Ενόψει της έναρξης της διευρυμένης φετινής EuroLeague, ο Δημήτρης Ιτούδης, Πρόεδρος της Ένωσης Προπονητών (EHCB) και προπονητής της Χάποελ Τελ Αβίβ, απέστειλε ένα ηχηρό μήνυμα για την αναγκαιότητα δομικών αλλαγών στη διοργάνωση.

Η απαίτηση για διεύρυνση των πλέι οφ

Το κεντρικό σημείο της παρέμβασης του Ιτούδη είναι η αύξηση του αριθμού των ομάδων που συμμετέχουν στα Play-Offs. Ο έμπειρος προπονητής χρησιμοποιεί τα ποσοστά για να υποστηρίξει τη θέση του:

Αρχικό Σύστημα (16 ομάδες): 8 ομάδες στα Play-Offs, ποσοστό 50%, παρόμοιο με το ΝΒΑ.

Σημερινό Σύστημα (20 ομάδες): 8 ομάδες στα Play-Offs (+2 μέσω Play-In), μειώνοντας το απευθείας ποσοστό στο 40%.

Το Πρόβλημα: Με το ισχύον σύστημα, 12 από τις 20 ομάδες (το 60%) χάνουν τα Play-Offs, κάτι που οδηγεί σε μια σεζόν που θεωρείται «κακή» για τις ομάδες αυτές.

Ο Ιτούδης ζητά τουλάχιστον 12 ομάδες να συμμετέχουν στη φάση των Play-Offs, είτε μέσω ενός εκτεταμένου γύρου Play-In είτε με άμεση πρόκριση, συγκρίνοντας την κατάσταση με το ΝΒΑ όπου το 67% των ομάδων (20/30 με τα Play-In) διεκδικούν τον τίτλο.

Η λογική του είναι ότι πρέπει να διαμορφωθεί η ανταγωνιστική πτυχή της λίγκας, ακόμη και με διαίρεση σε δύο ή περισσότερες περιφέρειες (γεωγραφικά ή με κλήρωση), ώστε να υπάρχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον και κίνητρο για περισσότερες ομάδες.

Οι προκλήσεις του φορτωμένου προγράμματος και η ανάγκη για ρόστερ 16-17 Παικτών

Η επέκταση της EuroLeague σε 20 ομάδες συνεπάγεται «περισσότερες υποχρεώσεις, περισσότερες διαβολοβδομάδες και περισσότερα ταξίδια», κάτι που είναι ιδιαίτερα έντονο για τη Χάποελ Τελ Αβίβ που αγωνίζεται στη Βουλγαρία.

Για να αντιμετωπίσουν αυτή την επιβάρυνση, οι ομάδες έχουν ήδη προσαρμόσει τα ρόστερ τους σε 16-17 παίκτες για να διασφαλίσουν το απαραίτητο rotation και να καλύψουν την αναμενόμενη κόπωση και τους τραυματισμούς.

Ένα εξίσου σημαντικό ζήτημα που θίγει ο Ιτούδης είναι η ανισότητα στους κανονισμούς μεταξύ των εγχώριων πρωταθλημάτων της Ευρώπης, κάτι που δημιουργεί ασυμμετρία στις ομάδες της EuroLeague.

Παραδείγματα Ανισότητας ειναι αυτό που αναφέρει τις διαφορετικές ρυθμίσεις για τους ξένους παίκτες (π.χ., Ισραήλ: 5 ξένοι και ένας Ισραηλινός πάντα στο γήπεδο, Τουρκία: 7 ξένοι, Ισπανία: Παίκτες COTΟNOU).

Η Θέση της EuroLeague: Η EuroLeague δεν ενδιαφέρεται για τα διαβατήρια, κάτι που ο Ιτούδης βρίσκει σωστό, αλλά ζητά παρόμοιους κανόνες στα εγχώρια πρωταθλήματα.

Το Ισπανικό Μοντέλο: Προτείνει ως πρότυπο την Ισπανία, η οποία έχει επιτυχίες στην Εθνική ομάδα και το πιο ανταγωνιστικό τοπικό πρωτάθλημα στην Ευρώπη.

Απλοποίηση: Ζητά την απλοποίηση των κανονισμών για όλους, συμπεριλαμβανομένων των μισθών και της φορολογίας, προτείνοντας μια συμφωνία-πλαίσιο σε συνεργασία με την EuroLeague.

Ο Ιτούδης θεωρεί ότι η χρονική στιγμή για αυτές τις συζητήσεις είναι κατάλληλη, καθώς η λίγκα οδεύει προς τις 22 ή 24 ομάδες στο εγγύς μέλλον, κάτι που θα επιβάλλει τη δημιουργία δύο ομίλων.

Τέλος, προτείνει τη συζήτηση για το πότε πρέπει να τελειώνει η σεζόν, τονίζοντας ότι το Final Four της EuroLeague θα πρέπει να είναι ο τελευταίος αγώνας της χρονιάς για τους συλλόγους (όπως συμβαίνει στο ποδόσφαιρο), ώστε να μη συνεχίζουν να αγωνίζονται για τα εγχώρια πρωταθλήματα μετά τον τελικό.