Ο Δημοσθένης Καρμοίρης γράφει για την κλήρωση και το ξεκατίνιασμα για τα selfie μπαλάκια
Ως και σε εκείνες τις εποχές των πέτρινων χρόνων του Ολυμπιακού, που οι Βαρδινογιάννηδες έφταιγαν στους Πειραιώτες ακόμα και για τις συννεφιές που έκρυβαν τον ήλιο από τον ουρανό τους στο λιμάνι, τέτοιου είδους «παραισθήσεις» δεν είχαν φτάσει να τις ζουν.
Η ιστορία με τα μπαλάκια της κλήρωσης είναι πρωτάκουστη και νομίζω ότι «έγραψε». Καταχωρήθηκε στα πρακτικά των αλήστου μνήμης στιγμών «επανάστασης» στο ελληνικό ποδόσφαιρο!
Δεν αναφέρομαι στο πρακτικό σκέλος της διαδικασίας, το οποίο επιφυλάχθηκε κιόλας ο Παναθηναϊκός να ξαναθέσει ως «ζήτημα» στην επόμενη φάση κλήρωσης, στην ημιτελική, κάτι που σημαίνει ότι για τους πράσινους λογίζεται ως… μείζον, αφού δεν είπαν: «έλα εντάξει μια πλάκα κάναμε», ώστε να διασκεδάσουν από πλευράς τους πια τις εντυπώσεις. Γιατί… πανελλαδικά γέλασε κάθε πικραμένος.
Πρακτικά, λοιπόν, πουθενά δεν υπάρχει κακό, ούτε και κάτι πρωτότυπο. Θαυμάσια, ο κάθε εκπρόσωπος ομάδας να τραβάει το δικό του μπαλάκι. Selfie κατάσταση. Είμαστε όλοι στο ίδιο τραπέζι και γυρίζει το φύλλο, περνάει από όλους η τράπουλα ένα πράμα. Αφού… τζόγος δεν είναι η διαδικασία; Τυφλή θέα και ότι βγάλει η κληρωτίδα.
Το γελοίο του πράγματος είναι το τι σκέφτονται και τι έχουν καταντήσει να κάνουν οι αντίπαλοι του Ολυμπιακού! Φανέρωσε την απόγνωση τους. Έδειξε ξεκάθαρα ότι έχουν φύγει από τη φάση πανικού και αδυναμίας κοντραρίσματος των πρωταθλητών, έχουν αποδεχθεί, παραδεχθεί και συνηθίσει κατά βάθος τη χαώδη απόσταση που τους χωρίζει από τους ερυθρόλευκους και οπότε τι απομένει;
Το «ξεκατίνιασμα» με οποιοδήποτε τρόπο. Με κάθε τι που δύναται να σκαρφιστεί ένας ευφάνταστος όσο και πανικοβλημένος νους!
Κατά συνέπεια, όταν δεν φταίει η διαιτησία, το παρασκήνιο, η πολιτεία, οι υπουργοί, ούτε καν η συνωμοσία του σύμπαντος που φέρνει δωράκια εύκολους αντιπάλους στον Ολυμπιακό μέσω των κληρώσεων, θα… φταίνε τα μπαλάκια!
Μνήσθητι μου Κύριε! Αυτό. Τίποτ’ άλλο.
Πάμε τώρα στην κλήρωση. Έτσι για να μιλήσουμε και ποδοσφαιρικά, γιατί με τα… δεισιδαιμονικά δεν εφάπτεται πουθενά η λογική!
Επειδή δεν θα είναι ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ ή ο ΠΑΟΚ, δεν λογίζεται ως κατ’ εξοχήν, κλασικό ντέρμπι, το ζευγάρωμα του Ολυμπιακού στα προημιτελικά του Κυπέλλου. Ειδάλλως η διπλή αναμέτρηση των ερυθρόλευκων με τον Αστέρα Τρίπολης έχει και… παραέχει για μένα όλα τα στοιχεία ενός αμφίρροπου ντουέτο.
Και ίσως αφού μιλάμε για τον Ολυμπιακό, ο συγκεκριμένος αντίπαλος που τον ζορίζει, του βγάζει την ψυχή και του έχει κάνει και ζημιές στο παρελθόν, να είναι ανάλογος σε δυσκολία από το να του «έπεφτε» ένας από τους παραδοσιακούς αντιζήλους του στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Μπορεί μάλιστα ακόμα, η κλήρωση να είναι μια μεγάλη παγίδα για τους κατόχους του τροπαίου αν ξεγελαστούν από το όνομα και τη φανέλα, που δεν είναι η πράσινη, η κιτρινόμαυρη, ή η ασπρόμαυρη του ΠΑΟΚ. Προτιμότερο να είσαι υποψιασμένος και προετοιμασμένος ψυχολογικά και αγωνιστικά να πας να παίξεις, να δώσεις δύο μάχες υπό συνθήκες που περικλείουν την συνολική έννοια και τον πλήρη όρο του χαρακτηρισμού «ντέρμπι», παρά μια… ερμαφρόδιτη κατάσταση. Ένα κατά συνθήκη ντέρμπι.
Η αποστολή του Ολυμπιακού – αν και δεν τα πολυπιστεύω αυτά γιατί η χρονική σειρά των εδρών σπανίως παίζει εν τέλει καταλυτικό ρόλο στην κατάληξη της πρόκρισης – περιπλέκεται ακόμα πιο πολύ με το πρώτο παιχνίδι να φιλοξενείται στο Καραϊσκάκη. Γιατί απλά ο Αστέρας δεν είναι αμελητέα ποσότητα για να σου επιτρέπει να υπολογίζεις σοβαρά ότι θα του βάλεις τόσα γκολ ώστε να σε διασφαλίζουν αισθητά ενόψει της ρεβάνς στο «Θ. Κολοκοτρώνης».
Η πρόβλεψη μου είναι ότι οι Αρκάδες θα πουλήσουν πανάκριβα το τομάρι τους, ορθώνοντας ανάστημα διεκδίκησης ευθέως της πρόκρισης, καθώς έχουν την ομάδα, την ποιότητα και την εμπειρία να το κάνουν.
Ο Αστέρας – όπως και ο Ατρόμητος – είναι οι ομάδες της «2ης ταχύτητας», της αμέσως επόμενης κατηγορίας από την κορυφή της λάμψης και του κύρους που εκπέμπουν τα ονόματα του παλιού ΠΟΚ και του ΠΑΟΚ, που τα τελευταία χρόνια είναι οι «κακοί δαίμονες» του Ολυμπιακού.
Πλην εκείνου του 7-2 που καταγράφηκε τον Μάρτιο του 2012, με σαρωτική μάλιστα ανατροπή του αρχικού 0-2 του Αστέρα στο Φάληρο από το 16ο λεπτό (!) σε μια περίοδο της Σούπερ Λιγκ όπου τα πάντα είχαν κριθεί τότε, το παρελθόν των αποτελεσμάτων στις αναμετρήσεις των δύο αντιπάλων είναι εκ διαμέτρου αντίθετο. Η προϊστορία θέλει τους ερυθρόλευκους να καταφέρνουν νίκες με… το στανιό εναντίον των «κίτρινο-μπλε», μέσα-έξω, ενώ και ο μεταξύ τους τελικός Κυπέλλου έφτασε στην παράταση και μπορεί εκεί να κρίθηκε υπέρ του καλύτερου «στα σημεία», όμως ποτέ δεν ξέρουμε τι θα είχε συμβεί και πού θα κατέληγε το τρόπαιο αν δεν υπήρχε η αβλεψία των διαιτητών με το λάθος τους να μην δώσουν το περιβόητο χέρι-πέναλτι σε βάρος του Μανιάτη.
Πηγή: sportit.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις