Η Μαλβίνα... Την σκέφτομαι πολλές φορές. Στα γενέθλιά της, στις εκλογές, άμα βλέπω όσους περιγέλαγε να είναι εξουσία σε κάθε φάση της ζωή μας, στη πολιτική, στο θέατρο που λάτρευε, στη δημοσιογραφία. Την σκέφτομαι όταν βλέπω ειδήσεις και πετάγομαι σα να μου 'πε δίπλα μου, ένα σχόλιο από αυτά τα αγαπημένα της, τα αλλοπρόσαλλα, τα εύστοχα, τα αξιοθαύμαστα για το που έφτανε το μυαλό της ώρες ώρες. Την σκέφτομαι όταν μιλάμε με τον Τάσο, τον Θάνο, την Νανά, τον Θανάση κι ας λέμε αλλά εκείνη την ώρα. Είμαστε ένα άλμπουμ της ζωντανό, που ήρθε κοντά ως πόζες σε φιλμ που εκείνη εμφάνιζε. Τη θυμάμαι να θέλει να γοητεύσει σα γάτα ακαταμάχητη, γουργουρίζοντας στο καναπέ. Σε ρόλο νοικοκυράς να περιποιείται άνδρα, σαν χανούμισσα. Να δέχεται φίλους μαγειρεύοντας πάντα σαν σεφ με πέντε αστέρια της Μισλέν.

Διαβάστε τη συνέχεια στο Gazzettaplus

LIFE