Στο στόχαστρο της Ρωσίας Έλληνες και Κύπριοι πολιτικοί

Το ρωσικό Υπουργείο Εξωτερικών εγκαινίασε μια νέα ψηφιακή πρωτοβουλία στην επίσημη ιστοσελίδα του, με στόχο την τεκμηρίωση δηλώσεων που -κατά την κρίση της Μόσχας– συνιστούν «ρητορική μίσους» κατά της Ρωσίας.

Η νέα αυτή ενότητα, υπό τον τίτλο «Παραδείγματα δηλώσεων επίσημων προσώπων και εκπροσώπων των ελίτ των δυτικών χωρών σχετικά με τη Ρωσία, στις οποίες χρησιμοποιείται ‘ρητορική μίσους’ – έτος 2024», συγκεντρώνει αποσπάσματα από τοποθετήσεις πολιτικών, διπλωματών, κοινοβουλευτικών, δημοσιογράφων και άλλων δημόσιων προσώπων από χώρες που υποστηρίζουν την Ουκρανία στον πόλεμο.

Μεταξύ των κρατών που περιλαμβάνονται στη σχετική λίστα βρίσκονται και η Ελλάδα και η Κύπρος, με το ρωσικό ΥΠΕΞ να παραθέτει συγκεκριμένες δηλώσεις κορυφαίων αξιωματούχων, τις οποίες αξιολογεί ως εκφράσεις αντιρωσικού πνεύματος.

Η περίπτωση της Κύπρου

Για την Κύπρο, η Μόσχα εστιάζει σε δημόσιες τοποθετήσεις του Προέδρου Νίκου Χριστοδουλίδη και της Προέδρου της Βουλής Αννίτας Δημητρίου. Η τελευταία κατηγορείται από τη Ρωσία για φρασεολογία κατά της Μόσχας, με αναφορά –μεταξύ άλλων– σε δηλώσεις της σε ευρωπαϊκά φόρα και σε συνάντηση με τη Λευκορωσίδα αντιπολιτευόμενη Σβετλάνα Τιχανόφσκαγια, όπου εξέφρασε στήριξη στις ευρωπαϊκές κυρώσεις και καταδίκη της ρωσικής επιθετικότητας.

Ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης φέρεται, σύμφωνα με την ίδια πηγή, να έχει υποστηρίξει δημοσίως ότι η Κύπρος θα παραμείνει «στη σωστή πλευρά της Ιστορίας», στηρίζοντας την Ουκρανία και απορρίπτοντας κάθε μορφή αναθεωρητισμού.

Οι αναφορές στην Ελλάδα

Αντίστοιχα, για την Ελλάδα, η ρωσική ιστοσελίδα φιλοξενεί δηλώσεις του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, του Υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Γεραπετρίτη, καθώς και της πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου.

Κοινός παρονομαστής σε όλες τις καταγραφές είναι η στήριξη της Αθήνας στην Ουκρανία, η καταδίκη της ρωσικής εισβολής ως «απρόκλητου και παράνομου πολέμου», καθώς και η εμμονή της ελληνικής πλευράς στην υπεράσπιση του διεθνούς δικαίου και της εδαφικής ακεραιότητας των κρατών.

Σύμφωνα με τη ρωσική ερμηνεία, πρόκειται για μια σειρά δηλώσεων που εντάσσονται σε ένα γενικότερο «αντιρωσικό αφήγημα» της Δύσης, το οποίο, μέσω αυτής της πρωτοβουλίας, επιχειρεί πλέον να αποτυπώσει και δημόσια, με τρόπο συστηματικό και καταγγελτικό.