Μια μικρή τόσο δα άσπρη ασπιρίνη μου’σωσε τη ζωή πρίν 8 ακριβώς χρόνια. Η τελευταία ασπιρίνη, που’χα σπίτι. Ισως να’ταν και ληγμένη δεν ξέρω…
Ηταν αργά το βράδι και έγραφα στον υπολογιστή μου κάτι. Στο υπνοδωμάτιο κοιμόταν η (τότε) μελλοντική και σήμερα πρώην γυναίκα μου, η Μαργαρίτα.


Ξαφνικά το κορμί μου άρχισε να δουλεύει ακανόνιστα. Το εσωτερικό του… πώς να σας το περιγράψω; Σαν να οδηγείτε κανονικά το αυτοκινητό σας και να σκάσουν τρία λάστιχα, και στο ψυγείο να μπούνε πέτρες…
Δεν θυμάμαι πόνο.
Θυμάμαι έντονη κακή λειτουργία.

Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο στο gazzetta.gr

Γνώμες LIFE