Αξίζει ο ελληνικός λαός, αξίζει η ελληνική κοινωνία, αυτή την αντιμετώπιση από ένα πολιτικό σύστημα που επί δεκαετίες αναπαράγει το πελατειακό κράτος, την ατιμωρησία και την περιφρόνηση απέναντι στο δημόσιο συμφέρον;

Τα όσα εκτυλίχθηκαν στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, με την παρουσία του Γιώργου Ξηλούρη, του αποκαλούμενου «Φραπέ», αποτελούν μια συμπυκνωμένη εικόνα της βαθιάς θεσμικής και ηθικής κρίσης που διαπερνά το ελληνικό κράτος.

Η στάση του συγκεκριμένου προσώπου απέναντι στους βουλευτές, ο τρόπος με τον οποίο απάντησε, ή, για την ακρίβεια, δεν απάντησε, στα κρίσιμα ερωτήματα, αλλά και το ίδιο του το παρουσιαστικό, συνιστούν προσβολή όχι μόνο προς το κοινοβούλιο αλλά και προς την κοινωνία που παρακολουθεί.

Όταν καλείσαι να καταθέσεις για μια υπόθεση μείζονος κοινωνικού και οικονομικού ενδιαφέροντος, που αφορά τη διαχείριση δημόσιου και ευρωπαϊκού χρήματος, δεν εμφανίζεσαι με ειρωνικό, προκλητικό και απαξιωτικό ύφος .

Αλγεινή εντύπωση προκαλεί το περιεχόμενο των απαντήσεών του. Σε καίρια ζητήματα που η κοινωνία απαιτεί καθαρές εξηγήσεις, ο ίδιος επικαλέστηκε επιλεκτικά το «δικαίωμα στη σιωπή». Δήλωσε ότι δεν γνωρίζει το επάγγελμα του γιου του. Ότι δεν γνωρίζει πώς αποκτήθηκε μια πολυτελής Porsche. Ότι δεν προσήλθε αρχικά στην επιτροπή λόγω… πονόδοντου. Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας, φέρεται να απειλεί πρόσωπα που συνδέονται με την αποκάλυψη της υπόθεσης, αγγίζοντας ευθέως τα όρια του ”ποινικού” δικαίου.

Και κάπως έτσι, από την εξεταστική επιτροπή της βουλής μέχρι το καφενείο της γειτονιάς, το «δικαίωμα στη σιωπή» έγινε η πιο ειλικρινής απάντηση σε όλα. Πού βρέθηκαν τα λεφτά; Σιωπή. Ποιος υπέγραψε; Σιωπή. Πόσα πρόβατα υπάρχουν πραγματικά; Σιωπή. Ποιος ωφελήθηκε;

Στο πρόσωπο του «Φραπέ» αποτυπώνεται η νοοτροπία ανθρώπων που αντιμετωπίζουν το κράτος ως προσωπικό τους μαγαζάκι. «Αφού μπορώ, θα το κάνω. Και δεν με ενδιαφέρει ούτε το κράτος ούτε η κοινωνία». Αυτή η αντίληψη είναι ο πυρήνας της διαφθοράς και της απαξίωσης των θεσμών.

Εύλογα γεννάται το ερώτημα: γιατί δεν έχει υπάρξει ουσιαστική παρέμβαση της δικαιοσύνης; Από τη στιγμή που ακούστηκαν ηχητικά ντοκουμέντα με αναφορές σε απειλές και σε απόπειρες εξόντωσης ανθρώπων που αποκάλυψαν τη διασπάθιση δημόσιου χρήματος μέσω του ΟΠΕΚΕΠΕ, δεν θα έπρεπε να υπάρξει άμεση εισαγγελική παρέμβαση;

Αντιθέτως, βλέπουμε ένα κράτος που δείχνει ανοχή αν όχι επιβράβευση, σε όσους λυμαίνονται δημόσιους πόρους, ενώ διώκει εκείνους που κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Η περίπτωση της κυρίας Τυχεροπούλου είναι αποκαλυπτική, η υπάλληλος που ανέδειξε το σκάνδαλο των παράνομων επιδοτήσεων απομακρύνθηκε από τη θέση της και διώκεται πειθαρχικά, αντιμετωπίζοντας βαρύτατες κατηγορίες, απλώς και μόνο επειδή υπερασπίστηκε το δημόσιο συμφέρον.

Και το κράτος; Το κράτος απλώς παρακολουθεί. Άλλους τους χειροκροτεί, άλλους τους σέρνει στα πειθαρχικά. Τους «φραπέδες» τους ανέχεται, τους τίμιους τους τιμωρεί. Γιατί έτσι λειτουργεί το σύστημα, όποιος μιλάει πολύ ενοχλεί, όποιος σωπαίνει βολεύει.

Την ίδια ώρα, οι 15 συλλήψεις στην Κρήτη για παράνομες επιδοτήσεις επιβεβαιώνουν το εύρος του προβλήματος. Άνθρωποι που εκμεταλλεύτηκαν «παραθυράκια» του νόμου, με τη συνδρομή προσώπων σε καίριες θέσεις, μεταφέρονται με δρακόντεια μέτρα στον Πειραιά, την ώρα που κάποιοι από αυτούς ήταν τις προηγούμενες ημέρες στα αγροτικά μπλόκα, διαμαρτυρόμενοι δήθεν για την επιβίωσή τους.

Και όμως, το σκάνδαλο δεν σταματά εδώ. Στην κτηνοτροφία, η πραγματικότητα είναι ακόμη πιο ανησυχητική. Ο αριθμός των δηλωμένων αιγοπροβάτων φέρεται να είναι πολλαπλάσιος του πραγματικού. Αν η Ελλάδα ζητήσει δόσεις εμβολίων ή επιδοτήσεων με βάση αυτά τα στοιχεία, η απάτη θα αποκαλυφθεί πανευρωπαϊκά, με τεράστια πρόστιμα. Αντί να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα, φαίνεται πως επιλέγεται η συρρίκνωση της κτηνοτροφίας και η περαιτέρω ερήμωση της περιφέρειας, ώστε να αποφευχθεί το πολιτικό κόστος.

Αυτό το κράτος δεν διορθώνεται με μπαλώματα. Χρειάζεται ριζική αλλαγή. Αλλαγή, αλλά κυρίως αλλαγή συνείδησης. Γιατί χωρίς δικαιοσύνη, διαφάνεια και σεβασμό στον πολίτη, καμία κοινωνία δεν μπορεί να σταθεί όρθια.

ΠΗΓΗ: Geopolitico.gr

ΟΠΕΚΕΠΕ LIFE