Τζάμπα πασατέμπος!

Με τον μοναδικό του τρόπο ο Μάνος Αντώναρος γράφει μια ιστορία από τα παλιά που αξίζει μέχρι... την τελευταία της λέξη!

Μπήκα στο gazzetta και διάβασα πώς η Τύχη χαμογέλασε πλατειά στον Ντέιβιντ Γκάσκελ, παλαίμαχο τερματοφύλακα της Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ. Eτσι θυμήθηκα μια ιστορία:
Το άρθρο που ακολουθεί είναι ηθικοπλαστικού χαρακτήρα και σας ορκίζομαι ότι δεν γράφω ούτε μια λέξη ψέμματα.

Σας προετοιμάζω. αν και αυτό είναι δημοσιογραφικά λάθος. γιατί έτσι ψιλοχάνεται το σπασπένς. αλλά αφού το κείμενο έχει σασπένς, δεν είναι έτσι κι αλλιώς δημοσιογραφικό.
Θα μπορούσα λοιπόν στα 15 μου να'χα βγει ΠΟΛΥ ΠΛΟΥΣΙΟΣ από το γήπεδο της Λεωφόρου, αλλά τελικά δεν βγήκα. όχι γιατί δεν μπορούσα.αλλά γιατί δεν ήθελα.

Βλακεία;
Δεν νομίζω.
Βλακεία λέμε;
Μπορεί!
Επιμένω: Βλακεία;
Εεεεε, δεν ξέρω. εσείς θα μου πείτε. Το μόνο σίγουρο είναι, ότι αν η ιστορία που ακολουθεί, δεν είχε συμβεί με τον τρόπο που θα σας τη διηγηθώ. απλώς ΔΕΝ ΘΑ σήμερα κανένα ενδιαφέρον.
Προς τον εαυτό μου: Κόψε μωρέ μαλάκα μου, τις πολυλογίες και μπες στο ψητό!
ΟΚ! (με μισή καρδιά γιατί έχω και άλλα προκατακτρικά να σας γράψω)

Είμαι λοιπόν 15 ετών (1972) και έχω πάει με τον μεγάλο μου ξάδελφο τον Οδυσσέα (που είναι ΤΡΕΛΛΟΣ βάζελος) στον Παναθηναϊκό να δούμε Κυριακάτικο ματσάκι: ΠΑΟ-Πιερικός.
Ο ξαδελφός μου, 5 χρόνια μεγαλύτερος μου, κι εγώ έχουμε ξεκινήσει από την Καλλιθέα, εχουμε στην τσέπη μας χρήματα για τα εισιτήρια του ηλεκτρικού (πηγαινε-έλα Καλλιθέα-Βικτώρια).χρήματα για εισιτήρια του ματς (που δεν θυμάμαι πόσο κάνουν) και 5-6 δραχμές για καμμιά πορτοκαλάδα, σάντουιτς ..

Διαβάστε το υπόλοιπο θέμα στο gazzetta.gr

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις