Ανατρεπτική ιστορία! Η μεταστροφή Γκρίζου Λύκου σε Έλληνα αγωνιστή

Την ανατρεπτική ιστορία του Γιάννη Βασίλη Γιαϊλαλί που από φανατικός Γκρίζος Λύκος μεταλλάχθηκε σε υπερασπιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αγωνιστή για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου παρουσίασε στην εκπομπή «Leaders» ο διευθυντής σύνταξης του Geopolitico.gr και δημοσιογράφος του Sportdog.gr Χρήστος Κωνσταντινίδης.

@xristoskonstantinidis84

Η ανατρεπτική ιστορία του Γιάννη Βασίλη Γιαϊλαλί, ο οποίος από φανατικός Γκρίζος Λύκος μεταλλάχθηκε σε υπερασπιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αγωνίζεται για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων στην Τουρκία - Από την παρέμβασή μου στην εκπομπή Leaders στις 26 Μαΐου 2025

♬ πρωτότυπος ήχος - Xristos Konstantinidis

Η παρουσίαση του συγκεκριμένου θέματος έγινε με αφορμή την παρουσία του Γιαϊλαλί ως κεντρικού ομιλητή σε εκδήλωση μνήμης για την γενοκτονία των Ποντίων στις 19 Μαΐου 2025 μετά από πρόσκληση της Ένωσης Ποντίων Νίκαιας-Κορυδαλλού. Ο Γιαϊλαλί γεννήθηκε στη Μπάφρα που ανήκει στην επαρχία Σαμψούντας. Μεγάλωσε αποκτώντας εθνικιστική τουρκική παιδεία. Ως φανατικός Γκρίζος Λύκος επέλεξε να υπηρετήσει τη θητεία του στις Ειδικές Δυνάμεις της Τουρκίας. Ζήτησε μάλιστα να τον στείλουν στις κουρδικές περιοχές το 1994.

Εκεί βίωσε τι πραγματικά έκανε το τουρκικό κράτος στους Κούρδους. Υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας δολοφονιών και καψίματος χωριών. Σε μία μάχη τραυματίστηκε και πιάστηκε αιχμάλωτος από τους Κούρδους του PKK. Περίμενε ότι θα δεχόταν φρικτά βασανιστήρια δεδομένης της αποτρόπαιας συμπεριφοράς με την οποία αντιμετώπιζαν οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις τον κουρδικό λαό. Οι αντάρτες όμως όχι μόνο δεν τον βασάνισαν αλλά τον περιέθαλψαν. Το τουρκικό κράτος προκειμένου να μην αποκαλύψει μυστικά του στρατού απείλησε την οικογένεια του Γιαϊλαλί, λέγοντας στους συγγενείς του «ξέρουμε ότι είστε Έλληνες». Μέχρι τότε ο Γιαϊλαλί δεν γνώριζε ότι ήταν απόγονος εξισλαμισμένων.

Βλέποντας το κράτος όχι μόνο να τον υποστηρίζει αλλά να τον απειλεί για την ελληνική του καταγωγή, την οποία μέχρι τότε δεν γνώριζε μεταστράφηκε. Αφότου τον άφησαν ελεύθερο οι Κούρδοι ξεκίνησε ακτιβιστική δράση υπέρ του αγώνα τους και αγωνίστηκε για ανθρώπινα δικαιώματα. Φυλακίστηκε δύο φορές και πριν οδηγηθεί τρίτη φορά στις φυλακές καθώς υπήρχε ενεργό ένταλμα σύλληψης κατάφερε να φυγαδευτεί στην Ελλάδα το 2019.

Ο Γιαϊλαλί γεννήθηκε ως Ιμπραήμ. Βαφτίστηκε και πήρε το όνομα Γιάννης Βασίλης και δηλώνει Έλληνας. Μιλώντας στην εκδήλωση της Ένωσης Ποντίων Νίκαιας-Κορυδαλλού ο Γιαϊλαλί καταφέρθηκε εναντίον του τουρκικού κράτους και άσκησε κριτική στην ελληνική κυβέρνηση για την πολιτική των ήρεμων νερών. Αποκάλυψε, δε, ότι η αίτηση ασύλου του έχει απορριφθεί, ενώ δεν έχει ούτε καθεστώς πρόσφυγα. Στην ουσία ζει σαν άστεγος και χωρίς δικαιώματα με μοναδική στήριξη από φίλους ποντιακής καταγωγής που αναγνωρίζουν τον αγώνα του. Στην ομιλία του για τη γενοκτονία επανέλαβε τα λόγια του Μιχάλη Χαραλαμπίδη. Οι Κεμαλιστές στην Τουρκία δεν είναι τόσο επικίνδυνοι όσο οι Κεμαλιστές μέσα μας. 

Διαβάστε την ομιλία του Γιαϊλαλί:

Αδέρφια μου, θέλω να ξεκινήσω τα λόγια μου λέγοντας ότι νιώθω μεγάλη υπερηφάνεια και τιμή που βρίσκομαι σήμερα εδώ ανάμεσά σας, και σας ευχαριστώ θερμά για την ευγενική σας πρόσκληση.

Αδέρφια μου, το τουρκικό κράτος, από τη μια πλευρά, συνεχίζει να επιμένει στην άρνηση και τη γενοκτονία που ξεκίνησε πριν από έναν αιώνα για τον εξευμενισμό των εδαφών μας, αλλά όσο συνεχίζεται η γενοκτονία, συνεχίζεται και η αντίσταση. Με την ηθική ώθηση από τον αγώνα που δίνετε εσείς στη διασπορά και στην πατρίδα μας, καθώς και από τον αγώνα του κουρδικού λαού ενάντια στο τουρκικό σύστημα άρνησης και γενοκτονίας, εμείς στον Πόντο καταφέραμε να σταθούμε ξανά στα πόδια μας. Στην Άγκυρα, όπου βρισκόταν η πρώτη εθνοσυνέλευση που σχεδίασε και υλοποίησε τη γενοκτονία μας, με την υποστήριξη των φίλων μας, διοργανώσαμε το 2016, σχεδόν έναν αιώνα μετά τη γενοκτονία μας, τη συνδιάσκεψη για τη Γενοκτονία του Πόντου, που σήμανε την είσοδό μας σε μια νέα ανοιξιάτικη εποχή. Αυτό μας έδωσε τεράστια ηθική δύναμη. Έναν αιώνα μετά, εκεί που όλα θεωρούνταν τελειωμένα, φυτρώσαμε ξανά από τις ρίζες της 2.800 ετών ιστορίας μας.

Αδέρφια μου, εσείς, μετά την αναγκαστική απομάκρυνσή σας από τον Πόντο, παραμείνατε πιστοί στις αξίες μας και γίνατε η φωνή του Πόντου. Στην Ελλάδα, σε όλο τον κόσμο, κάνατε ό,τι περνούσε από το χέρι σας για να προστατεύσετε και να διατηρήσετε ζωντανές τις αξίες μας. Σας ευχαριστούμε πολύ. Εσείς ποτίσατε τις ρίζες της 2.800 ετών ιστορίας μας για να μην ξεραθούν, και σήμερα εμείς βλαστήσαμε. Από εδώ και πέρα, θα πορευτούμε μαζί. Από τη μια, θα αγωνιστούμε για να αναγκάσουμε το γενοκτονικό τουρκικό κράτος να αντιμετωπίσει τις πράξεις του, και από την άλλη, θα εργαστούμε για να διασφαλίσουμε ότι η γλώσσα μας, ο πολιτισμός μας και η ύπαρξή μας δεν θα αφεθούν στο έλεος κανενός. Το να μην αποδεχόμαστε τη γενοκτονία που ζήσαμε πριν από έναν αιώνα και να προστατεύουμε τις αξίες μας σε κάθε μέρος που ζούμε, αυτό είναι το «Ο Πόντος Ζει».

Αδέρφια μου, εμείς οι Πόντιοι Ρωμιοί καταφέραμε με επιτυχία μέχρι σήμερα να πετύχουμε την πρώτη φάση, δηλαδή να διατηρήσουμε την ύπαρξή μας μετά τη γενοκτονία. Τώρα ήρθε η ώρα για τη δεύτερη φάση: να δημιουργήσουμε τις δικές μας δομές στον τομέα της ιστορίας, του πολιτισμού, του φολκλόρ και, κυρίως, της γλώσσας, ώστε η ύπαρξή μας να μην εξαρτάται από το έλεος κανενός. Αυτές οι δομές θα εμποδίσουν την αφομοίωση της ταυτότητάς μας και τη σταδιακή διάβρωση της ύπαρξής μας. Αν θέλουμε να αποτρέψουμε το γενοκτονικό τουρκικό σύστημα από το να πετύχει το αποτέλεσμα που επιθυμεί και αν θέλουμε οι 350.000 ψυχές που πότισαν με το αίμα τους τα εδάφη του Πόντου να αναπαυθούν εν ειρήνη, τότε, στην τρίτη φάση, πρέπει να μεταφέρουμε την ύπαρξή μας και τις αξίες μας εκεί που πραγματικά ανήκουν: στην πατρίδα μας. Αυτό θα είναι ένα ηχηρό χαστούκι στους γενοκτόνους. Χωρίς την πατρίδα μας, που μας χάρισε όλη μας την ύπαρξη, όλες αυτές οι προσπάθειες δεν έχουν νόημα. Η πατρίδα μας είναι η ασπίδα που προστατεύει την ταυτότητά μας, την ιστορία μας, τον πολιτισμό μας. Ας μην το ξεχνάμε.

Σε αυτούς που μετέτρεψαν την Αγία Σοφία σε τζαμί με νταούλια και ζουρνάδες, σε αυτούς που χρησιμοποιούν τη Μονή της Παναγίας Σουμελά ως πολιτικό όπλο ενάντια στον λαό μας, σε αυτούς που κηρύσσουν κυνήγι μαγισσών εναντίον ακτιβιστών που αγωνίζονται για τη δικαιοσύνη του Πόντου στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο, αποκλείοντάς τους από την Τουρκία, σε αυτούς που συνεχίζουν την κατοχή σε ένα τμήμα της Κύπρου, που προκαλούν καθημερινά στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο, και, πάνω απ’ όλα, σε αυτούς που σήμερα, όπως έκαναν πριν από έναν αιώνα στον λαό μας, συνεχίζουν τις γενοκτονικές πολιτικές εναντίον του κουρδικού λαού, δεν κάνω καμία έκκληση για αντιμετώπιση. Όσο κι αν το θέλουμε, δεν θα ακούσουν την έκκλησή μας. Γι’ αυτό, δεν έχω καμία πρόθεση να τους απευθύνω έκκληση. Θα συνεχίσω να αγωνίζομαι εναντίον τους μέχρι να πληρώσουν το τίμημα για όσα μας έκαναν. Ξέρω ότι και εσείς, αδέρφια μου, κάνετε το ίδιο και θα συνεχίσετε να το κάνετε.

Η πραγματική μου έκκληση απευθύνεται στο ελληνικό κράτος, το οποίο, στο όνομα της «ομαλοποίησης» με την Τουρκία, ακολουθεί οπορτουνιστικές πολιτικές. Καλώ το ελληνικό κράτος να εγκαταλείψει αμέσως αυτές τις πολιτικές, που ντροπιάζουν τους μάρτυρες της Γενοκτονίας του Πόντου, της Κύπρου και όλων των περιοχών της πατρίδας μας. Καλώ για τη δημιουργία ενός εθνικού προγράμματος ενάντια στους Τούρκους γενοκτόνους χωρίς καμία καθυστέρηση. Πώς μπορεί να υπάρξει ομαλοποίηση όταν μετατρέπουν την Αγία Σοφία σε τζαμί με νταούλια και ζουρνάδες; Πώς μπορεί να υπάρξει ομαλοποίηση με αυτούς που χρησιμοποιούν τη Μονή Σουμελά ως απειλή εναντίον του λαού μας; Πώς μπορεί να υπάρξει ομαλοποίηση με αυτούς που προκαλούν καθημερινά στην Κύπρο, το Αιγαίο και τη Μεσόγειο; Αυτό που οι Τούρκοι εννοούν με την «ομαλοποίηση» είναι ότι θα συνεχίσουν τη γενοκτονία που ξεκίνησαν πριν από έναν αιώνα, και εμείς θα πρέπει να το παρακολουθούμε και να το εγκρίνουμε. Αν δεν είναι αυτό, τότε τι είναι; Πριν από έναν χρόνο, ο μεγάλος δάσκαλός μας Μιχάλης Χαραλαμπίδης, που χάσαμε, είχε πει: «Δεν φοβάμαι τους Κεμαλιστές στην Τουρκία, αλλά τους Κεμαλιστές μέσα μας, αυτοί είναι πολύ πιο επικίνδυνοι». Τιμώ τη μνήμη του δασκάλου μας, που φέτος συμπληρώνεται ένας χρόνος από την απώλειά του, με σεβασμό και ευγνωμοσύνη. Αυτό που εννοούσε ο Χαραλαμπίδης είναι ακριβώς αυτό. Αδέρφια μου, σας ρωτώ: είναι δυνατή η ομαλοποίηση με τους γενοκτόνους χωρίς να παραδοθούμε;

Αδέρφια μου, μπορεί να ανοίξει στο Βερολίνο ένα μουσείο που να υμνεί τον φασίστα ηγέτη Αδόλφο Χίτλερ; Πώς, λοιπόν, το ελληνικό κράτος επιτρέπει στη Θεσσαλονίκη να υπάρχει το σπίτι του Μουσταφά Κεμάλ, του ανθρώπου που ο Χίτλερ αποκαλούσε δάσκαλό του και που ήταν ο κύριος υπεύθυνος για τη Γενοκτονία του Πόντου; Η τουρκική κυβέρνηση μετατρέπει την Αγία Σοφία σε τζαμί με νταούλια και ζουρνάδες, επιτίθεται στη Μονή Σουμελά και σε κάθε τι που αφορά τον Πόντο, κι εμείς συνεχίζουμε να φιλοξενούμε τον γενοκτόνο μας στην Ελλάδα στο όνομα της «ομαλοποίησης». Με συγχωρείτε, αλλά αυτό δεν είναι ομαλοποίηση, είναι πλήρης παράδοση. Ο αείμνηστος Μιχάλης Χαραλαμπίδης πάντα επεσήμαινε αυτόν τον κίνδυνο.

Στην Τουρκία, ανοίγουν πολλές δίκες εναντίον ακτιβιστών που αγωνίζονται, ενώ πολλοί, όπως ο Πόντιος καλλιτέχνης Απόλλας Λέρμι, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα. Κι εγώ, λόγω των δράσεών μου, αντιμετώπισα πολλές δίκες, φυλακίστηκα, αφέθηκα ελεύθερος, αλλά όταν εκδόθηκε νέο ένταλμα σύλληψης εναντίον μου, αναγκάστηκα να καταφύγω στην πατρίδα μας, την Ελλάδα. Και τι έκανε η ελληνική κυβέρνηση για εμάς που υποφέραμε τόσα στην Τουρκία; Δυστυχώς, πρέπει να πω για πρώτη φορά ότι όχι, δεν μας στήριξε. Πριν από πέντε χρόνια, το αίτημά μου για άσυλο στην Ελλάδα απορρίφθηκε, και πριν από λίγους μήνες μου ανακοινώθηκε ότι η αίτησή μου για καθεστώς πρόσφυγα θα κλείσει. Ευτυχώς, με την ένστασή μου, η απόφαση αυτή ανεστάλη προσωρινά. Αλλά το γεγονός ότι στην πατρίδα μας δεν μας προστατεύουν, είναι προφανώς μέρος της «ομαλοποίησης» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Επαναλαμβάνω τα λόγια του Μιχάλη Χαραλαμπίδη και σας ρωτώ: Ποιοι είναι πιο επικίνδυνοι, οι Κεμαλιστές στην Τουρκία ή οι Κεμαλιστές μέσα μας; Ο ελληνικός λαός, η ελληνική δημοκρατία, ο ελληνικός πολιτισμός αξίζουν αυτή τη συμπεριφορά; Πρέπει όλοι να αναρωτηθούμε, να απαλλαγούμε από αυτό το νεκρό χώμα που μας βαραίνει και να υψώσουμε μια στάση αντάξια των μαρτύρων μας, των προγόνων μας, του πολιτισμού μας και της δημοκρατίας μας. Καλώ όλα τα αδέρφια μου να ενωθούν και να αγωνιστούν μαζί.

Κλείνω τα λόγια μου με τα τελευταία λόγια του εθνικού μας ήρωα, του δημοσιογράφου Νίκου Καπετανίδη, που στις 21 Σεπτεμβρίου 1921, σε ηλικία 32 ετών, απαγχονίστηκε στον Πόντο από τις πλαστές αποφάσεις των τουρκικών «δικαστηρίων ανεξαρτησίας». Ο Καπετανίδης έγραψε για τη σύζυγό του: «Νιώθω ότι αυτοί που προηγούνται δεν κινδυνεύουν λιγότερο από μένα. Να ξέρεις ότι το κεφάλι μου δεν στέκεται γερά στους ώμους μου… Δεν πειράζει αν λείψουν μερικά κεφάλια σαν το δικό μου, ας είναι για την πατρίδα μου. Μέχρι την τελευταία στιγμή, ούτε το θάρρος ούτε η ψυχραιμία μου με εγκατέλειψαν, αυτό θα το μάθεις από τους λίγους που θα μείνουν πίσω… Κι όμως, η ψυχή μου θρηνεί γιατί αποχωρίζομαι για πάντα από εσένα… Ένας θάνατος σαν τον δικό μου είναι όμορφος, εξυψώνεται… Μη λυπάσαι… Εσύ, μανούλα μου… Με το θάνατό μου τίμησα το όνομά σας…»

Αποτίω φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης στον ήρωα μάρτυρά μας, τον Πόντιο δημοσιογράφο Νίκο Καπετανίδη, και σε όλους τους μάρτυρες που πότισαν με το αίμα τους τα εδάφη μας για την πατρίδα και τον Ελληνισμό. Καταριέμαι για άλλη μια φορά τους γενοκτόνους και ορκίζομαι πάνω στο αίμα των μαρτύρων μας ότι θα παραμείνω πιστός στην υπόθεσή τους μέχρι την τελευταία μου πνοή.

Δείτε όλη την εκπομπή Leaders: