Υπάρχουν συναντήσεις που κρατούν λίγα λεπτά, αλλά η σφραγίδα τους μένει για πάντα. Για μένα, αυτή η συνάντηση έγινε το 2007, λίγο πριν κυκλοφορήσει ο αλησμόνητος «Σαμάνος», ο δίσκος-συνεργασία του Διονύση Σαββόπουλου με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου. Οι δυο τους εμφανίζονταν τότε ζωντανά στο Polis Theater.
Μεγάλωσα με τα τραγούδια του Διονύση Σαββόπουλου. Ήταν, και παραμένει, ένα τεράστιο κεφάλαιο στη μουσική μου παιδεία. Τον είχα παρακολουθήσει ζωντανά δεκάδες φορές, σχεδόν τελετουργικά. Παρόλα αυτά, ποτέ δεν είχα τολμήσει να τον πλησιάσω. Πάντα με κρατούσε πίσω μια ανεξήγητη συστολή, ένας σεβασμός που γινόταν διακριτικότητα. Ποτέ δεν πήγαινα στα παρασκήνια μετά τις συναυλίες, παρόλο που είχα τόσα να τον ρωτήσω.
Διαβάστε το άρθρο για τον Διονύση Σαββόπουλο στο newpost.gr