Πενήντα χρόνια από τη "Μάχη των Φύλων" και την επανάσταση της Μπίλι Τζιν Κινγκ στη γυναικεία ρακέτα

 Αδιαφορώντας για τα 26 χρόνια διαφοράς, για το ότι η Μπίλι Τζιν βρισκόταν για 5^η συνεχόμενη χρονιά στο Νο 1 του κόσμου ή το ότι, ο ίδιος είχε ήδη κρεμάσει τη ρακέτα του 11 χρόνια νωρίτερα, ο Ρόμπερτ «Μπόμπι» Ριγκς ήταν τόσο βέβαιος πως δεν υπήρχε περίπτωση ένας άνδρας, οποιασδήποτε ηλικίας να χάσει από μία γυναίκα που πέταξε, με πείσμα και αποφασιστικότητα το γάντι της πρόκλησης. Και η Μπίλι Τζιν, το μάζεψε.

 Το μάζεψε με τη δεύτερη, γιατί την πρώτη την είχε αρνηθεί. Την είχε αποδεχθεί όμως στη θέση της η Μάργκαρετ Σμιθ Κορτ, άλλος ζωντανός μύθος του γυναικείου τένις άσχετα εάν ηττήθηκε καθαρά στο πρώτο, ανεπίσημο «Battle of the Sexes».Ο αγώνας είχε γίνει στις 13 Μαΐου του ’73, στην Καλιφόρνια (Ραμόνα), ο Ριγκς νίκησε 6-2, 6-1 και αμέσως μετά αναφώνησε «…και τώρα φέρτε μου τη Μπίλι Τζιν!».

 Πέρα από το γεγονός ότι εκείνη η φράση τη θύμωσε, αλλά και πείσμωσε ακόμη περισσότερο, η Αμερικανίδα τενίστρια είχε δει το γεγονός ως μεγάλη ευκαιρία προβολής των δικαιωμάτων των υπόλοιπων αθλητριών. Κυρίως την επανεξέταση μίας ισότιμης μοιρασιάς των χρηματικών επάθλων γιατί έως τότε η διαφορά (1000 δολάρια για τη νίκη μίας γυναίκας, 100.000 ενός άνδρα), ήταν το λιγότερο άδικη, έως αβυσσαλέα. Ενώ και η ίδια, παρόλο τα 6 Ουϊμπλεντον, τα 4 Us Open, ένα Ρολάν Γκαρός και ένα Australian Open δεν είχε καταφέρει να γίνει, αυτό που «λέμε» πλούσια. Έγινε όμως αργότερα όταν ίδρυσε τη σημερινή Wta, την Women Tennis Association εξασφαλίζοντας, με τους δικούς της όρους τεράστιες χορηγίες και ανάλογα κέρδη για όλες, ακόμη και για όσες θα τερμάτιζαν στην πρώτη 20άδα.

 Εκείνη, λοιπόν τη βραδιά της 20^ης Σεπτεμβρίου του 1973 η Μπίλι Τζιν, 80 ετών στις 22 του ερχόμενου Νοεμβρίου, που γεννήθηκε ως Μάφιτ, μετά παντρεύτηκε τον δικηγόρο Λάρι Κιγνκ και στην πορεία ερωτεύτηκε την οικονόμο τους, Μέριλιν Μπαρνέτ έκανε την είσοδό της στο Astrodome ντυμένη Κλεοπάτρα και κρατώντας στα χέρια ένα χνουδωτό γουρουνάκι που, μεταφορικά συμβολίζει (προσωπικά δεν το γνωρίζαμε, αλλά έτσι διαβάσαμε στην Wikipedia) τον ανδρικό σοβινισμό. Ενώ ο Ριγκς εμφανίστηκε μ’ ένα γιγαντιαίο γλειφιτζούρι με την επιγραφή «Sugar Daddy». Κλασικές δηλαδή «αμερικανάτες», στα όρια του κιτς.

 Ανεξάρτητα από το, υψηλό χρηματικό έπαθλο του νικητή (100.000 δολάρια, 659.000 με τη σημερινή αξία), ή τη συμβολική ή ιστορικής σημασίας νίκη σε βάρος ενός άνδρα, η Μπίλι Τζιν είχε καταφέρει να δώσει μία άλλη βαρύτητα στο γυναικείο τένις καταφέρνοντας να ενώσει δύο εντελώς διαφορετικά Ημισφαίρια. Άσχετα εάν, επί χρόνια παρέμεναν πολλοί περισσότεροι εκείνοι που αναρωτιούνταν όχι το «πως νίκησε η Μπίλι Τζιν», αλλά το «πως έχασε ο Ριγκς». «Δεν πειράζει, θα πει η ίδια: οι νίκες πάνε κι έρχονται, οι ήττες όμως είναι εκείνες που μένουν».

 

 «Battle of the Sexes» έγιναν κι άλλες. Το ’92 στη Νεβάντα, ο 40χρονος τότε Τζίμι Κόνορς νίκησε 7-5, 6-2 την 35χρονη Μαρτίνα Ναβρατίλοβα έχοντας στη διάθεσή του μόνο ένα σερβίς. Το ’75 ο Ίον Τίριακ είχε νικήσει τη Μέιναρντ 6-0, 6-0, την ίδια χρονιά ο Μπιόρν Μποργκ την Ουέϊντ 6-3, ενώ ο Ίλιε Ναστάζε είχε ηττηθεί 7-5 από την Γκούλαγκονγκ Κόουλι. Ήττα γνώρισε και ο Τζόκοβιτς, το ’13 στο Πεκίνο από την Λι Να, αλλά με 3-2 γκέιμς: δηλαδή δεν «πιάνεται» γιατί μετά τραυματίστηκε. Αυτό όμως που πέτυχε η Μπίλι Τζιν θα μείνει για πάντα στην Ιστορία φέρνοντας μία ριζική επανάσταση στον κόσμο της γυναικείας ρακέτας.