Όταν το ποδόσφαιρο συνάντησε την... επανάσταση - Η άγνωστη αγάπη του Τσε Γκεβάρα (ΦΩΤΟ)

Συμπληρώνονται 54 χρόνια από την ημέρα που ο Ερνέστο Γκεβάρα έφευγε από την ζωή, όμως εκτός από τα όσα ξέρουμε για αυτόν η λατρεία του για το ποδόσφαιρο τον συντρόφευσε μέχρι το τέλος.

Τσε Γκεβάρα: "Το ποδόσφαιρο δεν είναι απλά ένα άθλημα. Είναι όπλο της επανάστασης". Τα λόγια αυτά δεν ανήκουν σε κάποιον που καθημερινά κάθεται και παρακολουθεί αγώνες στην τηλεόρασή του, αλλά στον Ερνέστο Γκεβάρα Λιντς ντε λα Σέρνα ή αλλιώς Τσε, που σαν σήμερα πριν 54 χρόνια πέρναγε στην αιωνιότητα, μετά τη δολοφονία του από τον υπαξιωματικό του στρατού της Βολιβίας Μάριο Τεράν.

Ο Τσε θα γεννηθεί στο Ροζάριο στις 14 Ιουνίου 1928 και από την ηλικία των τριών, μετά από κολύμπι σε κρύα νερά ενός ποταμού, θα νοσήσει με βρογχίτιδα η οποία θα μετατραπεί σε χρόνιο άσθμα κάτι που θα αναγκάσει την οικογένεια Γκεβάρα να μετακομίσει από το Ροζάριο στην Κόρδοβα. Το ποδόσφαιρο θα μπει από πολύ νωρίς στην ζωή του και μάλιστα θα υποστηρίζει την ομάδα της γενέτειράς του, τη Ροζάριο Σεντράλ, έχοντας μεγάλη αδυναμία στον αριστεροπόδαρο μέσο Ενρίκε Γκαρσία, ή αλλιώς Τσουέκο, που θα παίξει στην ομάδα μόλις δύο χρόνια, αλλά και στον θρυλικό επιθετικό Τορίτο Αγκίρε.

" Το 1937 ή το 1938, θυμάμαι ότι ο Ερνέστο διοργάνωσε ένα παιχνίδι μεταξύ άθεων και καθολικών. Αυτό το παιχνίδι έγινε στο δρόμο μπροστά από την πόρτα του σπιτιού του στην Άλτα Γκράσια. Ήμουν φοιτητής σε καθολικό πανεπιστήμιο, αλλά ο Ερνέστο ήταν φίλος και ήθελε να παίξω μαζί του στην ομάδα των άθεων. Η αλήθεια είναι ότι δεν θυμάμαι το ακριβές σκορ. Ζούσα στο Μπουένος Άιρες, αλλά πάντα πήγαινα για διακοπές στην Άλτα Γκράσια επειδή είχαμε ένα σπίτι εκεί. Έτσι γεννήθηκε η φιλία μου με τον Τσε", ανέφερε ο Τσαρλς Φιγκερόα, παιδικός φίλος του Τσε σε συνέντευξη που είχε δώσει στο περιοδικό Un Caño της Αργεντινής.

Αν και με προβλήματα υγείας ο νεαρός Ερνέστο θα είναι καλός στο ράγκμπι, αλλά η μεγάλη του αγάπη δεν θα είναι άλλη από το ποδόσφαιρο, κάτι που θα τον συντροφεύσει σε όλη του ζωή. Στις αναμετρήσεις μεταξύ των παιδιών θα παίζει πάντα τερματοφύλακας, μάλλον γιατί δεν μπορούσε να τρέξει πολύ λόγω του άσθματος που τον ταλαιπωρούσε. Μεγαλώνοντας θα γίνει φοιτητής ιατρικής και σε ηλικία 23 ετών θα ταξιδέψει με τον 30χρονο φίλο του Αλμπέρτο Γρανάδο για να διασχίσουν την Λατινική Αμερική με μια μοτοσικλέτα.

Η περιπέτειες των δύο παρουσιάζονται εκπληκτικά από την ταινία "Ημερολόγια Μοτοσικλέτας", ενώ το αγαπημένο τους άθλημα δεν λείπει από το ταξίδι, με τον Γρανάδο να γράφει χαρακτηριστικά στο ημερολόγιό του: "Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας χρησιμοποιούσαμε το ποδόσφαιρο για να έρθουμε σε επαφή με τον κόσμο". Θα παίξουν μπάλα με ντόπιους σε πολλές περιοχές, αλλά θα διοργανώσουν και φιλικό αγώνα μεταξύ Υγειών – Αρρώστων, σε ένα λεπροκομείο στο Σαν Πάμπλος, με τον Τσε να αγωνίζεται με τους αρρώστους. Στην πόλη Λετίσια της Κολομβίας θα πεισθούν να αναλάβουν ρόλο παίκτη – προπονητή στην ομάδα Ιντεπεντιέντε, με αντάλλαγμα την αεροπορική μεταφορά τους στην Μπογκοτά, με τον Τσε να αποκρούει πέναλτι στο τοπικό ντέρμπι που αγωνίστηκε, όπως γράφει στα απομνημονεύματά του.

Στην πρωτεύουσα της Κολομβίας θα παραμείνουν αρκετό καιρό προσπαθώντας να βγάλουν βίζα ώστε να μεταβούν στην Βενεζουέλα, όμως το ποδόσφαιρο δεν θα βγει από την καθημερινότητά τους. Το καλοκαίρι του 1952 θα παρακολουθήσουν την αναμέτρηση της Μιγιονάριος με τη Ρεάλ Μαδρίτης, έπειτα από προσκλήσεις που τους βρήκε ο παίκτης των Κολομβιανών και αργότερα της Βασίλισσας, Έκτορ Ριάλ που τους γνωρίζει μάλιστα και τον Αλφρέντο Ντι Στέφανο. Άλλωστε ο Τσε και ο Ριάλ ήταν φαντάροι μαζί και τους ένωνε μεγάλη φιλία. "Αύριο θα δούμε Μιγιονάριος-Ρεάλ Μαδρίτης από τις πιο φτηνές θέσεις. Οι ποδοσφαιριστές συμπατριώτες μας είναι πιο δύσκολοι κι από υπουργό όταν τους κάνεις τράκα", είχε γράψει χαρακτηριστικά ο Ερνέστο στο ημερολόγιό του.

Η πορεία της ζωής του θα τον βγάλει στην Κούβα, όπου μαζί με τον Φιντέλ Κάστρο θα καταλάβουν την εξουσία την Πρωτοχρονιά του 1959 και θα γίνει Υπουργός Βιομηχανίας, όμως ο αθλητισμός και το ποδόσφαιρο δεν θα βγει από την ζωή του, παρά το γεγονός πως το σπορ στο νησί της Καραϊβικής δεν ήταν δημοφιλές. "Βαριέμαι φριχτά. Κανένας εδώ δεν παίζει ράγκμπι ή ποδόσφαιρο και σιχαίνομαι το μπέιζμπολ", έγραφε στη μητέρα του στις αρχές της δεκαετίας του 60 ο Αργεντίνος.

Στόχος του ήταν ο αθλητισμός να γίνει αγαθό για όλους και όχι μόνο για τους πλούσιους, όπως ήταν κατά τη δικτατορία του Μπατίστα στην Κούβα. "Η επανάσταση πρέπει να φροντίσει για τη φυσική αγωγή και τον αθλητισμό με έναν θεμελιώδη τρόπο για τη χώρα μας. Για την ολιγαρχία αυτό δεν ήταν ποτέ προτεραιότητα, αλλά είναι για την επανάσταση. Στη φυσική αγωγή και τον αθλητισμό υπάρχει η υγεία του λαού μας", έλεγε ο Φιντέλ το 1962, ενώ το ίδιο έτος η Κούβα θα γίνει μέλος της CONCACAF, ενώ παράλληλα θα ιδρυθεί το Εθνικό Ινστιτούτο Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού.

Η δολοφονία  του το 1967 θα βυθίσει σε θλίψη εκατομμύρια κόσμου σε όλο τον πλανήτη, ενώ στην πατρίδα του θα ξεσπάσουν σφοδρές ταραχές, ενώ αγώνες ποδοσφαίρου θα διακοπούν από τον στρατό, μιας και οπαδοί της Ιντεπεντιέντε, της Οέστε, της Μπόκα και άλλων θα φωνάζουν ρυθμικά το όνομά του στις εξέδρες για να τον τιμήσουν. Η ιστορικότερη φράση του "Hasta la Victoria siempre", πάντα μέχρι τη νίκη, εκτός από την ζωή βρίσκει τεράστιο νόημα και στο ποδόσφαιρο, καθώς οι πάντες τα δίνουν όλα μέχρι να βγουν νικητές από τον αγωνιστικό χώρο.

Το πρόσωπο του Τσε έγινε τατουάζ στο κορμί μεγάλων ποδοσφαιριστών, με κορυφαίο τον Μαραντόνα, που είχε δηλώσει πολλές φορές τεράστιος θαυμαστής του, αλλά και του Φιντέλ. Ακόμα ένα παράδειγμα ο Χουάν Σεμπάστιαν Βερόν, που μάλιστα όταν αγωνιζόταν στην Λάτσιο και κέρδισε το πρωτάθλημα της Serie A, πανηγύρισε φιλώντας το κάτι που εξόργισε φυσικά τους οπαδούς των Ρωμαίων. Παράλληλα σε όλο τον κόσμο ακόμα και σήμερα δεν είναι λίγες οι εξέδρες που η φωτογραφία του βρίσκεται σε πανό οπαδών, όπως της Μαρσέιγ, της Λιβόρνο, της Σανκτ Πάουλι, της Ομόνοιας, της Ράγιο και φυσικά της Ροζάριο Σεντράλ.

Άλλωστε και ο ίδιος πάντα δεν ξεχνούσε να δηλώνει, εκτός των άλλων οπαδός: "Είμαι από το Ροσάριο, είμαι Ροσάριο Σεντράλ. Όταν ανακάλυψα τη Ροζάριο Σεντράλ, την ομάδα της γειτονιάς στην οποία γεννήθηκα, αποφάσισα να την αναφέρω με καμάρι κάθε φορά που με ρωτούσαν από που κατάγομαι. Δεν ήξερα την πόλη, δεν ήξερα την ομάδα, αλλά ήμουν ‘ροζαρίνο’ και θα υπερασπιζόμουν την ταυτότητά του".

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις