Όταν είχαμε λεφτά, όταν είχαμε λεφτά, όταν είχαμε λεφτά.
Όταν είχαμε λεφτά, λοιπόν, πριν από καμιά εικοσαριά χρόνια ας πούμε, είχαμε και περίεργες ιδέες.
Όχι εγώ, εγώ είμαι κάπτεν μούχλας, δώσε μου μια ξαπλώστρα δίπλα στην εκκλησία, μια μπουκιά ταρτάρ γαρίδας στην “Αλισάχνη” κι ένα ποτήρι “Diplomatico” στo “Jam” και δεν το κουνάω απ’ τον Πλαταμώνα ούτε με βίντσι. Αλλά δεν είμαι μόνος μου σε αυτή τη ζωή…

Κι επειδή οφείλουμε να σεβόμαστε τόσο τα γούστα τα δικά μας όσο και τις επιθυμίες των άλλων, βρέθηκα να κάνω διακοπές Αύγουστο μήνα στην Κεντρική Ευρώπη!
Κάπως την είχε ακούσει, βλέπετε, με το παραμύθι της Μίτελ Εουρόπα εκείνη που κοιμάται πλάι μου, αχ να πάμε μία, αχ να πάμε δύο, αχ να πάμε τρεις, τι να κάνω, πήγαμε.
Και Αυστρία και Ουγγαρία και Ελβετία και Δανία μια ακρούλα και φυσικά Γερμανία, στην καρδιά του κτήνους, Νότια, Βόρεια, Ανατολική, Δυτική, την οργώσαμε με τα νοικιάρικα τουτού.
Ως και σ’ ένα μέρος που το λέγανε Μαρία Λάαχ βρεθήκαμε, σε ένα εντυπωσιακό ξενοδοχείο πλάι σε ένα ακόμη πιο εντυπωσιακό μοναστήρι, με θέα μια λίμνη πολύ φιγουράτη. Στην οποία λίμνη, υποτίθεται ότι θα κολυμπάγαμε…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΞΑΝΘΑΚΗ ΣΤΟ NEWPOST.GR