτη του ομάδα επί ευρωπαϊκού εδάφους. Όπως λέει σχετικά, άλλωστε, μέσω αυτής κατάλαβε ότι κανείς δεν επρόκειτο ποτέ να του χαρίσει τίποτα στην καριέρα και στην ζωή του.

«Τρέχω σαν μαύρος για να ζω σαν λευκός» είναι η πιο χαρακτηριστική ατάκα ενός εκ των κορυφαίων επιθετικών που έβγαλε ποτέ η Αφρική, ο μοναδικός που έχει κατακτήσει δύο διαδοχικά τρεμπλ (Πρωτάθλημα, Κύπελλο, Champions League) με δύο διαφορετικές ομάδες: Την Μπαρτσελόνα του Πεπ Γκουαρδιόλα το 2009 και την Ίντερ του Ζοσέ Μουρίνιο το 2010.

Μετά την εμπειρία του στους Νερατζούρι και μόλις σε ηλικία τριάντα ετών, επέλεξε με γνώμονα το πορτοφόλι και όχι την καρδιά ή την επαγγελματική του εξέλιξη, αποδεχόμενος μια μυθική πρόταση μιας άγνωστης ομάδας από την Ρωσία ονόματι Ανζί Μαχάτσκαλα, η οποία τον έκανε τον πιο ακριβοπληρωμένο παίκτη στον κόσμο εκείνη την εποχή, με ετήσιες αποδοχές που έφταναν τα είκοσι εκατομμύρια ευρώ. Τον έκανε, βεβαίως, για λίγο καιρό, αφού χρεοκόπησε από τις αλόγιστες σπατάλες.

Τα χρήματα ήταν πάντα ένα ζητούμενο για τον ποδοσφαιριστή από την Ντουάλα του Καμερούν, επειδή είχε δύσκολα και φτωχικά παιδικά χρόνια και όταν έγινε μεγάλος και τρανός, έπρεπε να φροντίσει και τα τέσσερα παιδιά του, από διαφορετικές γυναίκες.

Ως ποδοσφαιριστής, πρωταγωνιστούσε συχνά – πυκνά στα πρωτοσέλιδα με διάφορες ενέργειες και δηλώσεις, με πιο έντονες αναμνήσεις, αρχικά, την (δικαιολογημένα) οργισμένη αντίδρασή του σε ρατσιστική επίθεση από την εξέδρα, κάνοντας κίνηση για να αποχωρήσει από το γήπεδο, σε αγώνα της Μπάρτσα με την Σαραγόσα.

Και, κυρίως, με την δημόσια επίθεση κατά του τότε προπονητή του στην καταλανική ομάδα, Φρανκ Ράικαρντ, τον οποίο κατηγόρησε επί της ουσίας για ευνοϊκή μεταχείριση του Ροναλντίνιο, του έτερου μεγάλου αστέρα της ομάδας. Στην πραγματικότητα, του μεγαλύτερου αστέρα της.

Όταν κρέμασε τα παπούτσια του, σε ηλικία 38 ετών και έχοντας αγωνιστεί σε έξι διαφορετικές χώρες, ο Ετό θέλησε με την τεχνογνωσία και τις εμπειρίες του να βοηθήσει ποδοσφαιρικά την χώρα του αναλαμβάνοντας, τέτοιες μέρες πριν από τέσσερα χρόνια και μόλις δύο μετά την απόσυρσή του, την προεδρία της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας. Και τότε ξεκίνησαν τα προβλήματα και τα σκάνδαλα.

Φεύγοντας από την Ισπανία, όπου εργάστηκε τα περισσότερα χρόνια της καριέρας του, καταδικάστηκε ερήμην σε 22 μήνες φυλάκιση με αναστολή για φορολογική απάτη, ενώ τιμωρήθηκε από την FIFA με εξάμηνο αποκλεισμό από τα γήπεδα για άσχημη συμπεριφορά, αφού χτύπησε έναν youtuber που… τόλμησε να τον τραβήξει βίντεο έξω από γήπεδο, στην διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου του Κατάρ το 2022.

Στη συνέχεια, κατηγορήθηκε για διαφθορά και στήσιμο αγώνων στην δεύτερη κατηγορία του Καμερούν (!), συνεργαζόμενος με μια εταιρεία στοιχημάτων, για υπεξαίρεση 1,5 εκατομμυρίων δολαρίων για φιλικούς αγώνες της εθνικής ομάδας, υποθέσεις που έχουν μπει στον «πάγο», αφού ο Ετό έχει τον τρόπο και τις διασυνδέσεις για να παραμένει στο απυρόβλητο, τουλάχιστον προς το παρόν.

Νιώθοντας δυνατός και άφθαρτος, λύνει και δένει στην ομοσπονδία, καταπνίγει τις πολλές φωνές εναντίον του, ενώ δεν είχε κανένα πρόβλημα να τσακωθεί δημοσίως και μπροστά στις κάμερες με τον ομοσπονδιακό προπονητή της εθνικής ομάδας των ανδρών, Βέλγο Μαρκ Μπρις, με τον οποίο πρωταγωνίστησε στο πιο πρόσφατο, σκανδαλώδες επίσης, επεισόδιο.

Το Καμερούν, μια από τις παραδοσιακές δυνάμεις του αφρικανικού ποδοσφαίρου και η πρώτη από την «Μαύρη Ήπειρο» που έφτασε μέχρι τα προημιτελικά ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου, προτού το Μαρόκο κάνει την υπέρβαση με την παρουσία του στην τετράδα, απέτυχε παταγωδώς στην προσπάθειά του να ανανεώσει το μουντιαλικό εισιτήριο για το επόμενο καλοκαίρι.

Ο Ετό θεώρησε κύριο υπεύθυνο τον Μπρις, με τον οποίο ούτως ή άλλως έχει κάκιστη σχέση και τον απέλυσε προφορικά. Ο Βέλγος, όμως, θεωρεί εαυτόν μη απολυμένο, υποστηρίζοντας (ορθά) ότι υπέγραψε το συμβόλαιό του με το Υπουργείο Αθλητισμού του Καμερούν με ισχύ έως τον Σεπτέμβριο του 2026 και με αυτό πρέπει να συζητήσει το ενδεχόμενο λύσης της συνεργασίας.

Θεωρώντας, λοιπόν, ότι παραμένει ομοσπονδιακός προπονητής των Αδάμαστων Λιονταριών, ανακοίνωσε την αποστολή για το Κύπελλο Εθνών Αφρικής, το οποίο ξεκινάει σε λίγες ημέρες στο Μαρόκο (21 Δεκεμβρίου 2025 – 18 Ιανουαρίου 2026).

Έξαλλος ο Ετό με την πρωτοβουλία του Μπρις, όρισε υπηρεσιακό προπονητή τον Νταβίντ Παγκού και έδωσε εντολή να ανακοινώσει νέα αποστολή, η οποία μάλιστα είχε πολλές και σημαντικές διαφορές σε σχέση με αυτή του Μπρις.

«Ο Ετό με έβριζε από το πρώτο λεπτό και εγώ αντιδρούσα. Είμαι υπερβολικός ανταγωνισμός γι’ αυτόν» ανέφερε ο Βέλγος, ο οποίος συμπεριέλαβε στην λίστα «βαριά ονόματα» όπως ο τερματοφύλακας Αντρέ Ονάνα και οι επιθετικοί Βενσάν Αμπουμπακάρ και Έρικ Μαξίμ Σουπό – Μότινγκ.

Κανένας από τους προαναφερθέντες δεν είναι στην λίστα που συνέθεσε ο Ετό, συγγνώμη ο Παγκού, με τον Μπρις να υποστηρίζει ότι ο πρόεδρος της ομοσπονδίας δεν θέλει να συμμετάσχει στην διοργάνωση ο 33χρονος Αμπουμπακάρ, προκειμένου να μην απειλήσει την πρώτη του θέση ως σκόρερ όλων των εποχών στην εθνική ομάδα. Ο Αμπουμπακάρ έχει αυτή την στιγμή 45 γκολ σε 117 παιχνίδια, έναντι 56 του Ετό σε 118.

«Είναι απίστευτο, αλλά δεν με εκπλήσσει. Προέρχεται από κάποιον που είναι ναρκισσιστής και νομίζει ότι είναι ο καλύτερος» συμπληρώνει ο Μπρις για τον Ετό, ο οποίος έχει να αντιμετωπίσει, εκτός από τον Βέλγο, την ξεκάθαρη στάση του Υπουργείου Αθλητισμού για την διατήρηση του ευρωπαίου προπονητή στο τιμόνι της εθνικής ομάδας, ξεκαθαρίζοντας ότι αυτό θα αλλάξει μόνο αν τοποθετηθεί σχετικά ο πρόεδρος της χώρας (!), Πολ Μπιγιά.

Ο Ετό έχει στηρίξει επανειλημμένως και δημοσίως τον 92χρονο πλέον Μπιγιά, τον γηραιότερο και μακροβιότερο ηγέτη χώρας στον πλανήτη, αφού συμπληρώνει αισίως 43 (!) χρόνια στην προεδρική καρέκλα, όπου κάθεται από το 1982.

Τόσο μεγάλο διάστημα φιλοδοξεί να ευδοκιμήσει στην ποδοσφαιρική ομοσπονδία του Καμερούν ο Σαμουέλ Ετό, ο οποίος όμως διαπιστώνει ότι τα γραφεία δεν είναι τόσο φιλόξενα όσο τα γήπεδα. Και, αν συνεχίσει στο μονοπάτι που έχει πάρει, φαντάζει θέμα χρόνου η απότομη και πολύ ανώμαλη προσγείωση…

ΠΗΓΗ: Καθημερινή

Σάμουελ Ετό