Σε πιο «προωθημένες» λύσεις στρατιωτικής συνεργασίας, με φόντο τη ραγδαία ενίσχυση της τουρκικής στρατιωτικής μηχανής και τις αναθεωρητικές πιέσεις στην Ανατολική Μεσόγειο, φέρεται να στρέφεται η Αθήνα, εξετάζοντας –σε συνδυασμό με το ήδη αναβαθμισμένο στρατηγικό αποτύπωμα των ελληνοϊσραηλινών σχέσεων– τη δημιουργία κοινής δύναμης ταχείας αντίδρασης με τη συμμετοχή και της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Κύκλοι ανωτέρων και ανωτάτων αξιωματικών, αλλά και αναλυτές στην Ελλάδα, επεξεργάζονται σχέδια για στενότερη επιχειρησιακή διασύνδεση με το Ισραήλ, σε μια συγκυρία όπου η πρόσφατη δημόσια αναφορά του αρχηγού ΓΕΕΘΑ, στρατηγού Δημήτρη Χούπη, σε «προληπτικές κινήσεις» –οι οποίες, όπως σημειώνεται, έχουν εφαρμοστεί κατά καιρούς από το Ισραήλ– έδωσε, σε αρκετούς, το πλαίσιο της συζήτησης.

Δύναμη 2500 ανδρών

Το βασικό σενάριο που περιγράφεται αφορά τη συγκρότηση κοινής δύναμης ταχείας αντίδρασης επιπέδου ταξιαρχίας, περίπου 2.500 ανδρών, με διασπορά υποδομών και μέσων σε γεωγραφικά σημεία-κλειδιά, όπως Ρόδος ή Κάρπαθος, Κύπρος και Ισραήλ. Το σκεπτικό, όπως παρουσιάζεται, προβλέπει σύνθεση 1.000 στρατιωτών από την Ελλάδα, 1.000 από το Ισραήλ και 500 από την Κύπρο, ενώ επιχειρησιακά θα υποστηρίζεται και από μία Μοίρα της ελληνικής και μία της ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας.

Στο θαλάσσιο σκέλος, με αιχμή την προστασία αγωγών και ευρύτερων υποδομών, οι σκέψεις που καταγράφονται παραπέμπουν σε μικτή παρουσία μονάδων επιφανείας και υποβρυχίων: από ελληνικής πλευράς μία φρεγάτα και ένα υποβρύχιο, από ισραηλινής μία από τις νέες κορβέτες του Ισραήλ και ένα ισραηλινό υποβρύχιο. Τα μέσα αυτά, κατά το ίδιο σκεπτικό, θα μπορούσαν να περιπολούν είτε μεμονωμένα είτε από κοινού, υπό μορφή στολίσκου, ανάλογα με τις ανάγκες.

Πεδίο αντιπαράθεσης οι θαλάσσιες υποδομές

Ενδεικτική του επιχειρησιακού και γεωστρατηγικού αφηγήματος που συνοδεύει την ιδέα είναι η τοποθέτηση του ισραηλινού αναλυτή Σάι Γκαλ, όπως παρατίθεται στο ρεπορτάζ, ο οποίος υποστηρίζει ότι μια τέτοια δύναμη «δεν είναι συμμαχία εναντίον κανενός», αλλά «γεμίζει ένα στρατηγικό κενό» στην αλυσίδα Ρόδος–Κύπρος–Ισραήλ, εκεί όπου «πλατφόρμες, αγωγοί και καλώδια ηλεκτρικής ενέργειας» παραμένουν εκτεθειμένα. Στο ίδιο πλαίσιο, ο αναλυτής μεταφέρει το «κέντρο βάρους» από τη διαμάχη χαρτών στην πραγματικότητα της θάλασσας και κυρίως του βυθού, επισημαίνοντας ότι το πραγματικό πεδίο αντιπαράθεσης αφορά πλέον τις υποθαλάσσιες κρίσιμες υποδομές που τροφοδοτούν και συνδέουν την Ευρώπη, επικαλούμενος ως προειδοποιητικό παράδειγμα τις διακοπές καλωδίων στη Βαλτική και τη ρήξη του Nord Stream.

Κατά την ανάλυση που καταγράφεται, μια κοινή δύναμη αυτού του τύπου θα στόχευε να προσδώσει στην περιοχή μια «ενιαία αρχιτεκτονική» ανίχνευσης, αποτροπής και ταχείας αντίδρασης απέναντι σε εξαναγκασμό και σαμποτάζ, με έμφαση στη διαλειτουργικότητα και την κοινή επίγνωση της κατάστασης. Το κατά πόσο η ιδέα θα ωριμάσει πολιτικά και επιχειρησιακά, μένει να φανεί, ωστόσο το γεγονός ότι η συζήτηση διεξάγεται πλέον σε ταξιαρχιακή κλίμακα δείχνει τη διάθεση αναζήτησης «σκληρών» απαντήσεων σε ένα περιβάλλον αυξανόμενης πίεσης στην Ανατολική Μεσόγειο.

Απάντηση στη Γαλάζια Πατρίδα

«Κάποιοι σχεδίασαν τη «Mavi Vatan» με μαρκαδόρους. Στην πράξη, στον ίδιο χώρο λειτουργούν ηλεκτρικά καλώδια, αγωγοί φυσικού αερίου και ενεργειακές πλατφόρμες. Ο βυθός παραμένει αδιάφορος στη ρητορική. Η Ευρώπη το έμαθε στη Βαλτική, με κομμένα καλώδια και τον Nord Stream. Η Ανατολική Μεσόγειος δεν μπορεί να περιμένει.

Γι’ αυτό εξετάζεται η δημιουργία μιας κοινής δύναμης ταχείας αντίδρασης σε επίπεδο ταξιαρχίας, με στοιχεία ξηράς, αέρα, θάλασσας και υποθαλάσσιου χώρου, για την προστασία κρίσιμων υποδομών και την αντιμετώπιση εξαναγκασμού και σαμποτάζ», σχολίασε στον προσωπικό του λογαριασμό στο 'Χ' ο Ισραηλινός αναλυτής, ο οποίος υπογράμμισε, ότι «η πρώτη γραμμή στην Ανατολική Μεσόγειο δεν είναι στους χάρτες – είναι στον βυθό».

ΠΗΓΗ: Geopolitico.gr

Εθνική Άμυνα Τουρκία Ισραήλ Κύπρος LIFE Ελλάδα