Έτσι έζησα τον Αλέφαντο - Δεν ταλαιπωρήθηκε, έφυγε ήσυχα - Ήταν ο ήρωας των παιδικών μου χρόνων 

Νίκος Αλέφαντος: Από όταν έγινε γνωστός ο θάνατος του Νίκου Αλέφαντου με καλούν στο τηλέφωνο και με συλλυπούνται λες και είχαμε πρώτο βαθμό συγγένειας, συλλυπητήρια λες και ήταν συγγενής πρώτου βαθμού, γιατί για εμένα ήταν συγγενής. Μας ένωνε η τρέλα για το ποδόσφαιρο, μας ένωνε η τρέλα για προπόνηση, η τρέλα για το μποξ, η τρέλα για την γυμναστική, ήταν γρήγορος και εμένα οι ευφυείς άνθρωποι πάντα με τραβούσαν. Τον Αλέφαντο τον γνώρισα 15 ετών, που ήταν προπονητής στον Πανιώνιο και είχα πάει για να του ζητήσω αυτόγραφο. 

Την επόμενη σεζόν είχε πάει στον Ηρακλή, πήγαινα και τον έβλεπα στις προπονήσεις. Γίναμε φίλοι, εγώ ήμουν 17 ετών και εκείνος 46. Όταν έδειρε τον Πετρόπουλο, ήμουν παρών στο αεροδρόμιο. Εκεί γνώρισα και τον Θωμαϊδη ως δημοσιογράφο. Θυμάμαι που ο Αλέφαντος μου έδωσε μια τηλεκάρτα και μου είπε να πάρω τη γυναίκα του, τη Ρούλα, για να την ενημερώσω ότι θα έμενε στο κρατητήριο γιατί είχε δείρει τον Πετρόπουλο. Θυμάμαι που όταν το είπα στη γυναίκα του, μου είχε απαντήσει "Ε, δεν πειράζει, θα επιστρέψει". Γιατί είχε μάθει να ζει με αυτή την ένταση η γυναίκα!

Κάποια στιγμή ο Καρατζαφέρης το 2010 μού είπε ότι θα κάνει το Μουντιάλ και θα φέρει τον Αλέφαντο. "Πώς θα κάνω εκπομπή με δύο τρελούς;", μου είπε. Και του απάντησα ότι πρέπει να δώσουμε πρωταγωνιστικό ρόλο στον Αλέφαντο. Αυτός έπρεπε να ήταν ο σταρ της εκπομπής. Κράτησε αυτή η ιστορία 10 χρόνια και θα κρατούσε σίγουρα άλλα 10. Ήταν μια συνεργασία που θα μπορούσε να την διακόψει μόνο ο θάνατος. Ήμασταν σαν ανίψια με τον θείο. Τολμώ να πω, μάλιστα, ότι με βοήθησε πολύ η κριτική του πάνω στο ποδόσφαιρο και είμαι πολύ βελτιωμένος στο κομμάτι τής ανάλυσης από τα 40 μου μέχρι τα 50 μου που συνεργαστήκαμε. 

Χαίρομαι γιατί ο Αλέφαντος δεν ταλαιπωρήθηκε, δεν πόνεσε, έφυγε ήσυχα και περιβαλλόμενος από την αγαπημένη του Ουρανία, τα παιδιά και τα εγγόνια του, είχε ευτυχές τέλος και αξιοπρεπές. Το τέλος που ονειρευόμαστε όλοι μας. Δεν πίστευα ότι θα πεθάνει στα 81 του χρόνια με τη διατροφή και τη γυμναστική που έκανε. Αλλά μια κληρονομική ασθένεια της καρδιάς τον χτύπησε και τον τελείωσε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Έχασα μια από τις λίγες καλές παρέες που μου είχαν απομείνει, σήμερα φεύγει ένα κομμάτι τής εφηβικής αθωότητάς μου. Ήταν ο ήρωας τον εφηβικών μου χρόνων. Και ευτύχισα να τον κάνω φίλο και συνεργάτη. 

Θα τον θυμάμαι πάντα με πολλή αγάπη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Όχι ρε Τόρο! Απρόσμενη εξέλιξη στην καριέρα του Έλληνα μπακ - Πόσο κρίμα...

 

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις