Ο Μπενίτεθ έκανε χειρότερο τον ΠΑΟ και η εξήγηση είναι λογική-ποδοσφαιρική!

Ήταν θέμα χρόνου να φτάσει σε σημείο μη αναστρέψιμο ο κατηφορος στον οποίο πήγαινε με σπασμένα φρένα ο Παναθηναϊκός εδώ και καιρό.
Ο κατηφορος στον οποίο τον έσπρωχναν μετά μανίας κιόλας όσοι επέλεξαν το απίστευτο ποδοσφαιρικά απόφθεγμα ότι δεν έχει νόημα να απαιτήσει κάποιος οτιδήποτε απ' αυτή την ομάδα και όλα θα διορθωθούν αρχικά τον Γενάρη και στην συνέχεια το Καλοκαίρι με τις... μεταγραφές που θα γίνουν.

Απόφθεγμα το οποίο δυστυχώς μοιάζει να έχει ενστερνιστεί από την πρώτη μέρα και ο ίδιος ο Ράφα Μπενίτεθ, με αποτέλεσμα αυτή την στιγμή ο Παναθηναϊκός να φαίνεται μια εντελώς παρατημένη και στα πρόθυρα της διάλυσης ομάδα που δεν έχει το παραμικρό νόημα πλέον να συμμετέχει στις αγωνιστικές υποχρεώσεις του.

Πώς κατάφερε ο Μπενίτεθ να κάνει τον Παναθηναϊκό χειρότερο;

Το χειρότερο;
Όποιος νομίζει ότι σε αυτή την κατάσταση είναι δυνατόν με... μεταγραφες τον Γενάρη ή ακόμα και το Καλοκαίρι να αλλάξει το οτιδήποτε είναι βαθια νυχτωμένος.
Και είναι πραγματικά απορίας άξιο, πως ένας προπονητής με την φήμη, το ιστορικό και το βιογραφικό του Μπενίτεθ έχει αφεθεί σ' αυτόν τον παραλογισμό και τον αδιέξοδο εντελώς δρόμο.
Γιατί εγώ να το καταλάβω και να το αποδεχτώ για την οικονομία της κουβέντας και μόνο και όχι γιατί ισχύει η έχει βάση ποδοσφαιρικά.

Ο Μπενίτεθ είναι λίγο σχετικά χρόνο και δεν... προλαβαίνει να κριθεί η δουλειά του ή να αλλάξει προς το καλυτερο πέντε πράγματα στην ομάδα μέχρι να γίνουν οι περιβόητες μεταγραφες.
Όμως το ερώτημα είναι, πως μπόρεσε να... προλάβει σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα να κανει την ομαδα... χειρότερη απ' ότι την παρέλαβε.

Κι εδώ δεν μιλάω μόνο για τους αριθμούς, το ότι δηλαδή την πήρε στο μείον επτά και την έχει φτάσει ακριβώς σε...τόσο λίγο χρονικό διάστημα στο μείον δεκαπεντε.
Εδώ το πρόβλημα είναι η εικόνα της ομάδας που αγώνα με τον αγώνα είναι όλο και πιο απογοητευτική.
Κι αυτό σε τόσο... λίγο χρονικό διάστημα, θέλει όντως... προσπάθεια για να... επιτευχθεί.

Το γιατί έγινε αυτό έχει και ποδοσφαιρική και λογική εξήγηση.
Και είναι αυτό που από την πρώτη στιγμή που ηρθε ο Μπενίτεθ λέμε και ξαναλέμε εδώ πέρα.

Όταν λοιπόν για να δικαιολογήσουν τα φούμαρα περί υπερομάδας, περί του καλυτερου εμψυχου υλικού, περί του προπονηταρα Βιτόρια που έχει φτιάξει... ατσάλινη ομαδα, περί του καλύτερου αμυντικού δίδυμου Πάλμερ Μπράουν Τουμπα που είχε ο Παναθηναϊκός τα τελευταία χρόνια, περί υπερβάσεων και μεταγραφων παγκόσμιου βεληνεκούς, περί της καλύτερης μεταγραφής παγκοσμίως όταν ήρθε ο Μπακασετας, περί του PANATINAIKOS που επέστρεψε και χόρευε συρτάκι στα αποδυτήρια επειδή πέρασε στα πέναλτι την διαλυμένη Σαχταρ και όλες τις μούφες που λένε χρόνια δουλεύοντας τον -πρόθυμο να τις καταπιεί για να λέμε και την αλήθεια- κόσμο του Παναθηναϊκού, το γύρισαν στο ακριβώς αντίθετο τσάμικο με το που αποδείχτηκε πόσο απατηλά ήταν όλα αυτά και ήρθε ο Μπενίτεθ, τα πράγματα στην συνέχεια ήταν απλά.

Με την λύσσα και την ποδοσφαιρική...αμορφωσιά που επέδειξαν, άρχισαν με συνοπτικές διαδικασίες να 'τελειώνουν" με ξεδιάντροπο και εντελώς αντιποδοσφαιρικό τρόπο όλα και όλους που μέχρι τότε... αποθέωναν.

Ακολούθησε ένα δίμηνο απίστευτου παραλογισμού, τον οποίο δυστυχως ο Μπενίτεθ παρακολουθούσε απαθής και το χειρότερο έμοιαζε να συμφωνεί και να συμμετέχει κιόλας.
Κι ετσι φτασαμε σε ένα σημείο όχι απλά μην αναστρεψιμο πλέον, αλλά και εντελώς μη διαχειρίσιμο αντικειμενικά.

Με μια ομάδα στην οποία οι μισοί παίκτες ξέρουν ότι είναι για σουτάρισμα σε λίγες μέρες και οι άλλοι μισοί για σουταρισμα επίσης σε λίγους μήνες.
Με παίκτες που ξέρουν πώς αν κάνουν λάθος στο επόμενο παιχνίδι καληνύχτα και τέλος.
Με παικτες που εμφανέστατα ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΎΟΥΝ πλέον στις προπονήσεις.
Με μια ομάδα που εντελώς αμήχανη πλέον, εμφανίζεται μέσα στο γήπεδο αγώνα με τον αγώνα χωρίς να ξέρει τι θέλει, γιατί το θέλει και πως θα το πάρει.
Με μια ομάδα που πια και με συνοπτικές διαδικασίες φαίνεται να αποτελείται πια από δώδεκα, δεκατρείς παίκτες το πολύ και αυτοί υπό... αμφισβήτηση σε κάθε παιχνίδι, σε κάθε ενέργειά τους σε κάθε προσπάθειά τους.

Τον… κατάπιε η κατάσταση τον Μπενίτεθ - Πραλογισμός και ποδοσφαιρική αυτοκτονία

Με θλιβερή εξαίρεση σε όλα αυτά το τρίγωνο Μπακασέτα-Σιωπη-Τσιριβέγια το οποίο όχι μόνο είναι ακλόνητο και σταθερό από την πρώτη μέρα του Μπενίτεθ αλλά είναι αυτό που δείχνει να μην επηρεάζεται απ' όλα όσα επηρεάζουν τους υπόλοιπους, δηλαδή, απόδοση, λάθη και όλα τα σχετικά.

Και με ένα προπονητή τέλος, που όχι μόνο παρακολουθεί απαθής όλη αυτή την κατάσταση, όχι μόνο δεν σηκώνει ανάστημα, όνομα και βιογραφικό που διαθετει ώστε να την σταματήσει, αλλά δείχνει να συμμετέχει και ενεργά κιόλας σ' αυτόν τον απίστευτο και καταστροφικό παραλογισμό.

Ένα προπονητή που αντί να σταθεί απέναντι και να σταματήσει αυτόν τον απίστευτο ποδοσφαιρικά και λογικά κατήφορο, μοιάζει να τον έχει... καταπιεί αυτή η κατάσταση και να φτάνει σε σημείο να βλέπει ότι ήταν "ανταγωνιστικός στο πρώτο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός στην Τούμπα" ή να εκτιμάει κόντρα στην.... Καβάλα, ότι το λογικό είναι στο 75' να κοιτάξει να κρατήσει το άχρηστο 1-2 από το να διεκδικήσει το 1-3 που θα τον έστελνε τελικό κυπέλλου από ένα εύκολο και επιεικώς προσβασιμο δρόμο.

Για όλα αυτά από την πρώτη σχεδόν εβδομάδα και ειδικά όταν είδαμε το ξεσάλωμα όλων αυτών των απίστευτων τύπων που παριστάνουν τους εργολάβους της ενημέρωσης, της προστασίας και της... αποκλειστικής διαχείρισης και ερμηνείας των πάντων στον Παναθηναϊκό, φωνάζαμε προσέξτε.... προσέξτε... προσέξτε αυτό οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε καταστροφικές καταστάσεις για την ομάδα, όταν ακούσαμε με έκπληξη ότι η πρώτη συμβουλή του σπουδαίου Μπενίτεθ και των επίσης σπουδαίων Μπαλντίνι και λοιπων που ανέλαβαν την σωτηρία του Παναθηναϊκού στον Αλαφούζο, ήταν "βρέστα με την Θύρα 13", προειδοποιούσαμε ότι είναι λάθος, παραλογισμός και ποδοσφαιρική αυτοκτονία.

Αλλά και που τα λέγαμε, ποιος να τα ακούσει;
Τώρα πλέον είναι αργά.
Και το χειρότερο, τώρα πλέον έχουν καεί ακόμα και αυτές οι προοπτικές να αλλάξει οτιδήποτε με τις... μεταγραφές.
Μεταγραφές οι οποίες αυτή την στιγμή κανείς δεν ξέρει ούτε πόσες είναι, ούτε πως θα γίνουν, ουτε ποιος θα τις κάνει.
Γιατί για δυο, τρεις ξεκινήσαμε, πέντε έξι τις έχουμε φτάσει και έτσι που την έχουν καταφέρει την δουλειά καμιά... δεκαριά θα την φτάσουν την ιστορία μέχρι τις αρχές Γενάρη.

Δεν ξέρω αν Χριστουγεννιάτικα και με εκατό πολεμικά μέτωπα σε εξέλιξη σε όλο το πλανήτη έχει χρόνο ο... Θεός να ασχοληθεί και με τούτους εδώ, αλλά επειδή η... ελπίδα ποτέ δεν πεθαίνει, ας κλείσουμε την ιστορία με το κλασσικό... ο Θεός να βάλει το χέρι του.